Asics GT 2000-3 Review in de Regen

De Brooks beschermen me tegen de regen.     Pas als ik thuis ben begint het hard te regen. Wat een fijne schoenen heb ik aangeschaft: ze beschermen me ook nog tegen de regen!     Zo schreef ik vorige week jubelend over de Brooks. De Ascis hebben die eigenschap duidelijk niet. Als ik voor de deur sta komt het met emmers tegelijk naar beneden. De electronische devices; het horloge, de telefoon, buienradar, ze
ontkennen allemaal dat het nog gaat regenen vanavond, maar ze hebben enorm ongelijk. De praktijk is zeiknat, dikke druppels, flinke buien. Ik moet zeker 5 minuten moed verzamelen.
Conclusie 1: De Asics zijn niet waterdicht
Conclusie 2: De Asics zitten als zachte pantoffeltjes. De hele afzet, het korte grondcontact: dat alles verbetert onmiddellijk.
Conclusie 3: Je kunt alleen maar lekker hard hardlopen op de Asics
Conclusie 4: Het blijft loeihard regenen
Conclusie 5: Door een flinke plas water zijn mijn Asics én mijn Herzog sokken doorweekt voor er twee kilometer om zijn
Conclusie 6: Het is buitengewoon heerlijk, geweldig, fantastisch en prachtig om door deze buien te rennen
Conclusie 7: De Ascis lopen niet beter bergop tegen de waterval in en ook niet beter bergaf met de waterval mee
Conclusie….  Wacht even. STOP       HO
Terug naar zes: staat daar nu echt dat dit geweldig is? Ja. Ik loop heel heel heel erg te genieten in de stromende regen.
Ik loop hardop te lachen. Ik hoor de regen keihard op mijn regenjasje stuiteren en dit is by far het gaafste wat ik in weken heb gedaan. Ik ben nat tot op mijn hemd en onderbroek, maar ik voel me fantastisch. Mijn hartslag en tempo hebben niks weg van dribbelen omdat ik in mijn enthousiasme me niet in kan houden. Dat heeft niks met de schoenen te maken helaas, maar met de regen. Ik wil regen tijdens de marathon, wat is regen fijn! En als deze schoenen daar voor zorgen, dan doe ik de Ascis aan!
Conclusie 8:  Deze schoenen kan (en wil) ik nooit meer omruilen
De regen stopt als ik Almere weer inloop. Deze schoenen hebben recht op precies hetzelfde rondje als de vorige schoenen. Er komen twee heren uit het bos vandaan. Onder de brug kan ik mijn telefoon pakken voor een paar foto’s – het enige onderdeel aan mij wat niet tegen regen kan. In de verte klaart het alweer op en dat maakt de lucht nog frisser en het licht mooier als op welke late zomeravond dan ook. De heren lopen ver voor me uit, maar ze vormen het perfecte doel. Dus moeten de schoenen ook onverhard mee.
Conclusie 9: ook onverhard kunnen de Asics prima mee. Ze lopen wat zwaarder als de Brookses. Ik verhoog mijn tempo niet. Het ligt al te hoog. (dit heeft niks met dribbelen te maken eigenlijk)
Conclusie 10: Ik kan de heren inhalen. Ze zijn heel wat ouder dan ik en misschien hebben zij al 30 kilometer erop zitten, maar ik haal ze in! Zeker als zij ook een foto maken…
Conclusie 11: Deze schoenen zitten prima en kunnen prima tegen water, maar mijn telefoon werkt niet meer mee door deze aanslag. De heren en ik spelen even haasje-over qua inhalen. De foto op de trap krijgt mijn telefoon niet meer voor elkaar, nat als ie is.
Conclusie 12: Na 6 kilometer drijf ik weer naar binnen. Inmiddels is het droog geworden. Tijd voor een douche. Helaas mogen de schoenen niet mee.
Sorry trainer. Hij appte dat ik “drie kwartier mocht herstel dribbelen”. Langzaam aan dus. Ik vroeg hem de regen uit te zetten, omdat mijn schoenen anders nat werden. “Optimaal inlopen” volgens de trainer. Nou, die schoenen zijn optimaal ingelopen, maar van dribbelen was geen sprake. Ook geen drie kwartier trouwens, maar minder!
Eindconclusie: Als je droog weer wil, trek dan de Brooks aan.