Twee weken stil gezeten: is het vol te houden?
Makkie! Nee, echt waar. Het valt me mee. Ik was natuurlijk eerst ziek en eigenlijk voelde ik me al snel een stuk beter en was ik de hele tijd koortsvrij, maar nu merk ik pas dat ik vorige week ook nog behoorlijk moe was. Mijn hartslag bleef ook hoog hoor, die neemt nu weer wat af.
Geen spijt dus dat je de halve marathon in Eindhoven niet hebt gelopen?
Nee, niet echt, nee. Ik had anders niet zo’n uitgeruste vakantie gehad. Ik had misschien wel graag met een langzame medeloopster meegelopen. Maar eigenlijk heb ik er amper aan gedacht op zondag.
Vakantie?
Ja, even hard rijden in Duitsland. Dat kost ook energie! En al dat zwemmen is ook vermoeiend. 
Er waren wel hele grappige kledinghangers in het vakantiehuisje. Werd ik elke morgen wakker met uitzicht op hardlopertjes, haha. Maar ik had de hardloopschoenen niet meegenomen. (ik twijfelde wel hoor) Ik hoefde dus ook niet weg en dat was ook wel eens lekker. Geen idee hoe het er buiten het vakantiepark uitzag! Ik zag wel bossen met oude ‘rode-lampjes’ caravans erin op de heenweg, dus misschien was lopen daar voor een dame alleen ook niet zo’n best idee.
En de blessures? De peesplaat en de knie? Hoe voelen die nu?
Tja, in het begin, na een weekje zeg maar, toen had ik er nog steeds (veel) last van. Dan had ik net zo goed kunnen blijven lopen, toch? Ik had er ‘s nachts veel last mee, was de hele hak branderig en pijnlijk. En de knie deed in het zwembad elke keer zeer. Liep ik weer met een gevoelige knie die trapjes op. Misschien ben ik in zo’n zwembad wel te voorzichtig en span ik de spieren te hard omdat ik bang ben om te vallen. Aan het einde merkte ik dat het echt aan de stroomversnellingen ligt, dan moet mijn knie zoveel tegendruk leveren dat het bandje gevoelig wordt. De sauna verbeterde het wel, maar ik voelde me toch wel stom dat het niet over ging. Dat maakte de hardloop-pauze ook minder vervelend.
En hoe staat het er nu mee? Hoe verder? Of stop je nu voorgoed? (dat zal mijn moeder fijn vinden)
Tja, verder…. Ik doe nog een week rustig aan. Sinds ik ‘s avonds de oefening op de trap ook (even) niet meer doe, heb ik minder pijn aan mijn hak; vooral ‘s nachts. Ik merk soms ineens hoe het ook weer was om echt pijnloos te lopen. Dus niet ‘tijdelijk wat beter’, maar gewoon dat je nergens last van hebt. Dat heb ik toch wel een jaar niet meer écht gehad.
Soms heeft de app geen gelijk! Op dit moment is "nichts" even het beste voor me.
Stoppen zit er (helaas voor mijn moeder) niet in. Ik verheug me toch weer op kleine stukjes lopen, al is het maar 20 minuutjes! Ik heb natuurlijk ook veel gehoord en meegeleefd met de marathon van Amsterdam en dan kriebelt het toch weer! Straks in november wil ik aan de crossloopjes meedoen hier in Almere. Ik twijfel nog over de afstand en hoe ik weer zal beginnen en wanneer dan precies. Het wordt nu toch weer herfstig weer…. Ik maak ook maar vast plannen voor 2015.
Zoals?
Als die beter geformuleerd zijn, zal ik het laten weten!
Een marathon, een snelle halve marathon, 10 kilometer in drie kwartier, een triatlon? Wat kunnen we verwachten?
Ik zeg nog niks!