Tempoloopje om te kijken waar ik (versteld van) sta

Vanmiddag stond de fysio op het programma, dus er moest ‘s ochtends gelopen worden. Het was even energie zoeken na een sloom weekend, maar toen ging het t-shirt en de lange broek aan en om kwart voor tien stond ik buiten. Ik ga de komende week het schema volgen uit het hardloopboek voor een halve marathon in 1 uur en 59 minuten. Het tempo waarop de tempoloop zou moeten is 6 minuten per kilometer. Ik had mijn bedenkingen, dat is niet erg snel voor me – maar eerst maar eens proberen wat er mogelijk is! Voor een halve marathon in 1 uur en 49 minuten zou ik 7 kilometer moeten lopen op 5minuut 40 per kilometer. Maar dat doel (halve marathon in 1 uur 50) is me te zwaar. Ik ga vanaf volgende week een aangepast schema volgen om 1 uur en 55 minuten te halen. Maar nu eerst dit eens bewijzen.
Ik nam een bekend rondje. Langs de kassen heen, via de plassen terug. Niet al teveel nadenken. Ik heb een nieuwe koptelefoon en die moest ik de eerste kilometer even aansluiten op de USB. Daarna was het een heerlijk ding: lekker strak, mooi geluid en geen last meer van een kabeltje! Goedgekeurd.
Door naar de tijden: ik merkte al dat de eerste kilometer wat op tempo ging. Maar ik had geen idee hoe hard te hard hard was. Mijn telefoon en Garminhorloge waren het oneens, maar het tempo lag tussen de 5:16(app) en de 5:34(garmin). Anyway: hoe dan ook te snel. Maar het voelde goed; ik had nergens pijn en ik had het wat fris, dus was langzaam gaan geen optie. Over kilometer twee waren ze het eens met 5:05. Da’s dus 11,8 kilometer per uur. Ik vroeg me af hoelang ik dat vol ging houden. Kilometer drie en vier bleven in elk geval onder de 5 minuut 20 per kilometer. En zo kwam de 5 kilometer uit op 26 minuten. Ik mocht van mezelf rustiger aan doen. Maar dat is dan ook weer zonde toch?
Dus ik liep niet erg veel langzamer langs de kassen vol licht (ik denk voor de rozen) en langs de plassen waar niemand te bekennen was op deze maandagochtend. Ik had het inmiddels niet meer koud en er vielen wat verdwaalde druppels om me heen. De zesde kilometer was het zwaarste; ik wilde wel en en niet rustiger doen. Wat is rustiger dan? Met 5:26 werd het de rustigste kilometer. Dan is het uitkijken naar de zevende kilometer en de totaaltijd onder de 40 minuten houden. Dat is een soort streeftijd voor me. 37 minuten?! Ik mocht 8km x 6minuten is achtenveertig minuten doen over deze loop! 11 minuten over de laatste kilometer? Dacht het niet he. Ik nam het fietspaadje onder langs.
En toen zag ik voor me een andere renster. Het gaat omhoog de brug op en ik moest en zou haar voor ik boven was inhalen: hoe moe en rood en bezweet ik inmiddels ook was. Net voor de hekjes kruiste ik voor d’r langs. 😀
Ik had het gevoel dat kilometer acht snel ging, maar hij was net zo snel als zeven. Acht kilometer in 42 minuten en 35 seconden. Ahoi. Gemiddeld 5:19 per kilometer. Amai.
En nu?
Die vraag ontwijk ik en ik ga nog een kilometer uitlopen. Toch nog mooi ergens een kilometertijd van 6 minuten gehaald! Dus ik heb wel 48 minuten gelopen, alleen een kilometer te veel en een tempo te hoog. 
Ik heb een rood hoofd en druppel van het zweet, maar mijn voeten, mijn benen, mijn spieren, mijn buik: ik heb er geen last van. Op naar de fysio voor een alternatieve behandeling die nog veel en veel beter werkt.
Blijft de vraag staan en die schuif ik door.