Een falende hartslagmeter.

Nadat we op deze paasdag alle Lego hebben gesorteerd, mogen de heren een ijsje en mag ik een rondje gaan rennen. Er staat 9 kilometer op de planning in wisselende tempo’s. Het tempo wordt bepaald door de hartslag. Eerst laag, dan iets hoger, daarna 2 kilometer hoog en dan nog met een lage hartslag uitlopen. Ik doe mijn kniebroek aan en een shirtje met korte mouwen, want het is boven de 20 graden.
Halverwege het park kom ik tot de ontdekking dat ik wel de telefoon heb aangezet, maar de training nog niet. Ik doet het snel, maar ik hoor alleen maar gepiep uit het horloge komen. Mijn hartslag ligt te hoog. Nou is dat de eerste kilometers wel vaker het geval als ik moet opwarmen, maar zo koud is het niet. Mijn hartslag ligt volgens mijn Garmin tegen de tweehonderd aan en dat is wat overdreven. Ik start de oefening opnieuw. Het helpt niet. Ik ga zelfs lopen maar nog blijft mijn hartslag hoog. En dan bedoel ik boven de 170! De hartslagmeter van de telefoon komt niet meer boven de honderd uit. Er is iets mis 🙁

Wandelend reset ik het hele horloge. Het wordt wel lastig om op deze manier een training op basis van de hartslag te doen. Ik word er sjachereinig van, maar besluit dat ik nu gewoon op mijn eigen tempo lekker door het bos en om de gevangenis kan gaan lopen.
Ik neem de tijd om een foto te maken van mijn belachelijk hoge hartslag, bij een snelheid van nog geen 5 kilometer per uur. Wandelen met een hartslag van 163? Nee, de hartslagband om mijn middel geeft niet de juiste informatie door.
Na 3 kilometer op mijn telefoon (in 25 minuten zoals je op de foto ziet, dus dat is NIET snel!!) zet ik de Garmin aan voor een ‘gewoon’ loopje en ik sla een totaal nieuwe richting in. Het is uitgestorven op het industrieterrein op deze paasdag. Ik ben niet erg blij dat mijn training in het water valt, en daardoor gaat het tempo lekker omhoog. Dan heb je veel adrenaline. Ik vind zelf overigens helemaal niet dat ik hard ga, want dat is totaal niet mijn bedoeling. Ik bedenk me hoe ik bij het bos moet komen. Ik loop een tempo van 5:36 per kilometer en dat doe ik precies 2 kilometer lang. Dat is 10,7 kilometer per uur! Het bos en de gevangenis kan ik inmiddels niet vinden en ik voel me verdwaald op het lege industrieterrein met de oude verroeste paarse dubbeldekker. Ik wil naar huis terug.
Bij wat volgens Garmin de derde kilometer is, merk ik op dat ik het tempo er goed in heb en dat ik 11 kilometer per uur ga! Ik kom op een bekende weg en heb weer plannen om een ander bos te verkennen. Ik wil ook de volgende kilometer op dit tempo lopen en eerlijk is eerlijk: het gaat gemakkelijk! En ik heb ook nog eens de wind tegen. Ik besluit ook de vijfde kilometer het tempo hoog te houden. Inmiddels krijg ik het wel warm!
Ik loop over het brede pad door het bos en verbaas me over staatsbosbeheer. Dat doe ik wel vaker, maar een bordje naast een breed, bijna geasfalteerd pad wat zegt “verboden toegang, rustgebied voor wild” kan ik totaal niet plaatsen!
 Er staat zelfs een bankje! Toch “rustgebied” voor wild blijkbaar….
Door de foto’s gaat de zesde kilometer niet zo snel, maar hé, dat was ook niet de bedoeling toch! Blijkbaar vind ik alles onder de 10 km per uur langzaam tegenwoordig.
Ik ga de zevende kilometer lekker hard de brug op. Even afreageren. Ik wil onder de 5:00 minuten over de kilometer lopen en het wordt 4:59 (omdat ik voor de hond moest uitwijken). Dat is 12 kilometer per uur. Ik loop nu lekker uit. Mijn telefoon meld me dat ik 10 kilometer heb gelopen in 1 uur en drie minuten. Ik vind dat enorm knap! Bedenk namelijk maar dat ik over de eerste drie kilometer 25 minuten heb gedaan. Reken mee dat ik over de laatste 7 kilometer minder dan 40 minuten heb gedaan! Goeie grutten. Daar kon ik vorig jaar alleen maar van dromen. Toen noteerde ik trots als ik de 7 kilometer binnen de 45 minuten haalde. Langzaam uitlopen betekent ook nog altijd 10,2 kilometer per uur en dan niks moe worden en nog even langs de flats tussen de trappen 3 flinke tempoversnellingen erin gooien (dan gaat het tempo naar 15 kilometer per uur).
Ik ren 8 kilometer binnen 45 minuten. Dat is een gemiddelde van 10,7 kilometer per uur. Onbedoeld. Ik ben bezweet, maar niet doodmoe.
En thuis blijkt dat mijn Garmin aan het begin nog twee kilometer heeft meegepikt ook. Hoewel mijn telefoon het op 11 kilometer houdt, blijft de Garmin dus steken op 10. En dat zet een nieuw record neer: de afgelopen week heb ik bijna 74 kilometer gelopen! Ik kom 1 meter te kort en de meter blijft steken op 73.99 🙂
 Blijft er nog iets te verbeteren, zullen we maar denken…..