Op een avond waarop ik eigenlijk de zwaarte vierhondertjes had moeten lopen, ben ik maar weer op de fiets gestapt. Vandaag heb ik mijn eigen voet behandeld en ‘gefrictioneerd’ (dat woord kende ik nog niet), waardoor de pijn nu toeneemt! Hopelijk gaat het zelf genezende mechanisme nu goed aan het werk en lost het de kleine scheurtjes in de pees op.
Een rondje om de Lepelaarsplassen wilde ik ‘even’ fietsen. Dat is om te lopen wat ver als je pas om kwart over acht vertrekt, maar op de fiets gaat het prima. Eerst langs de Oostvaardersplassen, waar het zo laat op de avond lekker rustig is. Ik zette mijn muziek eens een keer aan op de achtergrond. Toen kwam ik door het bos waar ik vorige week voorlopig de laatste kilometers heb hardgelopen en tot de conclusie kwam dat het foute boel was. Fietsend over de dijk merkte ik dat ik wel een prachtig uitzicht had op Amsterdam, maar dat ik ook wind tegen had. Ik koos er door die wind voor om het rondje om te draaien. Langs het Block van Kuffelaer, waar de brug eens een keer niet open stond en dan linksaf in plaats van rechtdoor.
En zo langs de Lepelaarsplassen. Ik vind dat een prachtig stukje natuur; water, bos, lange rechte wegen, een familie ganzen die oversteekt, grazende koeien en bootjes in de zon. Er ligt een mooie brug. Als je moet hardlopen is het pad lang, lang en lang en zonder afsnijmogelijkheden. Op de fiets is het mooi, bochtig, verrassend en met prachtige vergezichten. Zeker bij de laagstaande zon!
Maar toen ik de dijk weer opkwam….. Toen was de lol er even vanaf! MUGGEN, miljoenen muggen, een heel bombardement aan muggen! ARGH!! Gelukkig had ik mijn zonnebril op, maar ik moest mijn hand erboven houden en mijn hoofd omlaag en mijn mond stijf dicht om niet bedolven te worden onder de muggen. Ik was te zeer bezig met het bombardement afweren om blij te zijn dat ik wind mee had! Daardoor was het wel sneller voorbij gelukkig en kon ik weer om me heen kijken. Nadeel van de ondergaande zon en het water 🙁
Ik zag een mooie ooievaar en de zon stond inmiddels heel laag en maakte alles prachtig geel van kleur – zelfs met zonnebril op. De brug stond weer niet open en ik nam een route die ik lopend al eerder had willen proberen, maar die er nooit van kwam. Langs Almere Binnen; dat is de gevangenis! Ik voel me dan extra blij met mijn vrijheid. Ik had beloofd om half 10 weer thuis te zijn en ik moest maar eens flink door gaan trappen. Blijft toch nog lastig in te schatten na een week fietsen hoe ver je nu eigenlijk kunt komen!
De zon was onder gegaan en het was apart over de brug te fietsen waar ik een half jaar geleden ontdekte dat mijn knie niet meer mee liep. 5 Over half 10 was ik thuis. Nog voor de zonsondergang! Ik nam wel een stuk of 50 dode muggen mee naar binnen en we moesten er ook nog een twintigtal naar de andere wereld helpen. Het kriebelt nog steeds overal.
Ik had 26 kilometer gefietst in een uur en twintig minuten. Ik ga elke keer harder, het gemiddelde tempo ligt al op 19,7 kilometer per uur, waar ik begin deze week met een gemiddelde van 18 kilometer per uur begon. Ik heb al bijna 160 kilometer gefietst. Aan calorieverbruik ongeveer evenveel als 50-55 kilometer hardlopen in een week. Maar in meer tijd, terwijl je minder moe wordt! Zo leer je nog eens wat…
Je kunt dat fietsen gewoon elke dag doen. Toch kan ik niet wachten op de dag dat ik weer mag gaan hardlopen. Zo geduldig mogelijk wacht ik tot mijn peesplaat niet langer ontstoken is en ‘zelf’ de kleine scheurtjes weer kan dichten.