"Even de beentjes strekken"

Van het langzaam lopen gisteren kreeg ik….. spierpijn! In mijn billen! Dus dat werd even doorbijten vandaag, want er staat een lekkere lange, rustige duurloop op het programma. Even voor negen uur zaten we in de trein, mijn loopmaatje en ik. Het was heerlijk bewolkt weer. Op naar het station aan de andere kant van de stad. Er was amper wind vandaag, dus de ideale dag voor een hele, hele lange loop op de dijk om de stad heen. De conducteur zag ons zitten en merkte op: “Gaan jullie even de beentjes strekken?” Haha, de arme man had geen idee dat we van plan waren dat voor zo’n twintig kilometer te gaan doen!
We zagen de beginflats in de verte al. Dus konden de spieren en de beentjes aan het werk. De flats staan aan het begin van de dijk. Deze dijk loopt de hele polder langs en stond ook mooi op mijn wishlist: De Oostvaardersdijk. Het was zaak het tempo laag te houden. Hard hoefde niet vandaag, mocht zelfs niet! Het tempo moest tussen de 6:10-6:57 per kilometer liggen. Circa 9 kilometer per uur. De eerste kilometers voelde het vreselijk langzaam aan! Alsof ik niet vooruit kwam! En dat waren met 6:07 en 6:04 nog de snelste kilometers van de dag ook!
Eenmaal op de dijk ging het rustig zijn gangetje. We kwamen langs een mooi bouwwerk waar ze aan het baggeren waren en wat we uitgebreid bekeken. In de verte de strekdam van Amsterdam, voor ons uit de windmolens. Het lijkt allemaal ver weg, maar we houden het tempo gestaag aan zo rond de 6:30 (9,2 km/u). Daarbij hebben we alle tijd om te kletsen over werk, over Vincent, over de plannen voor het weekend.
Al snel zijn we alweer bij de windmolens. Ik heb de hele route eigenlijk ruzie gehad met mijn waterbelt. Dat rammelding wil maar niet goed zitten. Om de vijf kilometer neem ik netjes een tabletje, maar ik ben helemaal niet bezig met hoe ver we zijn of hoe hard we gaan. Ik let er alleen maar op dat we niet te hard of te zacht (kleine kans) gaan. Het uitzicht blijft: links water, rechts uitgelijnde bossen. Het weer blijft: bewolkt en zonder een zuchtje wind. De hartslag blijft rond de 140 hangen.
Na een kilometertje of acht worden de vliegjes werkelijk vervelend, maar een keer oversteken verhelpt dat. We zien twee andere dappere lopers ons tegemoet komen en 1 iemand met een hondje. We kletsen over het begin van het hardlopen, over reizen van vroeger en de beentjes blijven hun rondjes draaien.
We denken 1 keer aan afsteken, maar dan zijn de vliegjes weg en lopen we weer op de dijk met links water en rechts het plassengebied. We gaan het fietspad niet af. Al snel ligt het gemaal in de verte. Dan heb ik het gevoel dat we op bekend terrein komen en dat ik nog weet hoe ver het is. Er vallen al met al 7 regendruppels, maar het zet gelukkig niet door.
We stoppen onderweg niet 1 keer: niet om over te steken, niet voor een open brug, niet om te drinken. Uren aan één stuk ‘strekken’ we die beentjes. Al die kilometers gaan we maar door en door. We blijven zo lang mogelijk op de dijk: zó, dat we het verre fietspad nemen voor we richting de plassen inslaan. Na 16 kilometer verlaten we de dijk.
 We rennen de Oostvaardersplassen in en dan zien we het hek langs de plassen open staan. Normaal zou het voor het wild gesloten moeten zijn, maar ze zijn aan het graven. De mannen bij de graafmachine zeggen niks en we mogen door het mooie gebied lopen! Ik geniet van alle geuren en laat onmiddelijk het plan varen om de laatste drie kilometer harder te gaan lopen. Hier moet van genoten worden! We komen niemand tegen, maar twijfelen enorm over het hek aan de andere kant. We nemen een shortcut en er is een man met fototoestel die ons erop wijst dat we daar niet mogen komen. Aan onze kant stond geen bord! Jammer dat we om hem te woord te staan een seconde of 30 stil staan. Daardoor doen we over kilometer 20 het langst: 6:49. We lopen over de brug terug naar huis en gaan door het park.
Na 22 kilometer ben ik weer thuis. We hebben er 2 uur en twintig minuten over gedaan. Het gemiddelde tempo was 6:20 (9,5 kilometer per uur). De gemiddelde hartslag ligt op 143.
Allemaal keurig netjes en heerlijk De Beentjes Gestrekt.