Mijn eerste trainingsles als 'trainster'

Ík wilde zo graag rond mijn werk gaan rennen. ZO graag, ik had alles bij me en alles was geregeld en ik verheugde me er de hele dag op. Toen werd het te laat voor de scene af was. Geen tijd meer. Oei, wat was ik pissig. Enorm.
Dus vroeg ik mijn vriendinnetje of ze mee ging. Ze heeft ook de Almere City Run met me gelopen en ik weet dus dat ik niet snel hoeft te gaan, maar ik wil dat zij wat sneller wordt. Gisteravond regende het, dus gingen we niet. Ik had spierpijn vandaag, maar dan helpt een stukje lopen het beste.
Ze was al moe voor we de wijk uit waren. Komt omdat zij veel kwebbelt: ik heb niks te vertellen, ik werk alleen maar. We hadden voor mijn doen lage kilometertijden. 7 minuten. We liepen langs de Oostvaardersplassen en toen ze begon te klagen dat ze elke keer minder hard en minder ver kan lopen, zag ik mijn kans schoon. Ik begon haar over haar hartspier te vertellen en toen was mijn vriendin te moe en ging ze wandelen. Ik mocht even op eigen tempo verder (dat ligt dan opeens hoog) en ging op het heuveltje de paarden fotograferen. Ik joeg mijn vriendin het trapje op. Twee keer.

Ze kreeg er zowaar plezier in. Het tempo legde ik lager en toen moest ze van mij een stukje sprinten. Mij viel het voor de eerste keer niet tegen, maar haar wel 🙂
We wandelden eventjes om bij te komen. Toen hobbelden we weer langzaam de brug op. Ik vind het moeilijk om in te schatten wat voor haar te zwaar is, omdat het voor mij allemaal gemakkelijk is. Naar boven rennen vergt al wat van d’r, dus we sprinten tot halverwege de brug. Haar loopstijl is niet verkeerd, dus als ik te hard met ‘r train, haalt ze me straks in….. We wandelden de brug af en vanaf het skeelerend jogden we weer verder.
Zij kwam al verder dan de afgelopen weken met 5,5 kilometer! Tussen de 2950 en 2900 meter gingen we weer sprinten en ze dacht even dat ze me kon inhalen. Het leverde ons allebei veel gegiebel op en dat helpt nog beter. Na even uitwandelen (hartslag omlaag) pakten we het joggen weer op en ik liet haar het bruggetje opspringen. Ik heb goed gekeken, maar haar armzet en pasafwikkeling is erg goed. We liepen langs de Albert Heijn (he mensen in auto’s, jullie hoeven ons niet voor te laten hoor, wij willen uitrusten)
Toen moesten we lang voor de busbaan wachten en we gingen de Laan der VOC in. Lantaarnpalen! Eentje hard, eentje zacht. Haar veter ging los, fijn voor d’r…. Ik nam de laatste twee lantaarnpalen en toen zijn we heel, heel rustig door het park uit gaan joggen. Moest ik haar telkens terugfluiten, gniffel. Ze vond het leuk en we gaan dit echt wekelijks doen. Ik vind het ook wel grappig.