Gisteravond koelde het af en windkracht 1 vroeg om een rondje fietsen. Met een korte broek aan was ik no-time op de lange Oostvaardersdijk. Ik had natuurlijk niet gekeken naar de windrichting, maar ik leek goed gegokt te hebben. Alle tijden begonnen met een twee en luisterend naar Coldplay schoot ik vooruit. Ik genoot van de vogels in vlucht en van het prachtige licht van de zon. Het was rustig op de dijk. Toch blijft 13 kilometer lang. Daarna reed ik over de Knardijk. Ook lekker rechtdoor. Onder het spoor haalde ik de halve marathon afstand. Grappig dat ik nog steeds in hardloopafstanden tel…. Ik deed er 51 minuten over en daar was ik blij mee!
Even verderop zag ik een hertje staan en ik had tijd om de muziek van Coldplay te onderbreken en een foto te maken. Bij de langzamere nummers van colplay ging mijn tempo ook (ietsje) omlaag. Al bleef het de eerste 25 kilometer onder de 3 minuten (op de eerste kilmeter na). Toen kreeg ik twee tegenliggers op brommers, een scherpe bocht en een vliegje in mijn oog: met 2minuut30 bleef de “schade” beperkt.
Ik fietste razendsnel richting Kotterbos en na 30 kilometer vond ik dat de snelheid omlaag mocht. Ik ging de 40 kilometer halen binnen twee uur, wilde over het fijne bospaadje en moest nog een stukje eraan plakken tot aan het Oostvaarderscentrum om de hele marathon afstand te halen. De zonsondergang was prachtig rood. Normaal haat ik het als hardloper als er zo nodig fietsers over het wandelpad moeten, maar nu deed ik het zelf! Ik heb niemand gezien op een kudde ganzen na die de weg versperden.
Binnen 1 uur en 50 minuten had ik de marathon-afstand van 42,2 kilometer erop zitten. Lekker getraind! Gevaarlijk, want straks ga ik het fietsen nog leuk vinden! 😀
Omdat ik afgelopen week vergeten was de kilmeters op en neer naar de garage te tracken, was het weektotaal nog niet hoog genoeg! Dat waren nog wel de zwaarste kilometers van de week ook, op een leenfiets en op de terugweg door de stromende regen! Vanmiddag was het droog. Op voor een stukje fietsbeleving met mijn zoon! Dan zijn tijden niet belangrijk en gaat er een rugzak met snoepjes mee!
Zo'n kerel maakt het uitzicht nog veel beter!
Dat belet me natuurlijk niet om het fijne Kotterbospad weer te nemen! We reden langs het water en hobbelden letterlijk de weg weer op. We fietsten tot op de nieuwe brug. Daarna reden we terug tot het eerstvolgende bankje. Na 7 kilometer vonden we een slokje drinken en een snoepje wel op zijn plaats. Na een korte adempauze namen we de fietspaden totdat….. mijn 8 jarige fietsheld de heuveltjes zag! Die moesten natuurlijk bedwongen worden 🙂
Zo kwamen we bij het doel van de reis: de vogels / kippen / meeuwen op het kunstwerk.
 We namen het fietspad weer terug en de vermoeidheid bij mijn fietscompagnon sloeg een beetje toe. We hadden er dan ook al tien kilometer op zitten. Een extra stukje eraan plakken kreeg ik niet meer verkocht, dus reden we nog achter de sieradenbuurt langs en lagen dubbel om de hobbels. We zwaaiden nog naar het huis van loopmaatje (maar die was zelf aan het fietsen geloof ik).
Zo werd het weektotaal opgeschroefd naar net geen 170 kilometer fietswerk. Ging ik gisteravond nog gemiddeld 23 kilometer per uur, deze middag was dat 13 kilometer per uur. Het waren allebei heerlijk fietstochten op hun eigen manier.