15 April – Hardlopen, fietsen, wandelen en zwemmen: het is weer dinsdag
Eerst een hardlooptraining: 7×8 minuten rustig duurtempo, 3o seconden rustig. Eigenlijk stond dit voor donderdag, maar ik heb vandaag zin en tijd om te hardlopen. En donderdag zeer waarschijnlijk niet. En het is weer tijd voor een beetje een verantwoord experiment: ik ga een half uur na het ontbijt. Ik ben al afgevallen en ik voel mijn linkerbeen en -knie nu wat, dus het is uitkijken geblazen! Het Nieuwe Eten bevalt uitstekend, maar teveel afvallen moet ik ook niet hebben. Het is een tamelijk simpele training: blijkbaar 7×8 minuten en dan op een tempo. Niet dat het lukt, want het tempo flippert enorm! Ik loop eerst in en dan rustig de brug op. Het is warm. Maar wel lekker! Als ik de brug af ga, gaat het lekkerder en komt het tempo er in. Ik heb niet echt ergens last, al is de cadans weer (te) hoog. Ik let niet al te erg op het tempo. In de rust ga ik dribbelen. En dan weer een blokje. Ik hobbel rustig verder en let goed op. Ik luister naar de muziek en er volgen 2 blokjes die prima gaan. Lekker tempo, goed gevoel. Ik heb geen last van aandrang. Prima dus. Geen vosje, maar volgens de fotografe wacht die tot half 12 (alsof ze kan klokkijken). Ik ga naar de berg en ga even zitten.
Ik neem de gok: een gelletje. En dan besluit ik terug te lopen. Ik ben op de helft (of erover eigenlijk, maar dat merk ik later pas) en zou de 10km willen halen. Ik ga door het bos terug en dan langs het centrum weer terug. Nog geen vosje. Maar wel dikke wind tegen. Daarom ging het daarnet beter! Maar hier zijn bosjes voor noodgevallen.
Het gaat moeizamer. Dan maar iets minder tempo. Geen aandrang, geen pijntjes, maar gewoon niet zo makkelijk. Dus dun zijn is het grote voordeel niet! Ik ga de berg op, en daar mis ik dan net de energie voor! Dan maar langzaam. Boven even genieten van het uitzicht. Ik ga de 10km vol maken. Nog een blokje met het viaduct over ploeteren en de Evenaar over. Het lukt wel weer. Ik neem nog een ommetje langs de AH om de 10 vol te maken. Geen toptempo. Maar: weinig last, geen aandrang!!!! En gewoon toch weer gedaan!
En een paar uur later fietsen. Er zat een opdracht achter, maar die is door de vele wind vast verwaaid. k nam de racefiets weer en toen ik de poort uit ging zag ik dat ie een wattmeter pakte, maar het was die van de tijdritfiets. Eerst 10 minuten rustig. Dat ging me heel goed af in de stad, haha (sarcastisch). Daarna iets van 25 minuten harder, maar dat kon toch niemand controleren! Ik vond de wind fiks. En pal tegen natuurlijk. Niet dat het me echt boeide. Ik ging langs de ‘nieuwe haven’. En dan door. Ik kende de wegen, maar het was allemaal net anders of andersom. Pas nadat ik onder de A27 was, begon de wind me te helpen. Ik had een korte broek, maar nog wel een jasje. Niet ingesmeerd, wel muziek. Ik nam de andere weg. Op zoek naar bloemen. Ik deed min of meer mijn best in de 3 minuten waarin ik harder moest. maar er is toch geen controle…. Ik stopte bij een mooi paars bloemenveld.
En dan weer door. De geur was overweldigend! Ik nam nog een foto vanaf de fiets. Lekker over de Vogelweg de blokjes wat harder werken. Het ging intussen wel lekker. Ik nam de weg bij de bushalte. Ook niet zo vaak. Daar waren in de verte nog velden. Het mooiste veld was bij de Praambult.
Ik maakte foto’s en toen terug naar huis. Ik wilde de 40km halen. De lucht was echt heel mooi. Er dreigde in de hele verte regen. De wind draaide. Ik maakt de 40km vol en toen nog de stad door. Ik had ‘m stop moeten zetten, maar ik vond 26,9 gemiddeld eigenlijk ook wel prima. Weer gedaan. Beetje mijn best gedaan.
Ik moest naar het centrum en de regen dreigde. Vincent kon me ophalen. Dus ik zette meteen na het fietsen de wandelbenen maar aan. Ik liep alleen maar naar mijn telefoon te kijken. De temperatuur is top en de lucht voelt geweldig! Ik ga even de fout in: ik eet een blokje van Kalkman. Had niet gehoeven maar het is smakelijk. Ik luister nog steeds muziek. Ik kocht gauw appelciderazijn en liep naar Vincent. Het druppelde een klein beetje. Het regende pas echt toen we thuis waren. En dat ruikt pas lekker!!
Tot slot ‘s avonds zwemmen. Lekker in baan II meedoen met de tempotraining. Heerlijk! 250m inzwemmen. En ik dacht gaat vast wel lukken. 150z1-2x75mZ2-4x50z3. Ik dobberde lekker moeiteloos mee. Dan 4x50z1-1x150z2 en 2x75m z3. Ook er lekker achteraan gezwommen. Supereasy.
Daarna natuurlijk 2x75z1-4x50z2 en 150z3. Toen werd ik naar voor geschoven! Ik vind vooral de lage zones moeilijk met tempo laag houden. 150s3 is 1op2 ademen en heerlijk. Dan 3x150m z1/z2/z1. Beetje minnetjes maar ik raakte tóch gedesoriënteerd. Daarna de 100m zonder achtje. Oef. En 50m uit zwemmen. Oom weer gedaan. Toch een leuk sportdagje zeg ik. Iets van 4 uurtjes en 55km in totaal. Niet mega inspanning, maar allemaal beheerst en gecontroleerd.
16 April – Een wandeling op een TOPdag 🎉🥳🪅
Meer van deze dagen! Het was misschien niet zonnig, niet warm of niet stralend. Integendeel: we liepen door de regen en de klanten waren best zeurderig. Ik wilde over de nieuwe brug en het was een prima wandeling voor de stappen, voor de afstand en qua tijd.
Goed nieuws deel 1: IK HEB GEEN ENKELE LAST VAN DE SPORTDAG VAN GISTEREN!!! Geen pijntjes, geen honger, niet extreem moe, niet overweldigd. Gewoon nergens last van.
Goed nieuws deel 2: Vanmorgen een berichtje van teamlead MD: of ik haar even kon bellen aub. Dan voel ik paniek. Even uitstellen en dan vertelt ze me dat het 100% zeker is dat IK CONTRACTVERLENGING KRIJG!!!! Ik krijg een vaste aanstelling. Ze wist het gister al en mocht het eigenlijk pas vrijdag zeggen, maar dan zijn we er niet, dus ze heeft het me nu al laten weten. Ik ben zo ontzettend blij! Dat barst er uit, maar ik ben niet het type dansen-feesten-juichen-van de daken schreeuwen. Ik ben onwijs trots en ik zal mijn best doen.
Verder met de dag. Weinig telefoontjes, weinig mensen op kantoor, heerlijk rustig en ik doe mijn best. Ik vreet niet tussendoor. We eten ‘s avonds heel bewust wel frietjes. In verband met tijd en zin. Ik heb een reactie gekregen van eatandtrain en ik ben geboeid door de man die de marathon op water liep (sportrusten) Ik ben ook verbijsterd door het gedrag van JB: ze is nu op de top van haar kunnen en tussen 2020 en 2024 ging het allemaal slecht. In die periode was ze buddie, verdiende ze met trispiration en deed ze zelf een ironman. Slecht?! Maar nu is ze sterker dan ooit. Gister heeft ze langzamer gefietst dan ik. Op een tijdritfiets! Ze heeft 10 minuten gerust op een bankje, want ze had kramp. krámp. Kom ik aan: ik ging niet hard gister, niet geweldig, niet mijn uiterste best, maar vandaag is alles nog helemaal prima. Ook al blijft het bij een wandeling en het idee van een runbikerun, maar die wordt afgezegd natuurlijk (proschemapraktijken). Misschien maar goed ook.
17 April: Peddelen (soort van fietsen) in de kou
Geen zin. Gewoon geen greintje, niks, nada, nul. Maar even buiten na een werkdag: oke dan. Training gepakt van zondag. Het begin leek wel lekker, al was het druk in de stad zeg. Pfoei. Ik had geen idee waar ik heen ging. 3 Kwartier vol maken. Eenmaal op de Ibisweg was de energie al weg. Het is ook somber buiten. En ik had het koud! Driekwart broek aan, zodat ik morgen de lange broek heb, maar het woei door mijn jasje heen. Helemaal niks aan. Ik nam wel foto van bloemetjes.
En dan maar weer terug. Het kan ook niet altijd leuk, snel, makkelijk, feestelijk zijn. Ik had mijn feestje vanmorgen al: MIJN VASTE AANSTELLING GAAT OP 1 MEI AL IN (ipv op 1 augustus!) Het stond er nu echt, in Teams. Wat een geluk, wat een beloning. Verdien ik dat wel, vroeg ik me de halve nacht af. Maar vandaag heb ik dat qua werk bewezen. Vriendelijk alle tickets afgehandeld en het ging maar door! Met plezier hoor!! Maar zonder concentratie (want slecht geslapen). Ik heb wel een paar niet toe moeten geven aan snaai-zin. (want slecht geslapen) Er stond file op de A6. En toen stak er een hert over toen ik de tweede brug op ging! Mooi. Door het Kotterbos en ik nam een Kalkman brokje. Niet makkelijk open te krijgen en ook niet heel makkelijk weg te krijgen. Ik heb 40 minuten opgezien tegen het feit dat ik nog moest wandelen (dag 30) en de stappen moet halen. (moeizaam). Ik had er totaal geen zin in, in dat verplichte gevoel. En toen stonden er veel herten een stukje voorbij het centrum. Prachtig. Ik remde voorzichtig, maar 6 paar ogen hielden me angstvallig in de gaten. Ik maakte een paar foto’s en genoot van het moment.
Ik stond stil, zij stonden stil. Het geluid van wind en de stank van herten. Er waren ook andere fietsers aan de andere kant. Heerlijk, zo’n moment niks. Het leek me heel lang te duren. Toen ik weer verder ging, verwees ik een fotograaf nog naar de herten en toen weer naar huis. Als ik de 50 minuten maar vol maakte. Dat deed ik. Traag misschien en zonder energie en zonder zin.
En dan moet ik nog wandelen ook. Het moest. Voor een suf Garmin Puntje. We hadden elkaar genoeg te vertellen over het werk na een dag postmortems (hij) en krampus-westland (ik). Ik had weer niet zoveel zin. Ook niet zoveel energie. maar genoeg. We zagen Vincent die thuis kwam. We hebben brood gehaald en ik heb de wandelbadge weer gescoord. De stappen krijg ik moeizaam bij elkaar. Paasweekend. Witte donderdag is om.
18 April – 3 uur duurrit met zelfverkozen tempoblokken en een bezoek aan Joyce
drie uur. Ik kan Joyce haar kadootje brengen! Rugzakje, racefiets, muziekje. Ik ken de weg. JB inspireerde me: zij deed een ‘korte fartlek’ met dik tegenvallend tempo. Ik bedenk mijn eigen training: 5km mijn gewone suffe doen, 5km mijn best doen. In elk geval op de heenweg. Het is koud. En stil. Maar de 5km best doen is lekker blijven liggen en te overzien. De rust helpt me mee! Ik ben net zo snel als zij op haar 22km, maar ik ben net op een kwart. Voor mij een ‘stukkie’. Gaat pas tellen vanaf 100. Langs Lelystad even op de honden en baasjes letten. Vriendelijk zijn. Ik moet niet hard ofzo. Veilig. Echt de racefiets te vriend maken. Het gaat goed tussen ons! Liggen op de weg naar Dronten is een feestje. Er is geen wind. (Read that again) De kou is wel weg. Mijn contractverlening dringt nu eindelijk door. Ik ben nooit zo snel met die dingen 🫣
het tempo gaat lekker up! En dan ben ik na 80 minuten al bij Joyce. We kletsen. Aan 1 stuk door. Thee en een banaan. Heb ik trek? Maybe. Is er eten? Nee. Erg? Nope. 🙂↔️ als we nog steeds niet bijgekletst zijn ga ik weer.
Andere kant het park langs. Koud. Ik stop op de Pelikaanweg voor de bloemen en om de muziek aan te zetten en dan weer verder met de 5km blokken. Op de lange rechte en sléchte weg. Maar wel wind mee!! Heerlijk! Soms een beetje trek en ik neem een Kalkman brokje. En geregeld water. Ietsje meer mensen, maar de brede fietspaden zijn geweldig. Ik lig gewoon. De hele Vogelweg zowat. Superb. Zonnetje komt erdoor. En soms even 5km iets minder mijn best doen.
Er zijn hier meer bloemen en bezoekers! Ik scheur terug naar de Ibisweg. Haal ik de 80km? En de 3 uur? In welk tempo? Ik kan weer over de Trekweg en dan de vertragende stad door. Moet in de wijk om voor de 80km in 2 uur 55. Ik keur het goed. Gemiddelde is way hoger dan JBs ‘lekker knallen’ op haar TTB. Ik kan dus ook zonder lunch fietsen.
Ik ben afgevallen. Daar gaat het niet om, maar het voelt zoveeeeeeeel beter!
En dan een vrijwillig koppelloopje.
Ik kleedde me om thuis naar kort-kort. Er stond geen koppelloopje op het schema. Ik had niks gegeten behalve ontbijt, een banaan en een brokje Kalkman. Voor ik ging lopen de siroop gedronken (die lekte 😩) telefoon in hoesje (lastig ding geworden) en proberen! Als het niet lukt, niks verloren. Maar het ging. Het ging goed. Gemakkelijk. Lekker. Bekende rondje. Even opwarmen (letterlijk en figuurlijk), maar dit was prima vol te houden. Ik deed ‘maar’ de overbekende 4km. Ik had 80,08 gefietst, dus leek me 4,04 een mooi getal wat daarbij past. Ik had alleen nooit gedacht dat het zo hard zou kunnen gaan!! Met een foto maken en heel erg hard genieten van al het groen wat er opeens weer is. Het ruikt lekker, het gaat onwijs lekker en ik hoef niks, heb geen enkele aandrang en geen pijntjes. Misschien loopt de siroop zo goed? Of dit ook zo zal zijn voor 42km of 21 weet ik niet, maar blijkbaar is er dus geen shitload aan voeding broodnodig. Liep ik vroeger niet ook zonder gels en dingen? Anyway: dit heeft me positief verrast.
Kon ik mooi 20 minuten bedenken wat ik wel wilde eten en het werd een bord Brinta als late lunch. Ik was niet eens écht kapot van het hardlopen en fietsen! Dat is gewoon wat ik doe.
sAvonds heb ik zin in lekkere broodjes. Geïnspireerd door M van Joyce denk ik! Dus dan eet ik dat. Croissantje, worstenbroodje uit de oven.
Honger is overschat.
Overigens is het T3S shirtje meer voor de vorm.
19 April – Wandeling met ❤️ en zwemmen
De wandelbadge van het weekend en de stappen halen. Samen met Rob. Vosje kijken, die de mensen met de grote teletoeters over het hoofd zien. Het groen bewonderen. En stappen maken. Ik deed het ommetje bij de brug. Ik voel een beetje mijn linkerknie en dat vertrouw ik niet. Ik heb verder werkelijk geen enkele last van de koppeltraining gisteren. Alleen ben ik prikkelbaar. Alsof ik met het verkeerde been (blijkbaar links) uit bed ben gestapt. Veel dingen irriteren me: de muziek, als iets niet lukt, rommel, wat er allemaal geregeld moet worden, dat Rob paaseitjes eet, dat iedereen moeiteloos geweldig snel en bevoorrecht is. Ik ben voorzichtig qua lopen en sporten. Het blijft bij wandelen vandaag. Tussen de Picnic en het regelen door.
Ik eet prima veel en ‘s middags heb ik echt opeens trek en denk ik: ik moet genoeg eten. Niet overeten, maar wel genoeg. In plaats van de snoepkast, trek ik de ontbijtkast open en ik pak melk met cruesli en extra eiwitpoeder. Ik denk dat ik daar meer behoefte aan heb dan aan koekjes en chocolade, hoe hard dat ook roept! Dan zit ik weer vol. Door voor het zwemmen. Maar weer zien waar dat stranden gaat.
‘n Tempoduur-training denk ik. Ik miste het inzwemmen helemaal door mijn gekwebbel en getwijfel tussen baan 1 of baan 2 en het werd baan 3. Ik had de uitleg ook gemist, maar het was 4×200 en dat ini zone 2. DS mokte gelijk tegen R: daar gaan de mannen voorop weer in zone 4 van start. En blijkbaar werd het een opbouwende training. Ik zwom veilig achter W en die deed een keurig z2 tempo voor deze baan. Ik vond het allemaal wat sloompjes gaan. Vandaag lag ik ook goed in het water blijkbaar. Ik deed geen moeite en het ging best snel. Ik vond het tempo prima en dacht echt: dit hou ik moeiteloos een kilometer vol. Terwijl DS met zijn driedubbele zwembad liep te mokken. Er was een tijd dat ik dacht dat hij zo snel en goed was in triatlon…. Ooit. Daarna deden we 10×100 in zone 3. Om de beurt voorop. We waren met 6. Ik lag vierde. En dan zijn de snelle mannen even snel als in zone 2, dat is opvallend! Alleen W heeft er dan moeite mee. Ik zwom gewoon hard voorop. Eventjes mijn best doen… Daarna weer lekker easydepiesie meedrijven. Toen moesten we 8×50 zone 4 doen. Ik vind dat lastig, want ik ben niet snel. En met een pauze van 10 seconden telt mijn garmin gewoon door. Ik deed ook wat voorop hoor, de derde en de laatste ook. Zij hadden niet meegeteld en zouden na 6x gestopt zijn. De snelle mannen zijn dan opeens niet meer zo snel als in het begin. Dan zijn de ouwe vrouwen aan de beurt. Maar wij bedanken elkaar en de snelle knuppel moet tegen baan 2 opscheppen dat hij zachter moest van ons. Jekkes. Ik zwom 100m uit. Alles met achtje, dat wel. Rekent die K-Garmin opeens weer teveel en te weinig. Onding. Ik hielp DH met haar nieuwe Garmin horloge. Ze is zo lief!! En ik heb ES enorm uitgelachen omdat hij heerlijk woest was dat hij geen 2 uur mocht zwemmen, waarvan 1 uur les van TK. Je mag op de zaterdag maar 1 uur, punt. Zelfs als je geweldig bent. Eenmaal thuis at ik een hoop pannekoeken. Heerlijk! Met appel en met komkommer. Ik heb geen foto van het zwemmen. So be it.
20 April – Een geweldige loop door het Knarbos met Vincent
Ik zag er ontzettend tegenop, omdat mijn linkerbeen wat trekkerig is. Wat als ik toch niet genoeg eet en het lopen niet red? Vincent wist niet waar hij heen ging; ik had een route bedacht vanaf mijn lievelingsplek in de polder: Het Knarbos. Vincent reed er heen. Het was nog stil en rustig. Ik nam het rugzakje en had korte mouwen en een korte broek, Vincent had een jasje aan!
We ging meteen het verkeerde pad op, over het werkeiland. Dus terug en dan door het bos. Ik haalde het tempo gelijk al niet bij het inlopen 😀 We kregen natte voeten en liepen nog een keer niet op de route omdat er simpelweg geen pad was. Maar het kwam goed na ca 2km en toen moest ik 500m versnellen.
Dat deed ik, dat ging goed, maar niet snel genoeg! Jammer dan. Ik deed mijn best en het ging goed, ik had nergens last van en dat was belangrijker. We kwamen wandelaars met een hond tegen. Toen ik 1,5km kalm mocht, kwamen we op de verharde weg. Vincent kwebbelde over auto’s. Heerlijk! Ik moest me redelijk inspannen, maar het ging verder helemaal prima. Uiteraard draaiden we net het bos weer in toen ik weer 500m harder moest! Harder ging het in elk geval. En Vincent rent dan om me heen om foto’s te maken 🙂
De zon kwam er door en het bos was echt prachtig en geweldig. Het lichte groen, de zonnestralen, de lichtval: adembenemend. En onverwacht op deze plek! We kwamen na 5km bij een water waar we ons in Canada waanden, zo geweldig.
Zo ontzettend prachtig mooi. Op het geluid van een circuitwedstrijd ver weg na, was het stil. Ik ging toch even de bosjes in en heb wat DNA gedropt. Gewoon. Wat was het mooi! Er was een kunstwerk en dat onFlevolandse en wij. Dankbaar 💚
Weer door over het pad wat prima te volgen was. Om het water heen, wat er niet meer leek te zijn. En toen het bos weer in. Ik moest nog een keer harder en dat lukte al beter. Het ging gewoon eigenlijk allemaal goed! Voor een trail nog lekker op tempo. En zo prachtig. Onverwacht.
Een fietser haalde ons in!! HUH? We staken de Eendenweg over en ik was sceptisch over dat pad, maar het liep langs de boerderij met koeien en het was een uitmuntend pad! Ik moest weer 500m versnellen en dat ging niet echt makkelijk, maar ik probeerde het wel! En daarna stonden we opeens bij een meertje wat wel de Ardennen leek!
De ene verbazing na de andere. We stopten voor wat drinken en genieten. Hoe kan dit nou Flevoland zijn en dat ik dat niet wist?! Alsof het nog niet genoeg was, even later bloeiende tulpenvelden. Goed voor een fotostop.
En dan de verharde weg op. Mocht ik wind mee, op het fietspad versnellen! Die redde ik! Zelfs te snel ;-| En Vincent supportte me liefjes.
Dan de Knarweg. Dat is mijn lievelingsweg. Ook die lijkt vakantie, Frankrijk en anders dan de Flevopolder. De dijk rechts en de lange weg. Het was wel een eindje en strak recht. Er waren auto’s, bloemenkijkers denk ik.
De laatste keer keurig het schema gedaan: 5:30 (!!) gelopen. Weer bloemen en het ging oke-ish, maar wel een beetje doorzetten en aftellen. Ik had geen zin om over DS te beginnen en toen ging Vincent het wie-is-het-dier-spel proberen en starte hij met DS!!!! HOE DAN?! het spel was snel over, want ik was zeker een km verbijsterd. Renden we aan de andere kant langs het bos. De koeien lagen in de zon.
Ik mocht uitlopen. Er kwam een grote vrachtwagen langs. En toen moesten we langs het vliegtuigje de dijk nog op. Oef. Volhouden, doordrammen en 15km halen en ik vind het allemaal wel best! Ik maak het rondje af tot op het werkeiland.
T Tempo valt me mee, maar de hartslag is wat hoog. Ik had het prima qua temperatuur. Niet dat het vanzelf ging, maar wel goed. En geen last achteraf!! Linkerbeen deed ook keurig mee. Het was echt geweldig. Verbluffend apart. En heerlijk om samen met Vincent te doen! Die ook genoten heeft. Rijkdom. Grote Geluk.
21 April – Meer dan kleddernat worden terwijl ik wandel zit er niet in vandaag.
Niet mijn dag. Slecht geslapen omdat ik het gelieg op social media zo niet snap! Waarom doen mensen alsof ze ziek zijn/een goede vader zijn, terwijl er niks van waar is? Ik snap dat niet en ik vind het gevaarlijk. Want de reacties zijn net zo nep. Vandaag paasverjaardag in Veldhoven. Vroeg op, ver rijden. Ik heb erge last van mijn linkerknie. Binnenkant. Mega balen. Verder is het goed. En het regent. Weer om te blijven liggen. Maar wij moeten weg. Nog snel een flesje wijn halen. En dan zijn we om 11 uur in Veldhoven en is er geen sprake van ‘landen’, maar rush op paaseieren zoeken. Vandaag vind ik het te veel en is mijn lontje te kort. In Veldhoven is het wel mooi weer en zelfs dat irriteert me ontzettend. Eten is redelijk, maar ik kan er niet echt van genieten. Ik vind het gewoon te druk met al die aanhang. De foto’s maken valt me mee, maar ik word er onzeker van.
Ik doe mijn best, maar echt netjes of knap of geweldig of stralend voel ik me niet. En dan weer naar huis. Ik heb echt erg last van mijn darmen en een opgeblazen buik. In de auto ben ik ook erg moe. Het regent weer en ik heb nergens meer zin in. We Rummikuppen. Ik heb best veel honger. En dan moeten de stappen nog en het half uurtje bewegen. Mijn buik is opgezet. Ik ga gewoon wandelen! Na een kilometer begint de regen. Dan kan ik niet meer appen. Na anderhalve kilometer komt het met bakken uit de lucht. Na 2 km is de jas doorweekt.
Het is stil. Modderig. Heerlijk vervelend. De kniepijn trekt weg. Ik wandel gewoon door, want wat moet ik anders? Straks de spullen drogen en dan heb ik het gedaan. Na 2,5 km wordt het droger. Met precies 3 kilometer ben ik thuis. Sportbroek aan, dekentje, bank en veel frietjes!
22 April – dinsdagarbeid: alle drie de sporten
Eerst een duurrit. Er zitten wattages in de opdracht bij, maar die kan ik niet zo goed. Gewoon maar gaan. Muziekje mee, racefiets, koud en trappen. Ik vind 2 uur lang, maar wie ben ik… Op de dijk wind mee. Het begin dus tegen en dat was moeizaam. Op de dijk mooie gelaagdheid over de plassen. Moeilijk te vangen.
De dijk maakte qua tempo veel goed. Aan het einde stond ie op 29,3! Maar dan… Knardijk ook nog te doen en dan naar de Knarweg.
Ik moest plassen. Dus daar even gaan zitten en dan weer verder. Die wattages, daar blijf ik nauwelijks binnen. Ik laat het maar. Op de Vogelweg is het ploeteren tegen de wind in en liggen tot aan de Grote Trap. Het tempo ging redelijk.
Dan stoppen voor de koetjes en voor de bloemen. Ze halen er al veel weg. Ik nam het korte, slechte pad, maar onder de A6 stond veel water. Niet goed voor mijn fiets en mij.
Terug dus maar en het andere stukje pakken. De zon was gaan schijnen en het was prima te doen buiten. Ik zette heel snel het horloge stil, waardoor de training in de knoei raakte. Het horloge zette ik voor ik stopte al uit, de fietscomputer draaide door. Gemiddelde horloge: 27,2 (super voor mijn doen), van de fietscomputer: 26,8. Best een fiks verschil. Maar zo doe je het dan dus. Dan maar 500m minder fietsen. Al met al toch 2 uur. En ik heb een duimpje van de trainster!! joehoe! De opmerkingen leest ze niet meer, maar ze heeft het wel gezien. Ik heb zin in ovenbroodjes, dus ik lunch behoorlijk goed.
Daarna hardlopen. De pijn is terug. Het zit in mijn knie, maar daar ligt niet de oorzaak. Ik baal er ontzettend van. Enorm erg. Gister een opgeblazen gevoel en misschien is de baarmoeder wat gekeerd, maar nu staat de binnenkant van de knie weer strak en doet lopen pijn. Natuurlijk net nu karin er niet is en het vakantie is. Ik moet eerst inlopen en dat doe ik dan maar rustig. het is warm. Ik heb een slok siroop genomen voor ik ging en zit 2 uur na de lunch. Inlopen gaat matigjes. Dan 4 minuten versnellen. De hartslag haal ik niet, onmogelijk, die is veel te hoog ingeschat. maar ik versnel wel degelijk! Dan kom ik bij het centrum en ik ga informeren of ik met de ecokar mee mag rennen, maar dat kan niet. Ik moet maar mailen. Nog een keer versnellen en ik zit rond de 5:30 en dat red ik. Hoewel met pijn. Rust is ook rust en als ik wil stoppen zet ik het horloge uit. Ik zag weer dezelfde iemand die (nu zonder vermoeide benen) 6:08 liep volgens strava in de interval, maar in werkelijkheid dik boven de 7. Nog een keer 4 minuten! Ik had gedacht al bij de 3 minuten te zijn! Ik moet een ommetje maken en na de 3 minuten (alles rond de 5:30 of iets daaronder!) stop ik even. 1 Foto.
Dan over het onverharde pad. Ik tel drie minuten af. Rustig de brug op en ik vraag me af of ik Vincent zie. Dan de 2 minuten twee keer nog iets harder. Ik doe echt mijn best en de pijn wijkt wat. Ha! Tegen de 5 minuten aan. Dan rustig uitlopen en de 10km vol maken. Met de rusten en het vragen erbij zit ik op 6:28. Mijn knie doet pijn, de rest van de middag. 55.05 gefietst, 10.01 gelopen. Het huis opgeruimd, de was gedaan en duolingo gespeeld. Macaroni gegeten.
En tot slot ‘s avonds gezwommen. In baan 2 vooraan. Het ging supergoed, maar niet vanzelf. Dan had ik achter baan 3 aan moeten zwemmen. Eerst 200m inzwemmen. Dan 200m z2 met 1e en 5e baan oefening. Nog een keer z1 met 1e en 5e baan andere slag. Dan 300m z2 met 1e en 9e baan oefening. Nog s zone 1 en dan rugslag in baan 1 en 9. Tot slot 400m z2 met wrikken in baan 1 en in baan 10 oksel. Daarna nog een keer 400 in z2! Nee toch?! Moesten we jn baan 1 en 10 wokkelen. Toen was ik het zat. Ik ging eruit. Groene training. Alles gedaan vandaag! Alles met achtje natuurlijk.
23 April – Wandelen met de collega’s en zwemmen
Ik baal. De pijn in de linkerknie is terug. Binnenkant. Trekkerig. Het zit veel verder weg. Ik denk dat de baarmoeder weer wat verschoven is afgelopen maandag. Opgezette darmen, weinig menstruatie, in de auto zitten en eten. Zitten is moeilijker dan liggen. Iets klemt af. Bij de darmen, de baarmoeder. Dus ik kan languit liggen in bed, maar trek ik zoals gewoonlijk mijn benen op, dan is het auw. De dag naar kantoor. Ik was totaal ongemotiveerd en ongeconcentreerd. Mega onrustig de hele dag. Superslechte concentratie. Iets minder netjes gegeten, maar goed genoeg. Gewoon ontbijt en 3 bolletjes, maar ook een bakje nootjes en 2 blikjes cola light. Dat zitten op het werk is dan minder goed voor me. Maar wel deze lekkere wandeling met de 2 heren. Aan het einde begon het te druppelen. Kon ik me s middags beter concentreren en heb ik iets af kunnen maken. De tijd kroop slechts vooruit.
Toch was ik moe, had geen zin en het kost zoveel energie met de trein en de laptop slepen. Maar wel gaan zwemmen. En dan sta ik klaar en heb ik geen achtje 🤯 gelukkig mocht ik die van MvdB lenen!! Ik ging in baan 3 of zoiets. Niks voorop. Liet ik over aan DS in wetsuit, S of R. L verliet onze baan. Het begon met een piramide met steigeruns. En verder deden we vanalles, maar ik ben het kwijt. DR gaf de training en die verzint van alles! Leuk, maar (zeker vandaag) zo niet aan mij besteed! Ze gaf me de tip op de hoge insteek te letten en dat ben ik gaan doen in plaats van gekke slagen. Onder water zwemmen haal ik helemaal nog niet de helft, en dan zonder (maryvonnes) achtje de 50m afmaken is een onwijze opdracht voor me. En we deden nog een keer 75-150-150-75 met de derde baan versnellen. Het ging best hard allemaal, of misschien lag het aan mij. Anyway, 2200 m volgemaakt en dan snel het bad uit en door naar de trein naar huis. Dit liggende sporten bevalt mijn knie prima. Geen stretch, geen pijn. Zitten in de trein en weer opstaan is lastiger. Ik heb nu wel echt trek.
24 April – een wandeling
Ik sliep onrustig, want ik wil languit blijven liggen. Het regent. Ik heb geen zin. In niks, behalve blijven liggen! Ik doe dat maar niet en werk me door de oersaaie en stille dag heen. Ik wilde gaan fietsen s avonds. Binnen. Maar toen ik om 5 uur klaar was gingen we eerst rummikuppen. En daarna eten. Toen moesten we naar de winkel. Het was droog. Ik verzamelde de stappen, maar de knie doet zeer en trekt. Super vervelend. KvH kan pas over 2 weken. Maar als ik ergens anders heen ga, een andere dokter of fysio, dan gaan ze mijn knie behandelen of zeggen dat ik te veel sport. Er ligt iets net niet goed en dat knelt af, en niet anders. Mijn blaas (ik drink geneog), mijn baarmoeder, mijn darmen: het past nu net even niet. Misschien in mijn rug of waar dan ook, maar het zit niet in mijn knie. Dus praat me geen overbelasting aan. Maar die pijn is erg vermoeiend.
Ik wandel met Vincent. We halen eten voor morgen. Het is een half uurtje, ik haal de Apple Watch ringen en ik ben moe en heb hoofdpijn. Dus ik laat het fietsen maar even gaan. Van het weekend mooi weer en dan pas en meet ik alles er wel tussen. Ineens heb ik alle redenen om weer op te zien tegen het hardlopen! Maar eten gaat goed. Ik hunker alleen nog uit gewoonte of verveling.
25 April – Fietsen met de mannen en een koppelloopje
MM vroeg of ik mee ging fietsen gisteren, maar ik ben gewoon niet zo snel! We zouden naar Muiden en toen ging Vincent ook maar mee. We gingen ‘s middags. Het was best koud. Op de dijk ging Vincent zijn eigen tempo en konden wij even bijkletsen (ah, daarom!). We gingen over het challengeparcours en toen over het nieuwe spoorbaanpad. Wat ineens ophield te bestaan. Jakkes.
Ik ken de weg wel overal, maar het tempo ging net zo lekker! al is 27km/u op de makkelijke route natuurlijk wat sneu. Door naar Muiden. Even achter de heren aan.
En dan op het lekkere pad langs het dijkhuisje weer wind mee! Dat is raar.
Door Muiderberg is een ramp, voor het tempo en vanwege de steentjes. De brug weer over en dan door de stad. Bevordert de snelheid ook niet. Ik nam het laatste kalkmanblokje, deze had ik bewaard: choco stond erop. En cafe. Nou het was dat laatste: koffie. Gatver! Ik voelde me enorm bekocht… Werd er wat boos van zelfs. Door de stad terug helpt het tempo absoluut niet, dus ik schaamde me er wel wat voor. MM zei heel schattig dat het de route was en dat het hem echt niet kon boeien. Ik moest supernodig plassen (al dat water om de vieze koffiesmaak weg te spoelen) en had geen eens meer zin de 60km vol te maken! In het begin had ik het echt koud, maar op het einde was het zonnetje er en toen was het best lekker.
En dan een koppelloopje. Progressief duurloopje was de bedoeling. Steeds ietsje harder. Ik zag er tegenop, want ik had geen idee hoe het zou gaan met de knie. In de loop van de dag toch weer steeds stijver. Ik loop gewoon in de buurt, dan kan ik altijd stoppen. Het bekende rondje. De straat door is het zoeken naar het ritme. Elke stap is gevoelig. Zone 1. En dat is best lastig, want met pijn en een andere pas loopt het niet lekker. Door naar zone2. Die gaat uitstekend en ik vind een pijnloze pas die nog best een mooi tempo is! Het is druk met hondenbezitters en 2 meiden met een een paard. Ik jog gewoon door. Verbaasd over de tijden. Gewoon in het ritme blijven.
Het is best warm en het voelt prima. Dus ik ga gelijk door naar het tweede rondje. Ik moet naar zone 3, maar ik kan gewoon in zone 2 blijven en het ritme vasthouden. Ik doe toch ietsje meer mijn best voor zone 3, maar meestal zit ik net niet in de goede hartslagzone en blijf ik er onder. Ik durf en ga me niet extra inspannen. Ik voel aandrang, maar ik ga gewoon door. Kan hier toch niet de bosjes in (te druk – haha) In de Laan der VOC gaat het niet meer echt goed en (laat ik het zo zeggen) de onderbroek kan weg. Ik schiet thuis naar binnen en ga uitgebreid naar de WC en doe wat schoonmaakdingen. Ik had binnen kunnen blijven… Klaar na 8km, maar ik voel me prima. Ik doe nog 2 rondjes park. Die moeten in zone4, maar dat red ik absoluut niet. Ik doe mijn best, dat wel. En ga weer ietsje sneller, dat ook. Zonder noemenswaardige pijn. het eerste rondje gaat super en ik krijg nog een compliment van een vrouw met hond en dan ineens- een misstapje, een momentje van onoplettendheid en pijn in mijn knie. Opeens. Veel pijn. Ik word er even misselijk van en sta stil om bij te ademen. Op 9,75km. Ja doei. Kan het nog? Ik doe het tempo zwaar omlaag en het kan. Dezelfde pijn als in het begin, dus op zoek naar een ritme. Ik moet 15min uitlopen, maar ik maak het rondje af en strompel naar huis. Fuck.
Ik kan maandag al naar KvH (de fysio/cranio). Gelijk gedaan!
Loopcadans veel te hoog, uitvoering nog net mooi 51% en grondcontacttijd laag. Dat zijn de tekenen denk ik. Niet het tempo of de hartslag. Na het loopje misselijk, misschien ook van de honger of dorst? Op zich vallen de naweeën mee, maar er zit weinig kracht in de benen. Met alle stopjes nog altijd 6:37 uit-thuis en 6:00 al rennend is prima acceptabel. Ik heb vandaag 13 garminbadgepunten gescoord! Fietsen, stappen, lopen: 1500 punten in Garmin opeens dik gepasseerd! Stickers voor een blije anke
26 April – Echt koningsdag-fietsritje! En wandelen voor de oranje tompoucen
Een echt koningsdagritje! Op de stadsfiets van Vincent. Het was weer eens iets totaal out-of-the-box: heel, heel vroeg richting MvdB om haar te helpen de spulletjes voor de vrijmarkt klaar te zetten. Het was net licht en koud! Kwart over 6 in de ochtend….
Op de gewone fiets door de doodstille straten, dat was geweldig. Lage grondmist en doodse stilte. Ik genoot er wel even van, hoe vroeg het ook was. Tempo is er dan toch niet. Ik moest even zoeken naar haar huis. Ik baalde wel dat ik slecht had geslapen en dat ik dat niet kon zien, omdat ik nog aan het ‘slapen’ was volgens Garmin. Dan samen met een overvolle bakfiets naar het Lumierepark. Leuk hoor, alle kinderkleren voor meisjes klaarzetten in het park wat langzaam vol stroomt. We waren de eersten om 7 uur!
En dan alvast een beetje verkopen. Ik at mijn broodje waar ik vannacht zoveel zin in had, maar nu viel het verkeerd en was ik een beetje misselijk ervan. Het zonnetje kwam erbij. Rond half 9 / 9 uur ging ik weer naar huis fietsen, maar met een omweg, want ik moest 1,5 uur fietsen (dacht ik). En nu was ik toch op weg. Het betrok weer en opnieuw had ik het koud.
Maar ik zwierf lekker rond en genoot wederom van de stilte. Er waren meer mensen hun hond aan het uitlaten, maar het was nog steeds erg vroeg! Ik fietste om de wijk heen en maakte foto’s en ik genoot er wel degelijk van! Tegen half 10 was ik weer thuis en was voor mijn gevoel de dag om. Ik had ruim genoeg gefietst voor 1,5 uur (meer dan 1:12), maar ik had 100 minuten gemoeten en daarvoor kwam ik voor een groene training net anderhalve minuut te kort! Ik heb het in FS verbeterd, dan is de training groen (en het tempo maar nog lager), want dan ziet niemand het toch (ik denk dat A er zo overheen kijkt). Mijn knie is nog gevoelig, maar niet meer erg pijnlijk. Vooral stijfjes. De rest van de dag rustig aan, Lego bouwen en net niks echt doen. Ik hou niet van de drukte op de vrijmarkt, dat is niks voor mij. Ik ben wel erg moe over de dag.Ik was hongerig door het slechte slapen en het anders eten. Mijn knie is nog trekkerig, zeker als ik wat langer heb gezeten (wat ik veel heb gedaan hihi), maar niet meer echt pijnlijk. Maar toen wilden we toch tompoucen halen voor Vincent en bij de AH waren er geen bollen voor Rob, dus toen zijn Rob en ik samen naar de Plus gewandeld. Het was veel te warm voor de jas eigenlijk. Ik had ondanks dat ik twee handjes nootjes had genomen, toch echt last van een vermoeiende flauwte onderweg! Niet leuk.
Ik nam me voor gewoon een keer een tompouce te nemen. Altijd alles maar niet, omdat er nooit echt honger is, is ook niet leuk. Het is niet dat het niet mag, maar je moet je er wel goed bij voelen. Ik ben benieuwd hoe het lijf reageert. Ik had al wel bedacht waar ik ‘s avonds zin in zou hebben en ik verzon pizza, dus die sloegen we ook in. Bij de plus gingen de jassen (en de bollen) in de tas. Vincent liep ons tegemoet. Thuis heb ik heerlijk van een tompouce gesmuld! En als avondeten 3 baguettes uit de oven, eten kan heel leuk zijn zonder dat het snaaien is of teveel wordt. Ik wilde eigenlijk met zonsondergang naar bed gaan, want dan ben ik een dag van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds op geweest. Maar ik denk dat ik toch iets meer een avondmens ben!
27 April – Fietsen en rennen
Tja, Tja, een uurtje fietsen om warm te draaien voor het hardlopen. Mijn knie is de hele tijd stijfjes, niet zozeer pijnlijk of op een plek aanwijsbaar waar iets knelt, gewoon stijf. Ik heb het ‘op slot’ genoemd. Ik doe in de ochtend weinig, want ik zie niet erg uit naar een heleboel sporten. Gewoon niet zoveel animo voor vandaag. Ik pak de tijdritfiets en voordat ik Almere uit ben weet ik alweer waarom dat niet zo slim is: de rem piept ontzettend! Ik heb geen idee van de route en ook nergens echt zin meer in. Maar het moet wel rustig zijn! Ik knal gewoon tegen de wind in richting de sluizen. Het is opvallend rustig. Over de weg en liggend tegen de wind in gaat het best makkelijk hard. Maar op de Ibisweg en met wind mee ga ik even liggen en helemaal los! Kan ik ook blijkbaar.
Ik luister naar de muziek. Fietsen kost me geen moeite, maar ik voel een steek en dat vertrouw ik niet voor het hardlopen. Ik jakker 35km/uur voor een fiks aantal kilometers. Dan weer terug naar de stad en dan is de piepende achterrem wel degelijk een storende factor! Ik moet dus voor een bocht al flink langzamer gaan en voorzichtig met de voorrem remmen en pas als het niet lijkt te lukken de achterrem erbij piepen. Ik kies dus maar het rustigste fietspad en haal daar met beleid in. Ik blijf snelheid maken en ruim voor ik de wijk in ga en nog een gemiddelde zie van 29+ (WHAT) zet ik het horloge stil. 30km en een uur, het is me goed zo. Kan ik rustig met zo min mogelijk remmen de straten door. De fietscomputer meet door en komt op 28,6 uit. Zou ook prima zijn geweest! En toch is het prettiger als ik wel kan remmen haha. Ik heb 1 foto gemaakt. En wat gedronken. Hoewel het tempo er lekker in zat, vond ik het niet echt verbazend leuk ofzo. Misschien dat ik dan toch teveel op zie tegen het hardlopen. Ik ga gelijk plassen na het fietsen. En dan proberen hard te lopen.
Met pijn. Een lesje lopen met dis-comfort: dat is niet fijn of makkelijk of leuk! Elke stap voel ik in mijn linkerknie. Dat is niet goed en kost extreem veel energie. Mijn loopritme is hoog, ik maak erg veel (pijnlijke) stappen. Het dreunt gewoon en het is absoluut niet gemakkelijk. Ik heb muziek op en een trisuit aan en mijn rugzakje bij me. Ik wil zo graag! De training ga ik niet doen, de tijd hoef ik niet te halen. Ik pak het onverharde pad en dat voelt beter. Alles onverhard gaan proberen dus. Tempo ligt hoog, terwijl ik dat echt niet snap, want het voelt heel erg stamperig langzaam. De brug op kan ik gewoon niet rennend. Daar ligt de clou in: ik kan weinig tot geen kracht zetten met links. Brug af gaat en dan snel weer onverhard. Het is warm, maar dat vind ik prima. Lekker door het bos zwerven is mooi, maar elke stap vóélen is niet prettig en geeft geen rust. Na dik 3km op het lange stille pad komt er wat los en gaat het wat beter. Ik vind een soort ritme. Volgens mij zou iedereen terug gaan naar huis, maar ik moet en zal proberen tot waar het lukt. Bij het centrum en het vosje is het druk, maar ik zit er net een beetje in en jog gewoon maar door! Het tempo valt echt niet tegen, maar het is allemaal zo ongemakkelijk.
Na 5km ga ik op een bankje zitten en bij mezelf te rade: is dit leuk (nee), is dit te doen (ja), moeten die 10km er komen (zeker) en kan het tempo omlaag (absoluut). Ik ga weer verder en kies het MTB pad, en ik wandel over het knollenveld. Schiet niet op, maar een misstap zou fataal zijn!
Dan onverhard verder en het wordt alleen maar lastiger, warmer en energielozer. Maar ik kom op 7km (alles een stuk minder snel als in het begin) en ik ga me wat beter voelen. Onverhard lopen is daar wel fijn voor!
Soms even wandelen, maar opstarten is vreselijk en pijnlijk. Dan het lange rechte pad en wandelend de brug weer op. Na de brug, door het park over asfalt lukt het opeens! Ineens zit er een kilometer in die min of meer vanzelf gaat! Ritme, voeten afrollen: lukt me! Maar dan een brugje over en de laatste km is het weer weg. Via het park maak ik 10km vol (10,5 zelfs) en ik hoopte de tijd ook te redden, maar daarvoor loop net 45 seconden te kort! Ik laat het erbij. Ik ben er erg ongewoon moe van. Het heeft veel energie gekost. Ik drink wat en ik zit buiten op een stoel. Mijn fiets schoon te maken. Als ik de fiets in de schuur wil zetten, ga ik bijna onderuit en gaat het even helemaal niet goed! Misselijk en draaierig. Cola Light en een douche en dan gaat het weer GOED. Ineens is de pijn weg in de knie!! Ik loop weer gewoon de trap op en af. Wie het weet mag het zeggen…. De onvoorspelbaarheid is vréselijk.
28 April – Bootcamp en wandelen
Met in- en uitwandelen.
Vannacht vrijwel geen last van de knie, maar wel kramp in de baarmoeder. Zeer pijnlijk, rechtsboven de baarmoeder. Die bleef in de kramp liggen, maar de knie hield zich rustig. Werken ging een beetje ongeconcentreerd. Het zij zo. KvH heeft alles losgemaakt, eerst de knie die nog wat gevoelig is. Daarna de darmen. Het zat inmiddels links. De baarmoeder losmaken deed écht pijn. Maar er was weer ruimte!
En dan nog even het werk wat afronden.
Eten en rummikuppen.
En dan (voor de laatste keer?) de oefeningen doen bij de bootcamp. Tabataatje als warming up. T gaf de training. Het was warm, maar lekker. Dan 20 kettlebel swings, 20 burpees (vonden de meesten heel heftig), 2×10 stappen met kettle in de lucht, en 10 push ups. Blik op oneindig en doordrammen. Dat kan ik wel. Doe ik. Daarna lopen met kettle belt hoog houden. Haha. Ik sloofde me voor mijn knie niet uit. We deden nog een serie met het matje. Het viel weer mee. Op deze rustdag.
Maar ik weet niet of ik blijf gaan.
Ik wandel weer naar huis om nog een stukje met Rob te wandelen. Lekker door de mooie avondkleuren.
Beetje bos, beetje appen met vanalles. Gaat natuurlijk prima.
Knie voel ik. Maar dat is het dan ook. Ik was wat hongerig vandaag, maar ik heb niks extra’s genomen. Een beker melk toen ik thuis was
29 April – Fiets-duur-rit en een lang wandeling en een zwemtraining
Slechte dag. Slecht geslapen. Hoofd doet niet zo goed mee. Beetje down om niks. Onzeker over vanalles. En dan die stomme vriendin die wéér afzegt en dat irriteert me. ‘Ze heeft slecht geslapen’. Stik d’rin, ik ook. Dus ik ga beter fietsen dan hardlopen. De knie trekt ook nog wat. Ik ben moe, want ik heb ook slecht geslapen. Dan moet de motivatie van ver komen. Ik ben wel weer wat afgevallen. Na de lunch ga ik. Ik wil naar maximacentrale en van daaruit terug. Muziekje mee en maar zien. Tot het natuurpark gaat het best redelijk. Dan de rechte onbekende polder verder in. Ik stop na 25,99km voor een plas en een foto van de bloemen.
En even naar de route kijken. Dan door naar het Lisdoddepad. Ik kom anders uit dan ik dacht en ik moet terug voor mijn gevoel. Dan reken ik op 40km wind tegen. Het valt mee. Liggen en trappen. Inderdaad op 40km de Klokbekerweg op. Bij de kruising stop ik even om te kijken of ik langs de ketelbrug zal gaan, maar het is me te ver om. Ik probeer twee fransen te helpen, maar de bloemen worden overal al veelvuldig geoogst.
Dan naar de centrale en van daaraf is het ‘even’ terug. Liggen, snelheid maken en dat tien km lang! Zo in Lelystad. Over een verkeerd hobbelpad vol vliegjes! Ik ga aan het begin van de dijk even zitten, neem een gelletje en plas weer.
Dan door hobbelen naar het gemaal dat open staat! Huh? Okay. En dan door. Ik zie MvZ die eerst zijn werkauto parkeert, maar later zwaait hij uitbundig! Lieverds. Ik trap, lig en maak vaart. Ik heb het niet eens warm! Net wat voor mij… Ga ik de 3 uur volmaken, de 75km of wat? Ik zet alle gedachten op nul en het wordt door tot de lepelaarsplas. Dikke wind mee en dan weer een beug die rood knippert!! Wtf? Maar ik kan er over en jakker nog even door. Ik maak rondom de wijk 85km vol. In een nette 27,5 gemiddeld. Thats it. Het is me wel goed zo.
Ik wilde franse frietjes.
En wandelen.
Ik had een kort eenvoudig rondje in gedachten. Maar we gingen kijken of het vosje er was en zagen duizenden meerkoeten. Vonden we. De hoeveelheid was enorm en het geluid navenant.
Het was flink zonnig. Niet dat ik spijt had van mijn jasje! Het duurde alleen iets langer dan ik dacht en mijn voeding was wat aan de lage kant.
Kwamen we na 5,91km thuis met de verkeerde patatjes en liep ik met Rob nog een keer op en neer.
Bleken die meerkoeten ganzen te zijn!
Terwijl minder meer-koeten juist zo leuk klonk.
En dan nog een zwemtraining.
Mijn eigen achtje is weer terecht!! Kort inzwemmen. 4×100 vooraan met snellere stukjes. Dan elke keer tempo-dingen met de blauwe zwembroek voorop. 75snel-75rustig-50snel-50rustig-25snel-25 rustig achter mekaar.
Het ging mis in mijn hoofd: 1×150 rustig. 2×75 duurtempo. VIER x 50. 🤯 gelukkig hielp HB me: die laatste was een steigerun op 1 tempo. We hadden al een steigerun sneller en minder snel gedaan, dus dit kon.
Dan nog 4×100 met als laatste een up en down steigerun. Tot slot 2×150 achter mekaar 100 rustig-25snel-25school. Ik sloot zelf af met 50m zonder achtje.
Vinkje erbij.
30 April – Duurloop van A(tletiekbaan) naar T(huis)
De pijn in het been en de knie is weg, maar er zit nog wel spanning in het (oude) lijf. Moeilijk om me goed (genoeg) te vinden. Ik rij met Vincent mee naar de baan. Het is warm, rugzakje met water meegetrokken, muziekje op en een route in mijn hoofd. De eerste 2km in zone 1 gaan erg moeizaam. Trekkerig, beetje pijnlijk overal en geen ritme. Een klein beetje wat ritme gevonden op het schelpenpad, daar gaat het langzaam lukken. Tegen de zon een beetje rechtop lopen. Bij het sluisje geniet ik even van een adempauze.
Ik doe dit voor de lol! Dit is een training. Hard, vanzelf, goed: allemaal ondergeschikt. Ik geniet altijd in het Wilgenbos. De stilte, het groen en er is niemand! Daar gaat het lukken en komt er een ritme en acceptatie. Over de brug en dan het plankenpad op in het Wilgenbos.
Lachen! Heerlijk! Verend, ongelijk en natuur. Daar knapt een mens van op! Dan is tempo en snelheid opeens helemaal onbelangrijk.
Fotootje maken, water, genieten en ademhalen. Heel fijn. De enige vraag is: ga ik rind en terug naar de baan of gewoon naar huis? Ik wil me niet hoeven te haasten, dus eigen tempo naar huis.
Stopje op de laatste brug en dan door naar het verbindingspad. Dat is even verhard en dan gaat het lekker. Het pad over moet ik even doorzetten tot bij de berg. Ik doe het in stukjes. Mag van mezelf de berg op wandelen met het horloge uit. Ook hier: niemand. Ik zit even.
En dan weer verder. Ik zie 2 wandelaars en dat is het. Het gaat nu gewoon goed. Lijf werkt mee, koppie houdt het vol. Gewoon doorlopen. Ik zweet, maar niet te warm, ik heb een prima hartslag en het allerbeste: ik hoef niet, écht niks niet!!! Dan is het nog 5km en begint het doorzetten een beetje door te sijpelen. Saai stuk, volhouden en kilometers verzamelen. Ik doe er zo drie. En dan nog 1. Vasthouden. Na dik 10km stoppen en drinken en dan begint het zwoegen. Viaduct op is echt moeilijk. En de laatste km ook. Echt zwoegen. De training is op 13,13 vol, gedaan en ik ben thuis. Hoera. Goed genoeg. Uit thuis 6:58 ha! Genoten
En dan is april voorbij. In totaal het mooie getal 939,93 bij elkaar gesport. 140 Kilometers daarvan zijn hardgelopen. Op een gemiddelde van 5:59. Best mooi. 714 kilometer gefietst. Met een gemiddelde van 26,1. Even zo prima. Zwemmen bijna 18km. 2,4 als gemiddeld tempo. Geen idee of dat goed is! En dan ook nog 66 kilometer gewandeld met 5 km gemiddeld per uur. Samen met 4 uur krachtsportachtige activiteiten, heb ik 66,5 uur gesport. Lekkere opbouw! En weer bijna een tientje bij elkaar verdiend voor het vuurwerk!
