Witte Benen Alert!
Vanaf deze maand worden de blogs korter: werken en hardlopen en huishouden kosten alles bij elkaar genoeg tijd. Dus bloggen bungelt ergens achteraan. Officieel zat met het kwartiertje rennen naast Vincent de op het schema vermeldde rentijd er op, maar ik had nog een training onverhard tegoed, en die laat ik me niet afnemen! Dus na de F1-race toog ik naar buiten. Historische dag:
Voor het eerst dit jaar in korte broek!
Park door en verder om de wijk op zoek naar de onverharde paden. Dat is best gemakkelijk. En lekker rustig. Ik probeer mijn hartslag rond de 150 te houden. Ook best gemakkelijk. De lucht is strakblauw en de lange mouwen zijn duidelijk een overschatting.
De brug over is verhard en druk eigenlijk: ik kom wel een stuk of tien mensen tegen. Ik duik het bos weer in en neem het pad naar links eerst. Lekker onverhard. Vergeleken bij de modder van het Naardermeer is het niks.
De Driesprong
Ik hoop dat het volgende bos ook weer open is, maar helaas: Staatsbosbeheer vind begin mei nog geen eind april, dus ik slinger terug naar de driesprong. Nu neem ik het pad rechtdoor.
Ik slinger weer het bos door en kom bezweet op het pad langs de plassen waar de ganzen blazen. Ik leg de 5 kilometer binnen het half uur af, al weet ik dat niet ter plekke. Ik kies speciaal voor het pad waar ik weer terug kom op de driesprong waar ik alle paden nu gehad heb. Ik heb de 6de kilometer nog lekker tempo gemaakt. En dan moet ik naar de WC. Ik ben toch van tevoren gegaan?!
Het tempo valt helemaal weg en ik heb ineens totaal geen zin meer. Ik loop nog wel lekker tussen de vlinders door en ik hobbel het park door. Na 7,5 kilometer en 45 minuten is het me wel klaar. Ik loop lekker knijpend naar huis (teveel informatie misschien) en ik haal het net! Ik heb een prachtig figuurtje gelopen. Tot zover de kortere blog….