Zone 1 onverhard. Rustig aan dus. Ik ging pas laat, tegen half 9. Toch was het nog warm, maar niet zo drukkend en geen felle zon meer. Korte broek, dat wel.
Ik zag hertjes in het bos toen ik de laatste wandelaars en joggers voorbij was. Die jogger die ik zelf ook was.
Honderden ganzen: wat een herrie! Ik moest ervan wandelen, om niet aangevallen te worden.
Ik hobbelde gewoon maar door, hield de hartslag in de gaten en genoot van de kleuren om me heen, van alle geluiden in de natuur om me heen, van de onverharde paden en de lucht.
Zelfs een klein rondje over de onverharde Kotterbospaden zat er nog wel in. Allemaal traag en met een lage hartslag en kilometertijden in de zeven minuten. Ik ging de brug over onder een vuurrode lucht.
Ik liep zelfs nog een stuk over het gras in plaats van over het geasfalteerde pad. Inmiddels gewend aan traagheid. En toen liet mijn horloge het ingesproken signaal zien:
Niet omdat de zon op dat moment onderging, maar omdat de drie kwartier er op zaten. Ik jogde zo mogelijk nog langzamer terug naar huis over het asfalt. Er zit een spiertje in mijn rechterbovenbeen te irriteren. Ben ik net van alle pijn aan welke voet dan ook af, krijg je dat weer!
|
You are using an insecure version of your web browser. Please update your browser!
Using an outdated browser makes your computer unsafe. For a safer, faster, more enjoyable user experience, please update your browser today or try a newer browser.
|