T IJ d

7 Uur is vroeg, tenminste voor ons. Vroeg op. De bouwvakker komt een nieuwe muur zetten en twee nieuwe deuren plaatsen. Daarvoor moet eerst nog een muur worden gesloopt. 9 Uur zijn we klaar met dat laatste: de oude muur ligt in stukken beneden – twee trappen lager. Door ons naar beneden gesjouwd. Ik ga vandaag verdiepingen scoren!
11 Uur: Ik heb zo’n 18 cellen-beton blokken van 19 kilo per stuk twee verdiepingen op gesjouwd. Het was een lang uur. Ik dacht vaak: dit lukt me ook; als je Eau Rouge op kunt lopen…. In tijdsblokken van drie. ‘Neem de tijd‘ zegt de bouwvakker. Ik vraag me de hele tijd af of ik straks nog wel ga hardlopen. Straks…. Later…. Hoe laat? Alles draait om tijd.
Tijd is een subjectief begrip. Tijd is soms een eeuwigheid en soms te kort. Tijd is een minuut, een maand, een eeuw. Tijd staat op het horloge, maar er is ook gevoel voor tijd. Tijdelijk.
17:45 De muren en deuren staan. Ik heb mijn 10duizend stappen gezet en 90 verdiepingen op en neer gelopen. Om half negen moet ik nog snel rennen om te gaan stemmen.
Om 9 uur staat mijn loopmaatje voor de deur. Tijd om te gaan lopen. Hardlopen op een laag tempo. Door de seizoenen – buurt. We gaan de maanden langs: januaristraat, februaristraat….. Op en neer, op en neer. We gaan langzaam. De kilometertijden beginnen allemaal met een zeven. Meer zit er voor mij niet in. Maartstraat, Aprilstraat….
Ik heb medelijden met het loopmaatje: die moet zo langzaam met mij meesloffen en mijn hartslagmeter blijft piepen omdat ik het niet onder 135 kan houden. Meistraat, langs de winkel, junistraat, julistraat. We kletsen en dit half uur gaat sneller en gemakkelijker om dan dat uurtje blokken tillen. Augustusstraat.
Ik ben moe. Alles voelt moe aan en mijn tempo ligt niet hoog. Maar ik hou dit gemakkelijk vol. Septemberstraat (op tijd draaien), oktoberstraat. We hebben alle tijd voor gesprekken over instincten. Novemberstraat. En dan…. niet het decemberpad op!
We nemen een afslagje verder, ik wil nu een keer de bochtjes maken van de hofjes! Ik mag 5 kwartier lopen en het gaat niets sneller. De hartslag blijft redelijk binnen de perken nu. Hofje rond, hofje rond, hofje rond. Het figuurtje gaat kloppen! Dit is natuurlijk…. de Maandenweg! We lopen de minuten weg op de maandenweg.
Als we door het donkere bos moeten, gaat mijn hartslag weer omhoog, dus we kiezen de veilig verlichte weg. Het park. 5 Kwartier, de tijd is om. 10 Kilometer. Langzaam. Maar onafgebroken gelopen. De tijd goed doorgebracht. Tijd om te gaan slapen! Ik neem later wel de tijd voor het verslag. Als de tijd er rijp voor is. 🙂