Hoofd vol met werk. En de tijd ook. Met twee avonden doorwerken tot (na) half 10 en een etentje komt het lopen er simpelweg niet van. Eigenlijk komt er nergens iets van, alleen suikers naar binnen werken blijkt een makkie. Na vier dagen is de zin in hardlopen opgedroogd. Ik hoeft niet meer en wil niet meer. Ik ben moe van al het harde werken en organiseren dat het thuis blijft doorlopen. Het is te heet buiten en ik blijf voor de TV hangen.
Maar nu het is zaterdagavond, niet te heet en als ik nu niet ga…
Ik blijf liever op de bank zitten.
Er is niks meer wat ik wil zien op TV en ik heb een uur geleden gegeten.
Ik heb hoofdpijn en het is al zo vroeg donker.
Ik heb besloten het schema los te laten en op te pakken als ik weer ruimte in mijn hoofd heb.
Mijn conditie is belabberd en ik heb een koortslip, dan kun je vast beter niet lopen.
Om kwart over negen heb ik dan toch de loopschoenen aan en een korte broek en ik zie wel hoe lang ik ga en waarheen. Als ik na 12 minuten nog niet wil, dan keer ik om en is het klaar met hardlopen. Uit onderzoek blijkt dat na 12 minuten je weer ‘gewend’ (verslaafd?) bent. (http://www.sportrusten.nl/moe-ga-hardlopen/) Nu heb ik op de geen-zin schaal een score van drie punten. Ik heb echt geen zin.
Door het park pak ik meteen een lekker vlot tempo. Mijn oefeningen ben ik blijven doen, mijn voet is pijnvrij en mijn stappen zijn weer helemaal eigen. Na een kilometer weet ik weer hoe lekker het hardlopen gaat. Hoe mijn benen dat moeiteloos oppikken, terwijl mijn hoofd wat achterblijft om te zeuren… De muziek staat aan en ik besluit langs de plas te gaan lopen. Ik hou de tijd onder de zes minuten, maar ik voel me tot niets verplicht. Twee kilometer alweer. Het tempo voelt niet aan als hoog, maar ligt boven de tien kilometer. Na 14 minuten kijk ik op mijn horloge, en oké: ik ga nog lang niet terug! Het onderzoek heeft gewonnen en ik glimlach zowaar!
Overal tsjilpen krekels, de geur van water op een afgekoelde zomeravond doet me de koortslip vergeten en de muziek neemt me mee. Ik geniet van het groen, want nu kan het nog: als ik straks weer tijd heb is dit gebied weer voor de reebokken. Nu is het van mij! Drie kilometer: ik ben ongemerkt sneller gaan lopen zeg. Zo voelt het niet. Vier kilometer. En daar is hij weer: niet heel dichtbij, maar er kruist een vosje mijn pad. Hoe hard of zacht, hoe lang of kort ik ook ga, deze loop is geslaagd! 5 Kilometer in 28 minuten. Een 6 komt tevoorschijn op de geen-zin-schaal. Ik ben vergeten waarom ik geen zin had.
De rechte lijn heen en terug (gekeerd bij 5 km en toch meer dan 10 km gelopen?)
De zon gaat al vroeger onder en ik voel het doel al aankomen: 10 kilometer. Plan 1: binnen het uur. Te gemakkelijk. Plan 2: binnen 55 minuten. Hm, dat is een uitdaging! Tot het bruggetje en dan dezelfde rechte weg terug. 1 Rechte lijn gaat het worden. Ik voer het tempo op. 6 Kilometer in 34 minuten. Het moet harder. Ik mag hier officieel niet meer lopen na zonsondergang. Dat maakt dat ik sneller moet en de 7 kilometer haal ik weer ‘s binnen de 40 minuten. Het zweet druipt van me af, maar wat is het ongelooflijk mooi hier. De 7 verschijnt op de geen-zin schaal. Het wordt een 10 als ik dit ga halen in mijn wedstrijdtijd van 52 minuten! Ik begin door te rekenen en moet de laatste kilometer wel hel hard gaan wil ik mijn doel van 55 minuten halen! “Dit is een trainingsrondje en dat is het niet eens, dit is een rondje voor de leuk, geen prestatie-wedstrijd”: voor die (wijze) gedachte is geen plek meer in mijn hoofd.
De tiende kilometer is zwaar, de zon is onder en het is toch nog warm. Ik ga het niet halen deze nog onder de 5 minuten te lopen, want mijn benen zijn dan eindelijk ook moe. Als je dit kunt na een weekje rust en niet-hardlopen, dan moet dit De Wijze Les zijn: neem voor die belangrijke wedstrijd rust, dan ga je sneller! ik haal het niet binnen 55 minuten. Volgens mijn telefoon ga ik 34 seconden te zacht, volgens de garmin een minuut. Geen training gehad, geen wedstrijd gelopen en toch 10 kilometer in 56 minuten. Net geen negen op de geen-zin schaal.
Ik doe netjes de oefeningen voor de deur en druppel leeg van het zweet in de woonkamer.Ik pak het schema niet meer op, maar drie keer per week hardlopen moet me toch blijven lukken. 25 Kilometer deze week. voor mij niet veel, maar samen met meer dan 4o uur werken is het super. De zin is weer terug.