Hardlopen op Cyprus 3

Om vijf uur wilde ik al vertrekken, maar toen had ik de niet al te lekkere bananenkoekjes nog niet een uur geleden op. Dus het werd kwart over vijf, met genoeg drinken en ingesmeerd met factor 50. Op weg naar de haven van Paphos! De strandroute is in elk geval goed te rennen.
Ik begon lekker, met rondjes onder de 6 minuten. Hoewel de zon nogal fel scheen en het behoorlijk warm was. De derde kilometer haalde ik echter al niet meer binnen de 6 minuten, omdat de verharde paden daar voorbij waren en dan ploeter je over lossen stenengrond.

Er was een stel, waarvan de man mij kon inhalen, maar zijn vrouw kon het duidelijk niet bijhouden: dus we hebben een kilometer haasje over gespeeld en toen stoomde ik door en heb ze niet meer gezien.

De vierde kilometer leidde me ook nog langs het hek over de stenengrond, maar vanaf de vijfde kilometer kon het tempo op de geplaveide paden weer omhoog naar onder de 6 minuten per kilometer. Het deed me niet zoveel hoe hard ik ging en het was ook niet zo spannend als de eerste keer hardlopen over het pad, omdat ik geen verrassingen zou tegenkomen. Ik werd aangemoedigd door een vrolijke Cyprioot en ondanks mijn koptelefoon had ik geen muziek nodig. Het was wel een stuk warmer, omdat het bijna windstil was. Ik had nog steeds last van de vieze bananenkoekjes die zo nu en dan opspeelden 🙁
Ik hobbelde het pad af met de zon in mijn rug, oei, dacht ik, die heb ik straks van voor! En zo liep ik het drukke toeristenhaventje in.

Doel bereikt, maar leuk was het niet. Veel te veel mensen, een enorme hagedis, gekrioel en geuren van eten. Ik zag nog paasversiering en besloot na 7,5km in precies 3 kwartier om om te keren. Ik maakte nog foto’s en dat kost natuurlijk tijd. Tegen de zon in lopen was geen problem. Het was juist mooi en hoewel er mensen wandelden over het pad, genoot ik toch van de rust na het overvolle haventje!

Ik begon te beseffen dat dit de laatste keer was dat ik dit pad kon lopen en dat ik er van moest genieten. Dat komt het tempo dan misschien niet ten goede, maar het maakt het wel iets minder zwaar om tegen de wind te lopen die toch nog 18 km/uur was. Het tempo bleef rond de 6 minuten hangen. Ik liep 10 kilometer in 1 uur en 1 minuut en 10 seconden (volgens mijn telefoon) Ik werd een beetje gek van het geluid van de zee en de golven. Het was echt stil als ik achter een heuvel liep. Na 11 kilometer ging het tempo er uit. Steenpaden, geen afscheid willen nemen van de tocht, vermoeidheid, foto’s maken en warmte waren diverse oorzaken.

Ik zweette behoorlijk. Ergens wilde ik wel een halve marathon lopen, maar ik voelde waarschijnlijk tegen beter weten in wel dat dat er niet inzat. Mijn eus bleef een beetje lopen en dat is balen, want het ruikt overall zo lekker in Cyprus, zeker zo tegen de avond! Ik wilde dan meer dan 18 kilometer rennen en wandelen vandaag: dan wordt het gebruik van de benenwagen binnen een week goed geleidelijk opgevoerd (21 april nog in almere 10 km rennen, 23 april 11 km rennen, 24 april 16 km wandelen, 25 april 18km wandelen en rennen, dus zou vandaag boven de 18km moeten volgen). Toch een soort van doel….
Na 15 km kwam ik langs het resort en ik nam de gok omdat ik intussen naar de toilet moest, maar ik liep nog door. Tussen de anderhalf en twee uur had ik gezegd weg te zijn en er was pas anderhalf uur om. 15km in 1 uur en 33 minuten. Inclusief fotostops! Niet gek, maar ook niet snel en snelheid zat e rook niet meer in. Alle kilometer kwamen ruim boven de 6,5 minuut uit. (op de veertiende na, die net op 6 minuten kwam) Ik vond een mooi pad door een tuintje heen met een lieve kat er in.

Langzaam ging ik terug naar het resort, en dan bedoel ik echt lekker sloom boven de 7 minuten over de laatste kilometer. Nee, ik kon er moeilijk afscheid van nemen, maar ik was ook moe en wilde stoppen. Dan maar geen halve marathon hoor.

Na een uur en drie kwartier liep ik over het resort en maakte daar nog foto’s. Echt een snelle route was het niet geworden, maar de omstandigheden in aanmerking genomen is dat ook helemaal niet erg.

Ik was niet afgebrand en hoefde niet meer naar het toilet. De koekjes ga ik denk ik ook niet opmaken. Na het douchen kreeg ik de heren zo ver om na de zonsondergang (die achter de wolken viel) nog een stukje te lopen het donker tegemoet. En zo stond ik een uur later weer in de mooie tuin.

En! De wandeling duurde toch mooi twee hele kilometers! Heb ik dat oplopende weektotaal lekker wel gehaald!!