Trainingsherkansing

Na de goede tempoloop had ik enerzijds zin in een flinke training, maar ik was ook wat gespannen; want stel dat het maandag éénmalig goed ging en de laatste training (13 augustus) viel me niet goed. Op naar het buurthuis. Er was 1 trainer, dezelfde als de vorige keer, maar nu voor 30 mensen en vier verschillende nivo’s. Het zou niet te zwaar worden, beloofde de trainer. Ik wist niet of ik dat nu jammer moest vinden of niet….
Eerst inlopen. Injoggen. Bijna twee kilometer echt langzaam. Toen splitste de trainer de groep en vertwijfeld ging ik maar met ‘de snellen’ mee. We moeten tien minuten heen lopen en dezelfde afstand in 9 minuten terug. Altijd moeilijk in te schatten! Ik liep met mijn loopmaatje mee en we kletsten en liepen langzaam aan, maar ver genoeg voor de kwebbeldames uit. Achter ons liep iemand in ons nek te hijgen, vermoeiend! Na tien minuten draaiden we om en kon eindelijk het tempo erin. Boven de elf kilometer per uur, ik raakte niet eens uitgeput. Gelukkig de man achter ons wel 🙂
We deden er 20 seconden te kort over. Toen mocht de andere groep hetzelfde gaan doen en wij moesten trapje op rennen en via het pad stukje langzaam en stukje sprinten. De tweede keer liep ik met een vrouw die heerlijk goed kan sprinten en het werd een wedstrijden joh! We liepen bijna 18 km per uur en ik bleef haar voor. Omdat ik ervan genoot en er zelfs om lachte! Nog eens trapje op en af en nu omhoog rennen. Dat vond ik iets zwaarder, maar ik was simpelweg in vorm. Niks om me druk over te maken. Fijn.

Er moesten ook nog een keer de brug over en bij het stijgen was tempo gewenst. De laatste keer omhoog werd het eindelijk een beetje zwaar voor mij. Maar ik liep nog best fier vooraan! We jogden in langzaam klets-tempo weer naar het beginpunt terug voor de cooling-down. Ik had lekker gelopen: toch weer 9,5 kilometer in wisselende tempo’s en hartslagen vrolijk verwerkt!