Steigerrun over 8 kilometer

Na het debacle van vrijdag viel het niet mee om zaterdag stil te blijven zitten. Ik wilde best op pad gaan, maar wist het binnen te houden. Ik had nog ietsje last van de spierkramp in mijn zij, maar zaterdagavond was over.
Vandaag stonden er acht schamele kilometers op het programma. Dat is een kort loopje voor me. Elke kilometer harder was de opdracht. Ik doe dat niet voor het eerst en ik weet dat de crux ligt in het rustig beginnen. Hoe moeilijk ook. Ondanks het lekker weer trok ik vertrouwde lange kleding aan. Ik ging heel, heel rustig van start en voelde me een slome jogger. Ik weet hoe belangrijk het is en ik hield mezelf voor: straks mag je hard en harder, straks – straks – straks. Na de eerste 4 kilometer op laag tempo. Straks-staks-straks. De eerste kilometer legde ik af in 7:07 en ik was er trots op! Ook al is dat maar 8 kilometer per uur. (als je dat 42 kilometer doet, heb je ook een marathon gelopen in 5 uur tijd) De hartslag blijft steken onder de 130 slagen per minuut. (125 om precies te zijn)
Die tijd onthou ik dan voor een kilometer en ik probeer te voelen dat ik maar ietsepietsje sneller ga. Net onder de 7 minuten wilde ik uitkomen. Ik kwam medelopers tegen en dan voel ik helemaal een slak! Straks-straks-straks…. De tweede kilometer ging te snel voor wat ik wilde in 6:35, maar ik kreeg het net warm. Ik voel dan dat ik nog erg onder mijn comfortabele tempo loop. Ik hou me in! Ik mocht weer langs de plassen gaan lopen want het hek is echt open – joepie! Ik was blij wind tegen te hebben om het tempo nu nog even te drukken. Kilometer drie in 6:26.
Net iets sneller en nog altijd binnen de norm die ik mezelf had gesteld. Dan ga ik nog altijd minder dan 9,5 kilometer per uur. Tijdens de vierde kilometer zie ik veel fotografen staan en ik zie ook waarom: boven ons cirkelt de zee-arend. Hoe het verder ook gaat vandaag, mijn sessie is vanaf nu al helemaal prachtig. Ik heb alle tijd om te genieten van de uitzichten, de zon, de dieren in de verte en de prachtige kleuren. Ik vind alle bloemetjes die vlakbij staan ook heel sierlijk.
De vierde kilometer ligt helemaal al bijna in mijn comfortabele zone, ik hoeft me niet meer in te houden en af te remmen en ga ook niet hard voor mijn gevoel. 6:17 geeft mijn horloge aan. Al halverwege en nog steeds keurig op schema! Ik verstap me en mijn rechterknie doet even pijn, maar daar kan ik voor nu prima doorheen lopen.
Kilometer vijf loopt heerlijk: dit is mijn tempo. Dat voel ik overal. Ik heb nergens meer pijn, niks houdt me tegen en dit zou ik lang vol kunnen houden. Ik ga onder de 6 minuten uitkomen nu. De vraag is hoe ver, want teveel maakt de laatste kilometers zwaar! Ik wil nog drie tijden in de 5 minuten lopen en pas de laatste kilometer voluit hoeven te gaan. 10,3 km per uur; 5:49. Als ik dit een hele marathon vol hou loop ik die marathon in 4 uur en 6 minuten. De hartslag ligt tijdens deze fijn-tempo kilometers rond de 150 slagen per minuut. Nu ben ik al op drie kwart en mag ik iets over het comfortabele punt gaan zitten. Flink de pas erin.
Ik draai om en krijg de wind in de rug. Ik ga iets harder lopen, maar wel zo dat ik straks nog wat over heb. 2 Meiden op de fiets halen mij langzaam in. Dan heb ik moeite me in te houden. 6 Kilometer in 37 minuten; dat is niet bepaald een hoogvlieger, maar deze oefening is niet bedoeld als wedstrijd. 5:37 Over de zesde kilometer. Het gaat perfect!
Ik wil de zevende kilometer rond de 5 minuten lopen. Liever net iets boven de 5 minuten! Dat is een tempo van 12 kilometer per uur. Ik moet nu doorgaan en kan niet stoppen voor een auto. Ik draai daarom eerder af als ik wilde. Daar zijn de meiden op de fiets weer! Ik begin te zweten, maar hou het tempo hoog. De zevende kilometer loop ik precies in 5 minuten. De laatste moet dus onder de 5 minuten komen te liggen! Ik weet dat ik het kan.
Ik haal de meiden op de fiets in en als ik hen was, zou ik het niet op me hebben laten zitten, maar tienermeiden zitten anders in elkaar. Ik mag voluit gaan en stiekem denk ik al aan de volgende kilometer: ik heb nog parcours over…. Eerst kijken hoeveel ik in de achtste kilometer bespaar! Ik heb geen tijd om mijn tijden op mijn horloge in de gaten te houden, ik ren hard door. Mijn hartslag komt boven de 160, maar blijft onder de 170. 8 Kilometer: opdracht volbracht in 47 minuten; de laatste kilometer in 4:37. Dat is 13 kilometer per uur!
Ik besluit te kijken hoe lang ik dit hoge tempo volhoud en plak er nog een kilometer aan. Om de vrijdag goed te maken…. Deze gaat de helling op, in de felle zon en hitte én ik heb tegenwind! Alle zeilen bijzetten dus en het is erg balen dat ik fietsers tegenkom nét bij de hekjes waarvoor ik een paar seconden in moet houden. Het hart moet hard werken en haalt een hartslag boven de 170 slagen per minuut. De laatste kilometer gaat net iets sneller in 4:35. Ik heb het hoge tempo twee kilometer lang volgehouden.
Het is nog 1 kilometer naar huis. Ik ben bezweet en haal onmiddellijk het tempo eruit. Ik wil de laatste kilometer net zo langzaam rennen als de eerste. Deze kilometer hoeft ik geen moeite te doen om me in te houden! Ik ben blij dat ik even kan bijkomen. Ik maak wat foto’s van mezelf om te laten zien hoe tevreden ik ben dat dit me gelukt is.
Zelfs bij deze laatste kilometer voldoe ik aan mijn gestelde doel: ik doe er maar liefst 7 minuten en 8 seconden over! Die ene seconde langzamer als de eerste is echt te verwaarlozen. Ik loop binnen een uur 10 kilometer en dan sta ik weer voor de deur thuis. Het is allemaal te vlekkeloos voor woorden, maar dat was precies wat ik na de mislukte vrijdagtraining nodig had.
Uiteindelijk blijken de lange mouwen en de lange broek toch te warm in het zonnetje, want het zweet drupt van me af en ik ga direct na het stretchen door naar de douche.
Zo’n steigerrun waarbij je elke kilometer iets harder gaat, geeft een zeer mooi oplopende grafiek:

 
En dit is het schema van de kilometertijden.
Het gemiddelde tempo was 5:56 – 10.1 kilometer per uur. De gemiddelde hartslag lag op 144 met als hoogste hartslag (in de negende kilometer) van 177.
Ondanks alles ligt het weektotaal op 58,5 kilometer. Ik mis dan net die anderhalve kilometer! Nou ja, heb ik deze week toch ‘iets’ rustiger aan gedaan als de vorige week….. (toen had ik nog 60 kilometer gelopen)