Samen met Vincent 1 ronde over het Circuit van Spa Francorchamps rennen. Dat is 7 kilometer lang.
Hallo Vincent, wat heb je precies gedaan op het Circuit in de Belgische Ardennen?
Samen gerend met mijn moeder over het circuit Spa Francorchamps. Voor de eerste keer. En naar de mooie bergen gekeken van de Ardennen. Omdat daar een evenement was, waardoor je op het circuit mocht en dat je daarover kon rennen. Dat kan maar 1 keer per jaar.
Had je er veel voor getraind?
Heel veel, heel vaak bij de Woondome in Almere met mijn moeder. De laatste keer zijn we zes keer omhoog gelopen.
Vond je het spannend?
Ja, heel erg, zodat ik de ochtend daarvoor niet had gegeten. Maar toen we daar waren was het ineens een stuk minder spannend.
Wat dacht je toen je op de startstreep stond?
Oh, nou gaat het gebeuren!! Ik dacht: ik hoop dat ik niet terugval op de Eau Rouge. Dat is een stuk wat heel steil omhoog gaat en dat stuk is genoemd naar het riviertje Eau Rouge wat daar stroomt.
Hoe ging de eerste bocht?
Lekker, maar we moesten wel naar de buitenbocht omdat papa dan foto’s kon nemen. En ik dacht meteen: dit gaat best wel lekker. Ik vond meteen een lekker tempo om op te rennen.
Wat deed papa toen jullie aan het hardlopen waren?
Foto’s maken, ook van een andere mevrouw die ik ken en van ons foto’s maken.
Hoe is het nu écht om die hele steile helling van Eau Rouge op te rennen?
Zwaar, maar ik merkte dat er ook heel veel mensen gingen lopen. Ik en mijn moeder hadden afgesproken dat we door zouden rennen. Ik had gedacht dat het nog zwaarder was. Ik heb er wel erg spierpijn van gekregen daarna.
Wat vond je het minst leuke stukje van de race?
Ehm…. Even denken. Ik vond het laatste stukje dat je de finish nog niet zag, dat je alleen maar bomen en weg zag niet leuk en vooral saai. En ik voelde dat het toen ook zwaarder werd, mijn lichaam 
werkte niet meer zo goed mee. Toen ik de finish zag, kreeg ik wel weer wat extra kracht.
Wat vond je het leukste stukje van de race?
De laatste bocht, omdat ik dan de finish zag en allemaal mensen die mij toe’jogen’ dat ik bijna over de streep kwam. Ik vond het zo fantastisch! En het eerste stuk omdat ik toen dacht: ik kan het en dit wordt de leukste wedstrijd ooit. Toen kon ik de grijns niet meer van mijn gezicht afhalen!
Ben je onderweg nog gestopt om wat te drinken of om uit te rusten?
Nee. Want ik had afgesproken met mama dat we zouden doorlopen en dat we zouden gaan dribbelen. Dat is heel langzaam rennen. We deden kleine stukjes omhoog wel een beetje dribbelend, maar meestal hielden we een hoger tempo vast. We zagen wel andere mensen gaan wandelen, maar wij zijn gewoon doorgegaan.
Was het leuk om met mama te lopen?
Ja, het is wel gezelliger dan alleen. Als ik alleen loop, heb ik niet echt leuke verhalen erbij. Mama was één van de enigen die nog praatte. En ik vond het ook fijn dat ze me toejuichte tijdens het rennen. Ze heeft mij een beetje gecoached en ik denk niet dat ik het zonder haar had gekund.
Waren er nog meer mensen aan het hardlopen?
Ja, nog zo’n tweehonderdvijftien andere deelnemers. Het wordt elk jaar drukker, want het is heel mooi daar. Uiteindelijk splitst de groep zich ook een beetje op. Er waren ook mensen die harder gingen lopen. Wij liepen een beetje in het midden. Het was best een beetje vol.
Wat vond het je gemakkelijkste stuk? En wat het zwaarste?
Alle stukken die naar beneden gingen waren gemakkelijk, hihi. De rest was zwaarder omhoog. Het zwaarte stuk was ehh, Eau Rouge en de rest van de stukken omhoog eigenlijk ook.
Hoe voelt het om door de busstop chicane te moeten rennen, beschrijf dat eens voor ons.
Best wel bijzonder als je bedenkt dat hier ook race-auto’s rijden normaal. Je ziet ook slipsporen van auto’s. En dan te bedenken dat er ook Formule 1 auto’s rijden, dat voelt best wel speciaal aan.
En toen over de finish. Wat voelde je het allermeeste?
Spierpijn! Ik heb meteen spierpijn gevoeld. Ik was ook trots. En blijdschap; ik heb het gehaald.
Vind je de medaille mooi?
Jahh, de kat is er zelfs jaloers op! Het hele circuit staat erop en de Belgische vlag. Ik ben er gewoon blij mee.
Ga je volgend jaar weer?
Ja! En als het kan, zelfs liever de 14 kilometer. Dat zijn twee rondjes. Eau Rouge is dan wel zwaar, maar voor de rest is het een prachtig circuit.
En dan nu de vragen voor mama, gesteld door Vincent.
Hallo Anke, vond jij het leuk?
ja ik vond het ondzettend gaaf
Ben je blij me je medaille?
ja maar hij ligt alweer in het laatje ik geef niet zoveel om de medaille
Vond het leuker dan vorig jaar?
ja vorig jaar lag er sneeuw het was heel zwaar en nu was het veel leuker met zen tweeen en hoefde ik niet met me zelf bezig te zijn
Vond je het gezellig om met Vincent mee te rennen?
ja dat was geweldig
Welk stuk vond je het zwaarst?
toen ik mijn schoenveter had gestrikt en Vincent moest inhalen terwijl ik nog omhoog moest rennen terwijl ik er bijna was
En welk stuk vond je het lichtst?
het eerste stukje oftewel de eerste bocht omdat het daar nog omlaag gaat en dan be
n je nog vers weetje
Hoe voelde het toen je de eerste bocht doorging, hoe voelde je je toen?
o dat was eh heel bijzonder om daar met Vincent te lopen
En hoe was het toen je bijna bij de eindstreep was?
ik vond het jammer dat het zo snel voorbij ging en ik was heel erg trots op Vincent omdat hij zonder stoppen 7km had gerend
Wat vond jij het leukste stuk
ja alles eigenlijk omdat het een soort droom was die uitkwam om met Vincent te rennen
En wat vond je het saaiste stuk?
het saaiste stuk is dat stukje dat je bija benenden bent en dat je vlak gaat lopen bijna op 5km en toen wou Vincent wat langzamer en ik dacht we moeten 5km in een half uur rennen en toen gingen we even langzamer maar we hebben 5km binnen een halfuur gehaald.en dat is eigenlijk wel jammer want dan hebben we er minder 
lang van genoten.ik stelde Vincent voor om nog een rondje te gaan maar dan moes ik alleen
wat was jou tijd
ja echt heel knap!!!40 minuten maar!!!beetje te snel maar toch maar daardoor ben ik nog trotser
Het was echt heel, heel erg gaaf. Het was heerlijk om zo samen te kunnen genieten en Vincent te kunnen coachen. Dat ik zelf zo’n tempo nog haal is al wonderlijk, maar dat zo’n klein ventje zo’n afstand in zulk een korte tijd aflegt, daar ben ik echt wel erg, erg trots op! Onze officiele tijd was 40:03 (Vincent) en 40:05 (ik). Daarmee is Vincent 66ste van de 140 mannen geworden en ik ben 16de van 104 vrouwen geworden.
