Rondje om muziek te luisteren!

Ik heb een leuke nieuwe artieste ontdekt en wil naar haar muziek luisteren. Hoe kun je dat nu beter doen dan lekker rennend? Ik hoeft niet snel, ik hoeft niet ver en ik ben eerlijk gezegd blij dat mijn vriendinnetje afzegt! Dan ga ik zelf wel. Hoe ver? Zal me een zorg zijn! Waarheen? Ik ga mijn neus achterna! Hoe lang? Ik heb een uur muziek en 5 minuten zin… Gister om 11 uur was ik klaar met werken. Na 8 weken hard werken is er alleen leegte over.
Ik ga toch naar de Oostvaardersplassen nu het nog kan. Het is rustig. Ik kom langs de heuvel en neem een foto.

In de verte regent het. Ik luister lekker naar de muziek. Voel de wind. Hoor de vogels en de krekels op de achtergrond.
De tijden blijven rond de 6 minuten komen, al hoeft dat niet van mezelf. Ik heb op geen enkele manier het gevoel dat ik hard ga. Ik voel me stampen en lijk moeite te hebben met het lopen. Mijn lies is gevoelig, al mijn spieren voelen erg stram aan, maar ik geniet van het lopen, van het vervagende licht, van de mogelijkheid om te lopen. Ik loop langzaam mijn hoofd leeg. Dag boten, dag werk, dag verplichtingen!
Ik ga het bos in en hoor het prachtige muzikale heldenverhaal zoals ik het nooit meer ga beleven: op mijn eigen tempo tussen de bomen door. Lekker hard.
Jammer dat ik aan het einde een hekje over moet klimmen (het olifantenpad zie ik daarna pas) en er net een fietser langskomt…. Ik ga langs de plassen en het wordt nu echt donkerder. Ik luister lekker naar de vrolijke muziek en het tempo in het bos kwam wel 20 seconden boven de 6 minuten uit. Op het asfalt kan het weer wat sneller, maar ik ga helemaal akkoord met 6:30. Prima.
Ik kom weer langs de heuvel en maak opnieuw een foto.

Ik ga nog een stukje om, maar ik zie nergens meer iemand tot ik twee rare mannen ontdek. Het tempo kan nog even omhoog en ik ga naar het trapje toe. Het lijken toch weer 10 kilometer te worden. De laatste kilometer door het zo bekende park valt me zwaar. Ik moet weer ‘s naar het toilet en ik vertraag. Het wordt rap donkerder. Ik heb genoeg muziek gehoord. Ik ben niet bezweet en heb geen rood hoofd en toch ben ik moe. Gewoon moe. Behoorlijk moe. De laatste kilometer haalt het gemiddelde tempo omlaag. Mijn telefoon en Garmin zijn het totaal oneens, maar na een uur en drie minuten sta ik netjes te stretchen voor de deur.
Voor het eerst in tijden, slaap ik een hele nacht door! De volgende dag ga we een stukje fietsen en ben ik nog maar een beetje jaloers op de hardlopers die we tegenkomen. Ik krijg het idee dat mijn tijd ook wel weer komt. Nu heb ik geestelijk en lichamelijk rust nodig! En de fysiotherapeut om wat spierspanningen te verlichten.