Raadsels voor het weekend.

Raadsel 1: Ik loop door tuinen en kijk over de schuttingen. Ik loop door woonkamers en ga dwars tussen de brandnetels door. De heuvel hoeft ik niet op met mijn lange benen, ik kom vanzelf boven. Ik stoot mijn hoofd tegen bomen. Ik wordt alsmaar langer, hoe later het wordt. Ik ben een beetje schimmig en er zijn hele stukken die ik niet mee hoeft te lopen. Onder de bomen in het Kotterbos ben ik weg. Ik maak me niet druk om een traag tempo. Het enige wat ik nodig heb is de zon. Rara, wat ben ik?
Ik ben Anke’s Schaduw en ik volg trouw zolang de avondzon schijnt. Bij voorkeur op een warme zaterdagavond voor zonsondergang.
Raadsel 2: Ik ben nieuw. Wit. Sjiek. Prijzig en heel waardevol. Ik ben de schakel naar de buitenwereld. Ik speel de muziek af op de koptelefoon. Ik maak samen met de telefoon de foto’s. Ik hou je op de hoogte van de gelopen tijd, de snelheid en het calorieverbruik. Mijn tegenhanger is zwart en zit aan de andere kant. Die zorgt met zijn gepiep voor het intomen van het tempo. Als je de weg kwijt bent, kan ik je helpen. Als je contact met iemand op moet nemen, ben ik ook van dienst. Maar vandaag moet ik nog wennen en herstart ik om de haverklap. Ik moet wennen aan je pols, de telefoon, alle activiteiten. Rara, wat ben ik?!
Ik ben de nieuwe Apple Watch. Samenwerkend met het Garmin Horloge, zorgen wij voor de digitale afhandeling van het hardlopen. Tot de techniek het laat afweten: de telefoon herstart, de AppleWatch ook en de koptelefoon is leeg, waardoor de muziek niet langer te horen is. Het Garmin horloge piept als de hartslag te hoog wordt.
Raadsel 3: De kleur goud van de zon die over de blaadjes valt. De geur van het bos. Het bepalen van de route door het Kotterbos. De keuze voor een onverharde ondergrond. De brug over en het tempo inhouden. Kijken naar mensen in hun voortuin. Het ontwijken van een hond. En als de techniek het af laat weten, nog meer genieten van de omgeving, ook al is die bekend. Alleen over de natuurbrug lopen en kijken naar de witte (of zilver-?)reigers. De eendjes vluchten weg voor mij, niet voor mijn schaduw, niet voor en piepend horloge. Ik ben degene die in moet schatten hoe het tempo de heuvel op moet liggen en ik ben ook degene die naar de treinen, de vliegtuigen en de blauwe lucht kijkt. Ik hou niet van de zon – niet vanwege de schaduw die me dan onophoudelijk volgt, maar omdat de zon zo kan branden. Deze avondzon is echter schitterend. Ik heb de zintuigen en de benen om hier te kunnen ZIJN. Rara?!
Dat ben ikzelf natuurlijk, Anke rent hier. Dezelfde Anke die het na 9 kilometer heel moeilijk krijgt. Die Anke die ineens weer weet waarom ik niet van ijsjes hou: ze vallen vaak verkeerd en nu ook. Die Anke heeft last van haar maag en nog meer last van haar darmen. Die Anke die móét, maar geen WCrol bij zich draagt. Tja, dat ben ik en na 10 kilometer baal ik enorm dat ik stukjes moet wandelen om de sluitspier zijn sluitende werk te laten doen. Balen. Het is nog een lange kilometer naar huis, maar ik heb keurig in hartslagzone één 80 minuten volgens opdracht volbracht.
Raadsel 4: Hier ga ik, ik wilde niet alles in hetzelfde tempo en daar heb ik spijt van. Ik wilde de staatjes door en nu gaan we 1 straat zacht en 1 straat hard. Het is zwaar voor mij. Ik mag geen vuisten maken. Ik denk dat ik het einde van de straat niet haal, maar het lukt me elke keer. Ik word ook nog door het bos gestuurd. Volgens mij kan ik nooit meer harder en ik weet nu zeker dat ik niet meer om intervallen vraag. Maar als ik een wedstrijd moet doen tegen mama wie het eerste de burg over is, dan win ik! En wie het eerste bij de volgende trap is? Dat win ik ook van mama! Alleen de laatste keer kan mama van me winnen, want ik ben heel moe van de intervallen training die wel bijna 5 kilometer lang was. Rara, wie ben ik?
Ik ben Vincent en met mama heb ik de dag nadat ik een uur lang aan één stuk door baantjes heb gezwommen, intervallen hardgelopen. En ook zacht hardgelopen. Het was heel zwaar, maar ik word er een sterke vent van op weg naar een triatleet. Mama kan misschien harder en verder lopen, maar ik kan beter zwemmen!