Tja, wat zal ik nog eens zeggen over een rondje van krap 5 kilometer?
– Het was ‘s morgens vroeg, voor het ontbijt, volgens opdracht
– Het was nog een beetje zonnig, geen druppel regen gezien.
– “Fiets je mee?” vroeg ik de knul en die rende naar boven om zich aan te kleden. Dat was een ‘ja’. Ik had dus een begeleider op de fiets.
– Zone 1. Makkie. Kalm aan. Lekker kletsen. Over de route. Door de Eilandenbuurt. Links, rechts, jouw kant, mijn kant.
– Kon mijn fietsbegeleider mij mooi fotograferen, nadat we de telefoon weer hadden opgeraapt, grrrrr
– Ik deed mijn eerst steigerun, maar ik had niet echt een eindpunt op het oog. Ik ging gewoon steeds harder tot ik niet meer kon. Niet echt perfect. Dat kan beter.
– We zagen andere hardlopers en -loopsters, waaronder de oude juf.
– Ik ging weer snel terug naar zone 1. Nu plande ik de steigerun in. Kon ik ons allebei voorbereiden.
– Een lang stuk tot de supermarkt. Ik ging keurig steeds harder en mijn hartslag ging mee. Van 7,5 kilometer per uur naar 15 kilometer per uur. Van hartslag 135 naar hartslag 165. In 3 minuten. Dan krijg ik wel honger even!
– Ik werd gepest als rood tomatenhoofd. En ik kon niks terugzeggen omdat ik nog aan het uithijgen was.
– We zagen een Toyota Plug-In met een ligfiets op het dak.
– Toen had ik mooi een begeleider om op de knoppen van de stoplichten te drukken.
– Ik ging nog een kortere steigerun doen (nu was ik toch al tomatenhoofd) tot de kazerne. Korter kan nog sneller dus. Tot 16,5 kilometer per uur.
– Daarna ging ik stilstaan. Hoe snel kan de hartslag omlaag? Nou binnen een minuut loopt die terug van 161 naar 119. Conditie is dus geweldig.
– Lastig om niet nog een keer te gaan versnellen en rustig uit te lopen met een ommetje om het half uur vol te maken.
– 34 Minuten over 5 kilometer. Trek in een bord Brintapap.
– Om de triatlon te completeren ging de knul ‘s middags nog zwemmen, maar hij had toch ook door dat het dan niet helemaal eerlijk verdeeld was…..
Meer heb ik er niet over te zeggen.