Hartslagmeter werkt, maar buienradar niet

Alles ingepakt, de hele paasdag lekker paaseitjes gesnoept: dus mag ik ‘s avonds even hardlopen. De training van gisteren, toen de hartslagmeter niet werkte, wil ik graag overdoen. Om kwart over 8 staat mijn loopmaatje voor de deur, omdat die ook wel trek heeft in een traininkje. Mijn goede schoenen zitten ingepakt, maar morgen ga ik naar de fysio, dus de oude schoenen kunnen nu nog wel even!
Dit is het overzicht van de hartslagzones waarin ik ga lopen. Eerst ga ik 2 kilometer inlopen op een hartslag die tussen de 11 en 140 ligt. Daarna volgen 3 kilometer in de hartslagzone Z3: tussen de 149 en 164. Dat is een heel comfortabel tempo voor mij. Vervolgens moet ik nog 2 kilometer in hartslagzone 4 rennen, waarbij de hartslag boven de 164 moet komen te liggen. Hoe hoger de hartslag, hoe sneller het tempo.
Ik heb wel een lange broek aan, maar volgens de buienradar blijft het droog. De regenjas blijft dus thuis. Tijdens het inlopen is het tempo laag, zo rond de 9,3 kilometer per uur (6:26). Kunnen we de paasdagen mooi even bespreken! We besluiten naar de manege te lopen. De drie kilometer in zone 3 bevallen me prima. Ik merk dat het niet gemakkelijk gaat, misschien komt het omdat ik gisteren al vrij hard heb gelopen. Het kan ook zijn dat ik een beetje baal van de lichte regen die begint te vallen. Dit tempo komt 2 kilometer per uur hoger uit (11,3 km/u) als het inlopen (5:16). Ook de brug op gaat het niet te hard.
De laatste zone gaat op het bospad vallen. Ik weet niet of dat juist goed is, omdat de hartslag op dat soort paden hoger is, of juist niet omdat het met die hoge hartslag langer duurt voor de 2 kilometer voorbij zijn. Ik heb er erge moeite mee om in Z4 te lopen. Ik raak behoorlijk buiten adem en denk regelmatig: ik kan niet meer! Maar ik spreek mezelf moed in en probeer mijn loopmaatje bij te houden. Het tempo komt boven de 12 kilometer per uur uit. We lopen over het fietspad en het gedruppel uit de lucht gaat maar door en door. De hartslagmeter piept vaak dat de hartslag omhoog moet. Het gemiddelde komt ook net niet boven de 164 uit. Ik kan gewoon niet zoveel harder.

Ik ben blij als de twee kilometer Z4 erop zitten en ga meteen lekker uitlopen. Tempo eruit! Al snel volgt ook de hartslag gelukkig. Helaas houdt het niet op met regenen 🙁
We gaan de 10 kilometer weer halen en wederom binnen het uur. In 58 minuten!
We kletsen gewoon weer verder en lopen nog een blokje om.
Ik heb helemaal geen zin meer, mijn buik klotst van alle paaseitjes en de spinazie. Maar ja, stoppen is ook geen optie, dus we moeten de wijk gewoon nog doorlopen. En als je dan toch geen zin meer hebt, dan duurt wandelen alleen maar langer…
In de grafiek met de hartslag en het tempo kun je mooi het verband zien.