Let's Go!
“Mama, ga je met mij mee hardlopen?” Lief lachje erbij, hoofdje een beetje scheef. Zeg dan maar eens ‘nee, dat was ik niet van plan vandaag’. Dat lukte me dus niet. Ik stelde meteen voorwaarden: niet te lang, niet te hard, pas een uur na het eten. Allemaal akkoord, dus mama moest/mocht mee. Tegenwoordig is het om kwart over 7 al donker! Meneer bepaalde de route. Eerst naar de Albert Heijn door de Laan der VOC. Trapjes op en af. Toen over de Evenaar.
Ik bleef ondertussen maar kletsen, dan kon de kleine zijn adem sparen. “Dit kan ik heel goed hoor, mama” was keer op keer het antwoord op mijn vraag of het nog lukte. We gingen niet zo snel, maar ik moest het tempo laag houden. We zouden bij de brandweer weer omdraaien, want meneer kent de weg en de route; maar toen we daar waren, wilde en kon hij nog verder. Ik bleef heel alert op hem, omdat ik ook wel weet dat alles boven de 2 kilometer voor een knul van 9 behoorlijk zwaar is. Maar hij ging gewoon lekker verder. “Mama, nu mag je echt niet meer elke keer zeggen dat er een stoeprandje is,
Dat ging goed he!
ik kan het zelf zien!”. We durfden niet door het donkere paadje en liepen door tot het centrum van Almere Buiten. We moesten over de weg en dat was best druk met auto’s! De kleine werd een beetje moe, maar gaf het niet op. We gingen wel rechtstreeks naar huis terug en niet meer om via de school ofzo. “Nu mag het tempo wel een beetje omlaag”, en daar gaf ik onmiddellijk gehoor aan. We hebben niet gewacht voor de bus, maar gingen gewoon iets zachter lopen. En zo liepen we de wijk weer in. Na vier kilometer waren we thuis. We waren 27 minuutjes op weg geweest en het was erg leuk! We hebben nog netjes gestretcht. “Volgende keer weer mama?”