Generale Repetitie?

Eigenlijk moest ik gister trainen, maar ik heb gewerkt. Nog niet de nieuwe baan, maar het ‘oude’ werk afronden. Ik was moe en het regende en het was donker, waardoor ik de opdracht niet kon meelezen op mijn hand, dus ik stelde de oefening een dag uit. Dan zou het ook nog regenen en ik wilde graag in de (koude) regen oefenen. Komende zaterdag is de weersverwachting voor de omgeving Spa: SNEEUW. Een F1 baan kunnen ze niet schoonvegen of pekelen, dus de kans dat ik dit jaar in een witte wereld Eau Rouge moet bedwingen wordt aannemelijk. Maar vanmorgen scheen de zon. Kraakhelder weer. Toen ik de ‘alarmmail’ met de weersvooruitzichten kreeg, raakte ik een beetje in paniek. Ik heb al niet meer het idee dat ik weet hoe ik flink moet hardlopen, laat staan dat ik enig idee heb hoe ik naar boven moet klimmen met sneeuw! Buiten begon het te hagelen en ik haalde meteen de warme trui, de regenjas en de warme broek tevoorschijn. 2 Vliegen in 1 klap: paniek bedwingen en oefening in de hagel! Op mijn hand schreef ik het plan op: bruggen op en neer in diverse zones. Dit plan had ik echt niet uit mijn hoofd kunnen leren. Voor ik de straat uit was, was de hagel weg en scheen de zon weer scherp en fel. De eerste 2 kilometer liep ik hard: 5:37 per kilometer. Toen kwam ik bij brug 1: zone 4 omhoog en zone 2 -oh nee zone 1- omlaag. Ik had het bloedjeheet! Ik snakte naar de buien en kreeg veel zon. Dus ik nam het onverharde modderpad als troost. Ik hield mijn horloge in de gaten om onderweg zone 2 aan te houden: die bevalt me uitstekend. Nog een brug. Naar boven in zone 2 en omlaag in zone 4. En toen had ik ‘geluk’ in de vorm van wind-tegen! Dus ik ging wel hard naar beneden, maar de hartslag was ook hoog. Ik draaide me om voor dezelfde brug, maar dan in zone 4 naar boven knallen en wind meenemen en weer in zone 1 afdalen. Naar boven met 14 kilometer per uur: dat beviel me wel! Ik nam het bekende, heerlijk onverharde pad langs de Oostvaardersplassen. Er vielen een paar druppels en ik hoopte dat het door zou zetten, maar helaas… Het bleef zonnig, scherp licht met in de verte een regenboog; afkoelen zat er niet in. Ik liet het tempo hier en daar wat vieren en hield zoveel mogelijk zone 2 aan. Ik liep om voor de laatste brug met de hoop een paar herten te zien. Ik telde hoopvol nog tien hageldruppels af en zag in de verte herten en toen begon de klim in zone 2 de laatste brug op. De voorgeschreven tijd van 45 minuten zat er op, maar ik mocht nog 1 keer naar beneden knallen. Ik haalde de 15 kilometer per uur! Toen ging ik lekker uitlopen naar huis. Ik snapte niet waarom mijn horloge trilde op de brug, tot ik merkte dat het door de wind kwam! Het waaide echt behoorlijk dus. Ik hobbelde terug door het park. Thuis had ik haast om in de douche en op het toilet te komen en ik vergat de cooling-down. Niet zo slim, want ik heb gemerkt dat die het beste werkt tegen pijn in mijn voet. Die pijn droeg ik de rest van de dag. Voor een generale repetitie miste ik toch wel wat elementen: kou en sneeuw bijvoorbeeld en een lange helling ook. Telt de wind ook mee? Ik denk nog lang niet klaar te zijn voor Spa Francorchamps en moet nog zien hoe ik de halve marathon in de sneeuw door ga komen!