Week 45, en nog 44…..

Dit is mijn rustweek: ik mag van mezelf maar 6 uur sporten. Maximaal 7. Lastige opgave…. zeker als Joyce haar marathon loopt. Helemaal zelf en in alle rust alleen. Ik ben apetrots op haar! Ik wil ook van het mooie weer genieten, maar ik werk en “rust”. En dat terwijl dit de laatste week is dat ik 44 ben en dus nog hartstikke “jong”….
Dinsdag 6 november naar de hardlooptraining. Ze gaven aan dat ik wel met de iets snellere groep mee kon. Hm, voor deze keer. Klein cluppie met YZ en W en M. Trainer TR was geblesseerd en mee op de fiets. Inlopen ging best snel, maar een lang vreselijk kwartier saaie loopscholing drukte de gemiddelde tijd. toen YZ zei dat ze haar man naar 47 minuten op de tien kilometer had gehaast, voelde ik me al niet meer in de groep passen. We gingen 2 minuten rustig – inlooptempo zone 2 en 3 minuten hoog tempo – zone 3 / 4. Rondje Weerwater afmaken. Duhhh. Zone 4 met inlopen, zone 5 voor mij met hardlopen.  Ik kan hard, ik kan het wel, maar of het goed is… ik was de traagste. Kilometers op 5:14! Trainer T bleef achterop bij me fietsen en maar zeggen: hou je eigen tempo. Niet dus, dat doe je niet. Tijdens het uitlopen vroeg ik TR uit over wat kinderen mogen lopen aan afstand. Ik was blij toen ik naar huis mocht, geen zwemmen, want Rob was weg.
Woensdag 7 november. Niet fietsen, ook niet even. Rustweek… blergh. Zwemmen wel. Kalm in baan 2 mee en zonder pullboui achteraan. Na verloop van tijd went het. Goed dat ik rustig doe, want de tempoloopvan gister vraagt hersteltijd. Heb ik mooi tijd om een nieuwe trainer te vinden!
Donderdag 8 november. Baantraining. De beentjes vinden het te vroeg, het hoofd vindt het te druk. Inlopen voelt zwaar. Ik heb het koud. IJskoud en krijg het niet warm. Extreem slecht geslapen en maar 1 laagje aan, domdom. Op de baan gaan we 500tjes lopen. Ik sluit me bij de langzame groep aan. Maar ik word hysterisch van het gekwebbel en ga iets harder. De hartslag is extreem hoog. We lopen ook nog 2 keer een kilometer waarin we elke 100 meter 1 seconde moeten versnellen. Leuk! Ik begin voor de verandering te rustig en voel het aan. Ik tel niet zo. De tweede keer begin ik te snel, maar ik red het wel en bouw mooi op.
vrijdag 9 november. De rustweek zit ook zonder sporturen vol hoor. Koekjes bakken, naar school toe, wentelteefjes maken, de was… ik ga ‘slechts’ 5 kwartier met Manuel fietsen. Op de ntb die al went. Mooi weer, Manuel heeft een fijne route. Ik mopper en we fietsen toch 27 kilometertjes rond. Ik bel met de nieuwe trainer. En zit tussendoor een uur op d bank- je moet iets in een rustweek.
zaterdag 10 november. Een wedstrijd in de rustweek. Altijd lastig. Weer een nacht slecht slapen; mama is te lang wezen stappen, de kat kotst en ligt in de weg, vroeg op.  Mijn collega die Vincents 5 kilometer zou lopen, haakt ook af. Tijd aan mezelf of zal ik niet gaan… ik vertrek laat en zonder plan. Leuk om in een halve terminal te zijn! Ik doe de runawayrun op Lelystad AirPort. Vorig jaar ook al, en het blijkt niet eenmalig. Ik twijfel of ik de 10 kilometer of de 5 kilometer zal doen. Ik doe de tien bovenop, de 5 eronder voor noodgevallen. KH straft me af: ik moet de 10 doen.  Haar vriend ruilt gretig zijn tien in voor mijn vijf. Het is rommelig, druk met startnummeruitgifte. Vertraging. Ik ben gelaten en kalm als ik met KH mee mag lopen. Eerste 5 km rustig, dan 5 kilometer sneller is haar strikte opdracht. Goed voor mij ook. Op KHs advies ga ik in korte mouwen. Blijkt een gouden greep, het is bewolkt maar niks koud. We starten achter de hekken, met veel gehannes. De eerste kilometers loop ik altijd even te zoeken. Velen halen ons in, maar we lopen toch te hard met 5:40 in plaats van 6:00. KH kletst graag, ik mag straks wel. Eerst wind tegen. Ik kijk niet naar kilometertijden. Ik bewonder de vliegtuigen en helikopter. Het is nog druk, want de 5 en 10 kilometer starten samen. Dan komt de wind mee. Ik zit er al helemaal in en geniet van het gemak. Ik verheug me ook op wind tegen en we spreken af vanaf waar ik straks mag versnellen. We halen KK in. 5 Kilometer in 27 minuten. Tja, zo voelt het ook. Op tempo, maar niet snel. Even opnieuw de balans zoeken in de tegenwind en dan mag ik. Ik ga KH er doorheen trekken. Ze heeft het heftig, maar ik wijs haar wie we inhalen, dat ze vooruit moet kijken, wie er niet kunnen lopen. Lastig om mijn tempo net in te houden, maar laag ligt het tempo niet meer. Ik ben afgeleid en merk het niet. Dan wind mee. Ik wil de dames inhalen voor ons. KH heeft er moeite mee. Ik blijf praten en het wordt gemakkelijker met wind mee. Op kilometer acht ga ik doorversnellen. Ik haal de 50 minuten niet, ben niet boos genoeg, maar sneller gaat het! Ik haal de dames in, raak ook buiten adem, tel net iets teveel en zal blij zijn als ik er ben. 52:17. Ik vind het best. Ik heb behoorlijk relaxed gelopen in mijn hoofd, het voelt goed en dat is het belangrijkste. Razendsnel weer bij. Ik vond het goed uitgevoerd, maar voor KH was het te snel begonnen. Ik liep de laatste onder de 5 minuten per kilometer. Hersteldrank drinken en weer naar huis toe.
Ik heb nog 40 minuten over om te sporten. Tijdens het kinderzwemuur is er een baan vrij voor de volwassenen. De andere twee zitten in baan 4 of 5, dus hun tempo is anders dan de mijne (lees: veeeeeel sneller). Ik zwem in en dan doen we techniek met armen en paddels. Doe ik ook gewoon, dan maar minder pauze. Daarna 8 keer 100 met een halve versnelling. Ik doe gewoon mee met achtte en versnel zelf wel. Op de slag letten, op de ademhaling, op de doorhaal. Vermoeiend gedenk zo als je nat wordt! Ik zwem het uur vol bij het inzwemmen van de grote mensen en dan snel naar huis.
Dat waren 6 uur en twintig minuten. Als ik de laatste dag vier dat ik 44 ben, krijg ik sporthandschoenen, zeep tegen spierpijn, een Tacxmat, een horlogeband… Maar sporten komt er niet van. Dus blijft de teller steken en dat is prima!