Gisteren had ik besloten een ‘echte’ training te gaan houden met versnellinkjes, lantaarnpalen tellen en steigerungen. Mijn vriendin had zin om mee te gaan. Maar de trainer vanmorgen vond ook een langzaam rondje een prima training. Gezien de vorm van de dag had ik op heenweg al zoiets van: zullen we naar hem luisteren en lekker van de zon, het Weerwater en het lopen gaan genieten en de lantaarnpalen laten voor wat ze zijn?
Het was zonnig weer en iedereen was vriendelijk. Toen ik de blaadjes in de zon naar beneden zag dwarrelen zo stil langs het water met de eendjes en de zwanen erop was het me zeker: hier ga ik een uurtje van genieten en lekker niet nadenken of ik moet versnellen. Mijn vriendin was het er meteen mee eens, al gingen de eerste kilometers nog best hard. Ik was mijn zonnebril vergeten af te zetten. Maar ik gaf het al snel op om nog naar mijn horloge te kijken en we kletsen lekker en lieten de lantaarnpalen voor wat ze waren. We hebben iedereen gegroet met of zonder hondje, die lekker van de buitenlucht genoot.
Staan we er zelf ook op....
Het was niet erg warm, maar het was erg fijn om te lopen. Je loopt tussen de stad en de snelweg door en toch ruik je het bos en zijn de uitzichten adembenemend. Het was helemaal niet moeilijk om lekker op tempo door te gaan en ik vind het zo’n machtig idee dat je al weet dat je straks aan de andere kant zult lopen en een uitzicht te hebben op waar je ‘net’ nog was. Qua hartslag was ons tempo nog steeds te hoog, maar ik moet zeggen dat het zo helemaal niet aanvoelde. Ik ga later wel eens proberen om echt op een lage hartslag te lopen, nu wilde ik het gewoon warm houden, maar zonder het zweten!
We liepen tussen de flats door en kwamen zo in het centrum aan. Ik hield me helemaal niet bezig met hoe ver we waren of hoe lang we al onderweg waren, ik liep gewoon lekker om me heen te kijken en me te verbazen over de strakblauwe luchten en de eeuwige wind in het centrum. We sloegen zelfs de trapjes over! Geen zware training voor ons, maar een leuk rondje. Ik krijg dan tenminste geen last van voeten, knieen of krampen (maar kramp heb ik bijna nooit). Ik kreeg wel een beetje trek, dus blijkbaar is een peperkoekje en wat magere yoghurt aan de zuinige kant voor een run.
Tot mijn verbazing zaten we al op de 6 kilometer, ik had echt gedacht dat het er pas vijf waren! Ik was nog helemaal niet moe, maar het was rond half 3 en ik had nog drie kwartier om weer voor de school te staan. Eigenlijk zonder enige moeite liepen we het rondje uit tot ook mijn horloge 7 kilometer aangaf. We hadden er drie kwartier over gelopen. Mijn zonnebril had de rit in mijn jaszak niet goed doorstaan, er was een miniscuul schroefje los gegaan. Ik stond netjes op tijd bij de school, nog in renkleding, maar zonder al te vermoeid te zijn. Het was gewoon een héérlijk rondje; het ‘echte’ trainen komt wel weer een andere keer. Nu ga ik zorgen dat de basis goed is, dat ik op een lage hartslag kan lopen. Heb ik nu al iets van de trainer geleerd 🙂