Vandaag stond het rondje Gooimeer op mijn programma. Op 1 ochtend. Om kwart voor 9 was ik onderweg. Ik ging gewoon langs de manege, óver het industrieterrein en door naar de Shell op de Waterlandse weg. In een lekker tempootje met mijn nieuwe t-shirtje aan. Toch had ik het wat koud, dus bij de stoplichten trok ik mijn jas erover aan. Er was nog niemand te vinden aan medefietsers. Ik had Flevoland voor mij alleen!
Om half 10 stond ik op de Stichtse Brug. Klaar voor de oversteek het eiland af. En toen was ik het eiland af. Ik ging langs het sluisje wat ik zo leuk vind en wandelde een andere fietser voorbij! 🙂
De route heb ik al een keer gefietst, dus ik was niet bang de weg kwijt te raken. Ik had drie uur de tijd, dus ik hoefde me niet te haasten. Ik ben lekker om me heen gaan kijken naar de flats aan het water en naar de zandstrandjes. Toen ik de brug over was, zette ik mijn muziek aan.
Ik kwam langs de ophaalbrug in Huizen en langs de haven. Ik volgde gewoon de fietsknooppunten, al had ik ze niet van tevoren opgeschreven. Ik vind het zo leuk om lekker rond te kijken! Vorig jaar heb ik hier al gefietst, maar ik was vergeten hoe mooi de Naarder Enk is. Echt, echt, echt bos! Het was er op honderden konijnen na lekker stil. Ik ga dan juist langzamer fietsen om er meer van de kunnen genieten! Al die mooie echte bomen: zo lekker slordig en authentiek. 
Ik kwam langs Oud Valkeveen en de geur van zonnebrand was vermengd met busdiesel: wat een schoolreisjes-lawaai! Snel verder langs de prachtige huizen en de dikke bomen alsjeblieft!
Vorige keer wilden we snel terug richting Almere, maar nu bedacht ik toch de route ‘om’ te nemen en via Naarden Vesting te fietsen. Een heerlijke belevenis! Daar waren een paar hardlopers en ik kwam een prachtige oude auto tegen op een fotogeniek moment.
In de Vesting zelf zag ik een Ferrari en ik moest even goed opletten welke fietsnummers ik moest fietsen. Natuurlijk had het korter gekund, maar niet mooier! Het was ook heerlijk weer: zonnig, niet te heet en weinig wind. Ik ging langs de golfvelden vol dikbuikige mannetjes. Ieder zijn eigen manier om van de zon te genieten!
En na 70 minuten was ik op de andere brug. Ik had me erop verheugd daar te komen, maar het was helemaal niet leuk! Herrie van auto’s en vrachtwagens op de A6, een sneltrein en boven me een helikopter van de politie vergezelden het uitzicht van de bulldozers. Nou, welkom terug op het eiland 🙁 Het voelde nogal industrieel aan. Pas na de brug stopte ik even voor een banaan en water. Daar had ik wel trek in. Ik onthield een nieuw set fietsknooppunten. Verder stop ik nauwelijks onderweg. Ik kijk en trap tegelijk.
Dit is nog langs de Vesting.
Zo kwam ik door een heel mooi stukje van het Kromslootpark. Als je strak naar rechts bleef kijken tenminste, want links waren bulldozers bezig het uitzicht op de snelweg te verbreden. De nummertjes gaven mijn route een nieuwe wending en ik heb geen idee hoe ik precies in het centrum van de stad kwam. Dat was wel eens leuk: een onbekend pad!
max speed: 433 kilometer per uur. Ik kan echt vliegen!!!!
Ik nam in het centrum ook eens een andere route onder de tunnel door. Toen was de GPS me even kwijt en ik heb me toch hard gefietst! Heel even dan he, dat ik die 433 kilometer per uur haalde, hahaha. Haalt het gemiddelde vast omhoog….
Ik wilde langs het park fietsen waar ik eens gewandeld heb met het hardloopboek in mijn rugzak. Even zwierf ik rond, maar ik nam een andere afslag en dat lukt me op de fiets beter als lopend en toen kwam ik weer ergens anders uit als ik verwachtte. Nog 1 keer probeerde ik wat fietsnummers te onthouden, maar ik kende de weg en mijn einddoel: naar huis.
55 Kilometer is het rondje. Ik nam nog een stukje bos-om-de-wijk mee en mijn fiets kon weer de tuin in.