De lange rustige duurfietstocht

Vanmorgen was het doel om ver te gaan fietsen. Tussen kwart voor 9 en 12 uur had ook mijn loopmaatje tijd om mee te trappen. Een polderrondje zou het gaan worden. Het was zonnig, maar nog niet te heet. Er was nauwelijks wind en er waren ook niet veel mensen op de route. We reden door het Kotterbos en over het fietspad langs de Lage Vaart naar de knarsluis. Daar keken we even naar de zwaluwen. We hoefden niet hard te fietsen vandaag: het enige doel was om 50 kilometer te halen.
Na de sluis begon voor mij de nieuwe route: de knardijk op die oost- en westflevoland scheidt. Ondanks dat er geen wind was, waaide het op die ‘hoogte’ toch! We gingen langs de oude haven langs de Knardijk, gaaf stukje geschiedenis wat nu helemaal groen is. We gingen door het bos. En daarna hielden we toch op het zicht het kortegolfstation aan. Daar staan veel radiotorens. We reden langs de appelboomgaarden over lange rechte wegen met bomen ernaast. Waarom duurde het zo lang dat we wind tegen hadden?

Na een foto van het korte golfstation fietsten we richting de Hoge Vaart. We schampten Zeewolde. We namen een stukje van het Horsterwold mee om tussen de bomen even uit de wind te zijn. Daarna namen we het lastige pad langs de Vaart, want er lagen veel takken en het was modderig. We moesten stoppen voor een kudde paarden op de route. De kilometers regen zich aaneen tot we bij de A27 weer op bekend terrein kwamen. We gingen onder de snelweg door richting het Kathedralenbos en daar verlieten we de Vaart even voor een uitstapje naar Vogelhorst.
Een kennis van me heeft daar een huis gebouwd en dat wilde ik al lang van dichtbij bekijken. De zon werd inmiddels wat warmer en de tijd kroop richting half 12. We reden midden door Almere Hout heen en verbaasden ons hoe mooi, maar ook uitgestorven, het daar is. We kwamen weer aan de Hoge Vaart en gingen recht-toe recht-aan terug naar Almere Buiten. Over 50 kilometer deden we 2 uur en 40 minuten.
Maar ja, we waren er nog niet! Dus fietsten we lekker door en toen we nog wat tijd over hadden, maakten we om de wijk heen ook nog een ommetje om de teller op 60 kilometer te krijgen. Zonder spierpijn, zadelpijn of andere ongemakken stapten we na 3 uur en een kwartier van de fiets. Het was een leuk tochtje: ik heb veel nieuwe dingen gezien en veel verschillende landschappen ook.