Er was eensch ene dag, op welken het jaar al bijna op den helft was. Op deezen mooien dag begon eveneensch den zomer, getuige den hogen temperaturen. Voor ene koelbloedigen prinses in Almeere stond echter enen zwaren opgaaf te wachten: in dit eersten halfjaar ontbrak het aan een negental kilometersch om den duizend te bereiken. Dat vraagt om ene uitdagingh!
Heden morgen ging den prinses op den tweewieler de strijd aan en begaf zich op hedendaagse wijze door den stad Almeere op weg naar het zwembad om aldaar het tweede deel ener triatlon te vervullen. Na een kleine uur zwemmen in het verwarmden water, begaf de prinses zichzelf weder op den tweewieler terug naar haar kasteel.
Den Almeerschen Bosschen op enen zonovergoten junidag
Den eersten drie kilometersch had de prinses weinig last van den zon die brandde op de aarde. Er was geen wolkje aan den lucht. Den speeltuin lag nog immer op den voltooiing ende bevolking te wachten. Den eersten kilometersch verliepen soepel en schnel in wat het marathontempo van 5minuut40 per kilometer zou moeten wezen. Na vier kilometersch echter, werd den zon allengs warmer en den prinses had ondanks hare luchtige kledij toch last van overmatig vochtverlies.
Den bossen van Almeere werden voorts doorkruist om eenige schaduw te vangen. Helaas bleek het beoogde marathontempo niet langer haalbaar, naarmate den tocht langer duurde. Den hogen temperaturen maakten den uitdaging voor de prinses bijkans onmogelijk. 
Na den zesden kilometer hield enkel de gedachten aan den duizend kilometer tezamen met het behalen van het einddoel de oververhitte prinses op den been. De zon scheen onbarmhartig en het marathontempo moest ontzien worden.
Het water des Oostvaardrschplassen zag er aanlokkelijk uit om in te springen, ware het niet dat dat onderdeel van enen triatlon al was volbracht.
Den uitdaging bestond niet langer daaruit enen uur te rennen, maar voornamenlijk uit het halen der duizend kilometersch, ook al zou dat maar negen kilometer opleveren. Hoewel het wandelen nader was dan het hardlooptempo, hield de prinses node vol en bedwong de heuvelen van de brug in de immer feller wordende zon. Den geest edoch is sterker dan men denke, want na negen kilometersch werd het rondje in den wijk verlengd om den tien ook te halen. Het tempo was geheel niet in overeenstemming met enen marathon, maar de prinses gaat er van uit dat in oktober de vijfentwintig graden grensch der temperatuur niet zal worden overschreden.
Den tien kilometers werden perfect volgens den opdracht in enen uur volbracht. De prinses had toen slechts behoefte aan water, in enen glas als wel als onder enen douche.
Het sprookje eindigt met het prachtig gehaalde einddoel van den Magische DuizendenEen kilometersch in ene halve jaar tijd. En ze rende nog lang en gelukkig……