Nieuwe schoenen en 1000 Kilometer – mijlpaal

Misschien ligt het aan het schoeisel. 
Nee Het ligt aan het verzwaren van het trainingsprogramma.
Maar nieuwe schoenen kunnen helpen.
Nee Het helpt als je netjes het schema volgt.
Ik ga nieuwe schoenen kopen. Nu is er een actie en dan kan ik de oudste, fijnste schoenen inleveren.
Ga afvallen en weer aan het trainen en breidt het schema niet uit – dan kom je er wel weer.
Daaag Duiveltje! Ik ga VANDAAG nog naar de Run2Day winkel.
Dus heb ik hedenmiddag afscheid genomen van mijn eerste paar hardloopschoenen. De groene, rechts op de foto. Ik vond ze heerlijk. Fantastisch. Geweldig. Er zullen NOOIT meer schoenen zijn die zo fijn lopen. Brooks. Ik liep de eerste halve marathon met ze binnen twee uur. Ze waren mijn vleugels. Superlicht. Pasten perfect. Zaten als gegoten.
De blauwe blijven nog even, maar ik mag ze niet meer aan. De snelste halve marathon in Eindhoven en de MARATHON heb ik met ze gedaan. Nu zijn ze oud. Versleten. Tot zover de neutrale schoenen van Brooks uit 2013.
Ik ging over op witte steunschoenen van Brooks. Maar doordat ik te ambitieus werd (ga weg duiveltje) liep ik die blessure toch op. En nu moet er een nieuw paar bij. Ander merk (Saucony) en extra veel steun. Ze lopen stugger, maar mijn hak doet er geen pijn in.
En hedenavond moest ik er nog 7 kilometer op lopen. Zeven. Om binnen een half jaar op 1000 kilometer te zitten. Volgens Runkeeper dan. Die is wat positiever in zijn afstanden als Garmin.
Tijdens het voetbal ging ik ervan door. Ik was de straat nog niet uit of ik hoorde de gelijkmaker! Zal ik volgende keer meteen gaan, voetballiefhebbers?! Het ging moeizaam. Dat lag niet aan de schoenen, maar aan de extra kilo’s. Het schoot niet op. Ik had ook geen route of doel. Ik liep gewoon wat door de wijken heen. Te luisteren hoe het 2-1 werd. Heerlijk! Ik bleef wel onder de 6 minuten, maar voelde me niet zo snel. Toch weer fietsen? (ga toch weg, stom duiveltje)
Ik nam het nieuwe fietspad. De wedstrijd was voorbij en het werd druk op straat. Wat hebben er veel honden moeten wachten tot na de wedstrijd! Ongelooflijk. Ik ging proberen om in een ander ritme te gaan lopen: geen 2 tellen in- en uitademen, maar in drie tellen. Dan zet je elke keer afwisselend met je linker- of rechterbeen af. Moeilijk hoor! Maar!!! HET HIELP ENORM. Heel veel. De pijn in de peesplaat verdween.                  V E R D W E E N
Na vijf kilometer drukte ik de tijden opeens. Letterlijk: drukken, ik voelde mijn eten en mijn buik in de weg zitten. Vijf kilo te veel he. (ga weg duiveltje) In plaats van genieten van pijnloos lopen, had ik dat weer 🙁
Ik rende nog om ons wijkje heen, maar van harte was er niet meer bij. Ik dacht voornamelijk aan de WC die ik nog schoon had moeten maken en rollen toiletpapier… Maar het moesten en zouden 7 kilometer worden. En jawel, in 47 minuten werden het er 7,5. Ooit waren het er tien in die tijd. (GA weg duiveltje)
Duizend kilometer in een half jaar. Dat dan weer wel!

In 94 sessies. En met een looppauze van ongeveer 6 weken. Blessurepauze, eigen schuld (GA WEG duiveltje)
Vorig jaar had ik pas 83 sessies gehad.                                                     Beetje veel ook dan dit jaar. (GA WEG duiveltje)
Ik kan echt wel weer terugkomen! Zeker op deze schoenen!
Ik ga het schema echt weer oppakken en ooit die halve marathon in 1:50 lopen. ECHT WEL.
En          W E G    is het duiveltje.
Ook na een uur stilzitten, loop ik nog gewoon rond zonder pijnlijke hak. Dus het had niks met de schoenen te maken, dat weet ik wel, maar het helpt wel mee!
Ik ben van de neutrale schoen naar de lichte steunschoen gegaan en nu heb ik een stugge steunschoen. Het zal wel nodig zijn. Bij de winkel zeggen ze dat het vooral mijn linkervoet moet zijn, maar helaas jongens – het zit rechts. Ik stel voor links over te slaan. Die draai ik genoeg naar binnen. Ik ga oefenen met wals-lopen in drie tellen. En mijn oefeningen elke dag netjes doen.