Week 20 alweer: minder foto's, meer tekst (en een kattebelletje)

Maandag 14 mei fietstraining. Ik vind ze niet leuk. Ik haast me naar huis. Haast eten naar binnen en we haasten ons naar de training toe. Op nieuwe fietsen. En op tijd. En al moe voor we er zijn! Maar goed… ik ga lekker midden in de groep fietsen, het is lekker weer en het gaat prima tussen mij en de fiets. We gaan naar de Hollandse Brug. 4 keer omhoog in tweetallen. De ene staat op de hoogste versnelling, de ander zit op de laagste versnelling. Ik ga met FS, want wij zijn lekker niet snel. Ik hoeft niet snel, ik vind staan eng. Maar het lukt wel. En het gaat best goed! We mogen nog 1 keer op en neer op eigen tempo en dan valt het mee: vooral tegen de wind in ga ik net zo hard als met wind mee. We fietsen weer terug en ik heb het wel gehad.
Dinsdag 15 mei zwemtraining. Ik vind ze niet leuk. Ik haast me naar huis. Haastig en laat eten en ik ga alleen naar de training toe. Ik ga vooraan in baan 2 aan het zwemmen. Het is een zware training met de ene versnelling na de andere. Ik doe het, maar het komt van diep. Ik maai me er doorheen. Moeten we 100m in 1:54 zwemmen. Vier keer. Ik voorop, want dit is mijn tempo. Vier keer in 1:49, duhuh. En dan 400m armen. Ik vervloek de trainer. Hij wil dat ik langer uitdrijf en dat oefen ik aan het einde ook nog een hele tijd. De trainer zegt “sorry” maar niet voor het afbeulen, maar omdat hij zich realiseert dat hij altijd commentaar op me heeft. Ik weet dat hij het met de allerbeste bedoelingen doet, want hij wil net zo graag als ik dat ik beter zwem. Hij krijgt persoonlijk de schuld als dat zo is!!
woensdag 16 mei looptraining. Ik vind ze leuk. De negatieve split. 3 kwartier, dat is 7 kilometer – elke kilometer iets sneller. Ik heb vrij vanmiddag, dus ik hoeft me niet te haasten. Kilometer 1 gaat tegen de wind in en is best koud met korte broek aan. 6:27 – netjes. Kilometer 2 is mooi langs de Oostvaardersplassen en nog steeds heerlijk rustig. Wel een beetje saai dit tempo, maar laten we de eerste 3 km boven de 6 minuten houden. Helaas: kilometer 3 gaat er nét onder. Niet erg, want nu komen we in een lekker tempo voor de komende kilometers. Wat is het toch mooi hier. Vincent belt, maar opnemen met dit tempo lukt net niet meer. Keurig ga ik steeds iets sneller. 5 Kilometer haal ik binnen een half uurtje. Dan begint het buffelen voor twee kilometer. En wie fietst mij daar op de brug over de Hogering tegemoet? Mijn kleine vent! Helaas zijn van mijn kant geen hele gesprekken meer mogelijk. Wind mee, tempo zit er goed in. Verdikkeme (ik riep ik iets sterkers onderweg): 4:59 op de zesde kilometer. En ik moet er nog 1! Dat is dan afzien. Keihard rechtdoor. Ik heb het bloedheet nu. Hoe ik het ga doen, weet ik niet, maar ik zal onder de 5 minuten blijven. Buffelen. Harken. Benen het werk laten doen. Niet opgeven. Niet. Ik tel af: tot de tang dynastie, dan verder tot de snackbar. Op de hoek ben ik er. 4:47. Vier zevenenveertig. Tsjakka. Ik wandel even om bij te komen en jog dan nog een kilometer naar huis toe in ongeveer hetzelfde tempo als de eerste kilometer. Ik heb diep gegraven, maar ben wel trots dat het gelukt is!
en daarna zwemtraining. Ik vind het niet zo leuk. Maar ik ga en de snelsten worden doorgestuurd naar baan 3. Dat vind ik wel zo eerlijk! Nu zijn we met een man/vrouw of 5 a 6 en dat is perfect. Ik doe netjes het inzwemmen 500m, maar wel alles met pullboy. Ik voel mijn armen nog van gister en mijn benen…. Die doen het alleen met flippers geloof ik. We gaan om de beurt voorop en ik doe ook netjes mijn deel vooraan. En ook met het sprinten, al is dat niet van harte. Als ik mijn benen gebruik en ook nog eens uitdrijf, zit er best een lekker tempo in. Nu nog leren volhouden en automatiseren. Op dit moment is het een uur instructies denken: breed insteken, gehokt doorhalen, wel doorduwen maar niet uitplonzen, hoog overhalen, uitdrijven, benen flipperen vanuit de heupen, buikspieren aanspannen en tussendoor ademhalen. 1170 keer ongeveer. Bij elke slag weer.
Donderdag 17 mei baantraining. Ik vind ze niet leuk. Ik zie er tegenop om in de groep te lopen, omdat ik dan ‘voor hun’ moet presteren voor mijn gevoel. Ik probeer me er niks van aan te trekken, maar dat kan ik nog steeds niet. Ik heb geen foto gemaakt vandaag, ik doe het anders. Ik schrijf een briefje voor mijn medeloopster:
Beste M,
Ik had al respect voor je. Jij loopt als een klokje, je loopt strak en sterk en in mijn ogen ben je een kleine heldin (ondanks je lengte), omdat je de hele triatlon al hebt gedaan en een heel gezin van triatleten draaiend houdt naast je baan. Je bent daarnaast gewoon een geweldig leuk mens! Het is fijn om met je mee te lopen en je begrijpt als geen ander dat grote zoons hun moeder voorbij lopen. Ik kwebbel er vrolijk tegen je op los bij het inlopen. We doen loopscholing en wat vind ik dat niet leuk zeg. Maar ik doe gewoon een beetje mee en lach me inwendig rot om alle opmerkingen. Daarna doen we een piramide en omdat jij zegt dat het een tafelberg is, weet ik dat we 1, 2, 3 , nog eens 3, 2 en 1 ronde doen. Ik blijf bij je hangen, want jij belooft rustig aan te gaan. Ik twijfel nog even over je beloofde 10km per uur, maar het zal wel loslopen! En daar ga je weer: bijna 12 kilometer per uur. Ik hou het prima bij en klets gewoon maar verder. Die ene ronde. En alle rondes die volgen in vrijwel hetzelfde tempo. En W en W lopen ook mee in ‘ons’ groepje. Je bent je er niet van bewust, maar met je soepele tred trek je ons mee. Doordat jij keurig de tijden in de gaten houdt, hoeven wij niet zo op te letten. Omdat jij strak op 1 tempo kunt lopen (ook is dat harder dan je beloofd had), kunnen wij mee. Lieve M: je maakt mijn dag goed als je DS toeroept dat hij goed bezig is. Je meent het! DS is wat minder snel dan wij, maar jij weet, waardeert en herkent zijn persoonlijke prestatie. Zo geweldig van je! Je laat stiekem zien wat een fijn mens je bent. Het tempo gaat iets omhoog, maar niet schrikbarend. Ik hoeft voor niemand sneller te gaan of af te haken, ik kan gewoon lekker mee. Ik hoeft me nergens druk over te maken – wat een winst! Stiekem geef ik jouw “de schuld” dat ik het zo heerlijk heb! Alleen in de laatste ronde van de twee rondjes haak jij af voor een bezoekje aan het toilet en dan nog hou je onze tijd bij! Hoe lief! Geen gezeur, we maken het af, ook al is de rest al klaar: wij gaan nog 1 rondje volgens de opdracht. Dat vind ik nog een prettige eigenschap van je: doorzetten, niet opgeven. Hoe sterk die eigenschap bij jouw is, vertel je me als we uitlopen. Je doet niet alleen de hele triatlon, maar je doet dat ook nog met een chronische ziekte onder de leden! Zelf is het bijna luchtig hoe je reageert; dat je er alleen bij het lopen last van hebt, dat het onder controle is voor de rest: het gaat niet meer weg. Ik had al respect voor je, maar daar kon  nog een schepje bovenop. M, je bent een topmens: bedankt dat je me moeiteloos door deze training van 9 kilometer in een uur heen hebt geholpen: zo was het een makkie, die baantraining. RESPECT voor je. Groetjes! 
Vrijdag 18 mei Er staan maar liefst twee fietstrainingen vandaag. Toe maar… Ik wilde eerst dit, dan dat, maar uiteindelijk fietste Manuel gewoon lekker een rondje mee om de Oostvaardersplassen. Het was wat somber weer. En eigenlijk is dat rondje net te kort, maar we gingen over de weg, terug richting de knardijk-sluis en daar het bos in. Manuel remt dan nauwelijks, terwijl ik voor elke bocht de rem indruk. Ik fiets dan wel weer bij, maar het is wel apart. Ik heb 1 keer niet geremd, maar dan heb ik meteen een hoge hartslag van de angst om uit de bocht te vliegen! We reden ook om het Bovenwater heen. Ondertussen hebben we gekletst. We hebben de meeste wind mee op de dijk. Maar het is wat wankel. Ik zit er niet zo goed in vandaag. Ik weet niet of twee trainingen lukt, ik wil op de bank slapen en ik ga dadelijk met de buurvrouw hardlopen. Haar eerste hardlooptraining! Ik heb Evy gekopieerd in mijn horloge. Voor mij is het een hele korte koppeltraining. Ik ben netjes op tijd bij haar en we gaan 1 minuut hardlopen, 1 minuut wandelen. Dat gaat nog best snel! Dan 2 minuten hardlopen en dat gaat al minder hard. Het maakt mij niks uit, ik kwebbel de tijd wel vol. Daarna doen we nog een keer 3 minuten hardlopen en dat is al wat zwaarder, maar de buurvrouw houdt zich uitstekend! Uit haar verhaal maak ik op dat ze het type doorzetter is, en daar hou ik wel van. Overmorgen weer!
‘s Middags kijk ik naar Loreena McKennitt op omroep Fryslan en daarna ga ik een uur fietsen. Alleen. Tempoblokjes. Ik ga de andere kant op op de Oostvaardersdijk. 3 Minuten hoge versnelling en doortrappen, 2 minuten rust. Ik doe 2 minuten in plaats van 3, dan zit ik met elke 5 minuten. Vandaag heb ik moeite met de klikpedalen. Ze willen niet soepel los. Ik ga terug langs de gevangenis en kom op het industrieterrein en dat is onpraktisch. Zeker als ik hard moet! Ik fiets nog een stuk om en neem het hele Meridiaanpad omdat ik nog tijd heb voor ik Vincent haal op school. Bijna een uur vol als ik thuis ben en ik vind het goed genoeg! Alles bij elkaar dik 60 kilometer op de fiets gemaakt vandaag.
Zaterdag 19 mei. Duurlooptraining. Ik heb er zin in, want Joyce gaat mee. Het idee is twee keer om het Weerwater heen. We zetten het op een hobbelen. En vooral: op een praten. Er staan wat grote levensvragen klaar en 2 vakanties en meer dan 3 weken zonder elkaar. Twee rondjes Weerwater gaan bij lange niet genoeg zijn. Ik zie mensen zwemmen in het Weerwater en ik ben stikjaloers. Ik versnel heel even een minuutje, maar het tempo van 6:10 bevalt mij prima. We lopen door het ongelijke bos en dan bedenk ik dat we beter terug kunnen steken. Joyce twijfelt of ze dat wel kan, maar ik heb er alle vertrouwen in. We praten maar door en door. Weer langs de (onbekende) zwemmers. En maar praten, praten, praten en we zijn nog niet eens in de buurt van de vakanties! We hobbelen vrolijk door al gaat het tempo niet omlaag en laat de zon zich ook niet zien. We halen tien kilometer binnen 65 minuten. We hobbelen nog door en kletsen ook nog door. Dat laatste blijft moeiteloos lukken. We lopen nog om de kermis heen en dan is mijn zin ook een beetje op. Na 12,5 kilometer vind ik het wel best. Het bankje op het schoolplein is de beste plek om foto’s te kijken van de vakantie in Amerika!
Zwemtraining. Ik heb er totaal geen zin in. En het komt ook niet. De hele les niet. Ik tel de minuten af. Ik zit in baan 1 en zelfs dat gaat moeizaam vandaag. Het lijf is moet en ik moet me neerleggen bij 1 op 2 ademen, dan lukt het nog een beetje. Vergis je niet: ik doe alles: alles. Ik doe veel beentjes en die redden me, houden het tempo er een beetje in. Echt mijn best lukt me niet vandaag. Ik ben blij als het uur om is en ik 2000m heb gehaald. Ondanks de pullboy was het vandaag gewoon “pet”
Zondag 20 mei Eigenlijk zit de trainingsweek erop en is dit de rustdag. Maar “rustdag” is wel heel breed…. Het is een drukke verjaardagsdag. En Vincent heeft een fiets gekregen en een fietscomputertje. Dus die wil hij uitproberen. Zijn rondje, zijn plan, ik mag mee. We gaan naar de Oostvaardersdijk langs de Oostvaardersplassen en dan weer terug. Het gaat wel lekker. Vincent vindt een half uur genoeg, dus we zijn na 12 kilometer weer thuis. Dan gaan we hardlopen met de buurvrouw: les 2 van Evy. Vincent gaat ook mee, hetzelfde rondje als de eerste keer. Maar dan iets langer. En we rennen iets langer achter elkaar. Het is een mooie intervaltraining. We komen de andere buurvrouwen tegen als we aan het hardlopen zijn gelukkig! En dan heb ik 11 uur gesport in de week. Zomaar zo’n beetje.