Vannacht had ik last van mijn voet. Van allebei mijn voeten. Niet alleen van de hak(ken), maar voornamelijk onder de voet. Steken zelfs. Allebei de voeten!! JA HALLO. Hoe erg is dat? Frustrerend zeg. Anders liggen, omdraaien en weer wakker geschreeuwd door voetbalfans en een klamme hitte. Intussen heb ik de route van vandaag maar bedacht om de moed erin te houden. Aan de andere kant: nu valt het ook wel weer mee, want als je allebei de voeten voelt is er rechts een duidelijke verbetering. Ik was niet ongerust, maar wel geërgerd.
Vanmorgen kon ik moeiteloos opstaan. Niet stijf. Niet pijnlijk. OKÉ, doe het dan maar ‘s nachts. 🙂
Dus een uur na het schamele ontbijt en de constatering dat ik alweer wat kilo’s minder te slepen heb, gingen de loopschoenen weer aan en deze keer maar ‘s het hardlooprokje. Ik weiger in het oranje te gaan! Op straat blijkt het harder te waaien dan verwacht en het was nog warmer ook. Mijn horloge werkte niet mee. Dat kostte me vijf zenuwslopende minuten, want hij leek niet meer aan te gaan. Gelukkig was dat niet de waarheid.
De gegevens van de telefoon (Runtastic)
Ik hield me aan de route. 6 Kilometer langs de oostvaardersplassen met wat ommetjes langs de wijk was de bedoeling om te kijken hoe ver ik zou komen. Ik nam een fijn tempo aan. Ongeacht hoe snel of langzaam dat zou zijn. Het bleek snel te gaan. Al waren mijn telefoon en mijn horloge het niet helemaal eens. Mijn tijden kwamen allemaal rond de 5:30 / 5:40 uit. Was de eerste op de telefoon nog langzaam met 5:41, de garmin maakte de kilometer al in 5:28 vol. De telefoon maakte de volgende drie kilometers keurig alledrie even hard op 5:31, ondanks de brug die ertussen zat! Garmin was het daar mee eens. En toen had ik de vijf kilometer al in 27:30 gelopen. Ik had niet het gevoel dat ik hard ging. Ik ging gewoon lekker, precies goed.
Rondetijden volgens de Garmin (Endomondo)
Na 5 kilometer mocht het langzamer van mezelf en ging ik onder de bomen aan het lopen. Aj, daar ging de Garmin onderuit en liep ineens helemaal niet meer gelijk met de telefoon! De tijden gingen bij de telefoon wel netjes richting de 6 minuten, maar bleven eronder. De Garmin liet de zevende kilometer boven de 6 minuten uitkomen! De zesde kilometer was het horloge behoorlijk op de zaken vooruitgelopen. Even gissen dus. Maar ondanks de hitte ging ik liever door. Ik hoefde geen wedstrijd te winnen. Over de achtste kilometer waren ze het weer eens: onder de 5:40. Geen bomen meer he.
Ik ging door. Onder de bomen en weer was ik volgens de Garmin 20 seconden langzamer, ja doei! 8 Kilometer in 50 minuten, ik lag weer op koers! Snel tellend ging ik dus zeker 10 kilometer in een uur halen. Zonde om die kans te laten liggen toch? Toch was er weer een gat van 20 seconden op kilometer 9, dus of ik hem nou in 5:38 of 5:55 deed, ik weet het niet. Door het park een laatste stukje hardlopen en nog even langs het station en daar was de tien kilometer. 56 minuten en 30 seconden zei de telefoon. 56 minuten en 37 seconden zei de Garmin. Anyway: een tijd om trots op te zijn! Een ‘traininkje’ ja. Een langzame duurloop….. Waar stond die tekst ook weer dat de hartslag op 130 moest blijven?! Die heb ik weer even over het hoofd gezien…. Gemiddelde hartslag was 158. Hitte he 😉
Ik was heel tevreden toen ik precies een uur later in de tuin stond uit te rekken. Bezweet, maar blijkbaar kan ik toch nog wel iets voor elkaar krijgen. Kan me niet voorstellen dat dat van 1 intervaltraining komt, gniffel. Ik heb er nu echt weer vertrouwen in dat ik terug kan komen en de fiets in de schuur kan laten staan.En ohja,
voetpijn?
Nee. Niet meer.
N I K S Misschien een beetje gevoelig, maar verder echt nergens last van.
He?! WAT?!! Wie het weet mag het zeggen!