Nog geen afscheid van de fiets

Vanmorgen ben ik weer opgestapt op de fiets. Het lopen laat nog even op zich wachten. Mijn voet doet nog pijn en is nog erg gevoelig. Ik blijf hopen dat ik er in een week mee wegkom, maar gisteravond drong tot me door dat de Almere City Run niet haalbaar meer is. Daarmee bedoel ik dat ik dat eindelijk accepteerde en er erg verdrietig van was. Dat maakte het eenvoudiger om lekker te gaan fietsen. Later deze dag en morgen staat er regen in het weerbericht, dus nu gaan we snel!
Ik ging richting de manege. Maar dan de manege van Almere Stad, die ligt een heel eind weg in de Pampushout. Ik fietste richting de Noorderplassen. Het ging best lekker en ik besloot de eerste 20 kilometer alles onder de 3 minuten te fietsen. Ik trapte gewoon lekker door. Het gaat zoveel sneller dan hardlopen! Ik was snel bij het zonnepanelen eiland. En vanaf daar rechtdoor. Ik kijk vaak naar de fietspaden daar en ik wil er liever gaan hardlopen, maar fietsen is nu een mooi alternatief. Ik nam een mooi stukje langs de rechte wegen. Opmerkelijk genoeg kwam ik er een vrachtwagen tegen! Ik zag ook een hardloopster die een lekker eindje aan het gaan was. En een wielrenner die een sigaretje zat te roken. Voor de rest was het stil, waaide het en ik luisterde ik naar de vogels, want ik was mijn koptelefoon vergeten.

Terwijl mijn kind in de klas uitdeelde, reed ik met een grote boog om de manege heen. Ik heb ‘m niet gezien! Ik kwam in de nieuwbouwwijk uit bij Almere Poort. Verrast over waar ik beland was, ging ik onder het spoor door en was ik op het bekende fietspad waar ik wel eens gerend heb. Over 21,1 kilometer deed ik 59 minuten. Toen legde ik het tempo lager. Ik ging op mijn gemakje door de stad heen cirkelen. Even dacht ik nog om de manege op te zoeken, maar het nieuwe doel werd de manege in Almere Buiten.
Ik ontdekte nieuwe industrieterreinen, scholenparken en een prachtige speeldraak in een park. En ik kwam door het bekende Beatrixpark. Een aparte, groene kant van Almere waar ik mijn ogen uitkeek. En toen langs het station in het centrum, waar de winkels nog dicht waren. Ik moest de andere kant van Almere op en trapte door nieuwe wijken. Ik kwam zelfs over een brug over de Vaart die ik eigenlijk nog nooit opgemerkt had.Langs allemaal moderne huisjes kwam ik op het pad dat naar de manege gaat, maar voor ik daar was, besloot ik te kijken of het fietspad alweer open was! Dus ik ‘miste’ alle twee de doelen 🙂
Ik ging niet meer zo snel en kreeg het tempo ook niet meer te pakken. Het fietspad was officieel niet open, maar wel begaanbaar. En toen bedacht ik dat ik naar de tandarts kon fietsen om een afspraak te maken. Maar eerst…. wilde ik over de nieuw geopende brug bij het Kotterbos. Het viel me fietsend tegen hoe lang de Trekweg langs de Vaart is! Lopend wéét je dat het ver is, en ik dacht dat het fietsend sneller voorbij zou zijn.

En dan de brug over: mij wat open aan de kanten, maar wel mooi en op een maandagmorgen ook erg rustig! Ik fietste door het Kotterbos en na een ommetje van 45 kilometer kwam ik dan toch bij de tandarts aan om een afspraak te maken.
Een marathon in 2 uur en tien minuten. Maar dan op de fiets. 46 Kilometer in totaal in 2,5 uur. Laat de regen maar komen, ik kan vanmiddag naar de fysiotherapie!
De fysio deed me minder pijn als een week eerder. De ontsteking zit nu heel diep. Ik heb twee inschrijfnummers voor de Almere City Run: voor de 21 en voor de 14 kilometer. Hopelijk hoeft ik niet terug naar de 7 kilometer!