Na drie maanden niet te zijn gaan trainen met de A/B groep mee, stond het deze avond weer in het schema. En tja, mijn goede voornemen is om dat schema netjes te volgen, dus ik ga op mijn fietsje tegen acht uur naar de verzamellokatie. Heel fijn om alle bekende gezichten weer te zien en zelfs mensen die lang niet geweest zijn! Het is wel koud buiten en ik heb gelukkig mijn handschoenen bij me. Ik ging met de lange trainer mee en we hadden een behoorlijk groot groepje. Goed om te weten dat dit geen mensen met tijdelijke goede voornemens zijn! Mijn goede voornemen is weer hetzelfde aantal kilo’s verliezen als vorig jaar, dus ik eet aanzienlijk minder vanaf vandaag. 
Ik liep vrolijk te kletsen tijdens het inlopen, dat is mijn hartslagzone! We lopen naar de woondome…. Daar zit een steile helling die gevaarlijk favoriet is voor zware trainingen…..
We beginnen op de parkeerplaats met een rondje inrennen, terwijl de hangjongeren proberen uit alle macht hun auto aan te duwen. Ik vind dat soort dingen leuk! We doen eerst een rondje inlopen en ik kan bij de steigeren het tempo best bijhouden. Daarna gaan we springen en oefeningen doen. Hinkelen is zo ontzettend NIET mijn ding! Ik had nog nooit van de pendelsprong gehoord, maar vanavond heb ik ‘m meermaals gedaan. En die arme jongens maar duwen aan hun auto. 🙂
Rondjes op de parkeerplaats
We bleven op de parkeerplaats en moesten skippen met 1 been tussen de hoedjes die steeds dichter bij elkaar stonden. Ik kon het beter met links dan met rechts! Het lijkt een raar dansje. Konden de jongens met hun auto die geen sjoegge gaf, ook om ons lachen. Zij kregen steeds meer vrienden erbij in hun werkende warme auto’s. Ik had het intussen ook lekker warm gekregen. De hoedjes werden verzet en we mochten er nu wel doorheen rennen, maar de afstand werd steeds kleiner. En elke keer hetzelfde rondje over de parkeerplaats. Twee of drie dames bleven maar aan het kletsen om te proberen nieuwe loopafspraken te maken. Soms word ik gék van dat geleuter en dan ga ik maar iets harder rennen om erbij vandaan te zijn. Mannen gaan harder, maar houden tenminste hun mond dicht! De hoedjes kwamen ook verder van elkaar te liggen en dan voel ik me benadeeld ten opzichte van al die heren met lange benen. Ik kon de laatste niet halen! Volgens de trainer moest ik meer vaart maken in het begin en door hem aangemoedigd lukte het me de derde keer! Haha!
De auto’s die het nog deden vertrokken weer. Net toen wij weer eens rondjes gingen lopen en bij elk geel hoedje harder moesten gaan lopen. Ik verdeelde het in vier tempo’s: sloom, zacht, comfortabel en hard. Oranje betekende terug naar sloom. Blauw betekende tegen de klok in. Ik kon het geklets moeilijk achter me laten en werd bijna omver gereden door de auto toen de gradatie ‘net te hard’ er bij kwam. Fijn voor die gasten dat ze naar huis konden. Ik bleef bang voor de helling. Die uiteindelijk niet kwam. Nadeel was dat ik niet alles had gegeven in de training. Ik was ook bang als ik ook maar een spoortje van pijn in mijn voet of knie voelde.Terwijl we terug uitliepen kletsten we over dieet-voornemens, bordspelletjes en de fysiotherapeute. We hadden 70 minuten gerend en mijn hartslag was alle kanten opgegaan tussen de 120 en 170, met een gemiddelde van 153. De tempo’s waren zo mogelijk nog uiteenlopender tussen de 7,5 kilometer per uur en 14,5 kilometer per uur. Ik was niet uitgeput. We hadden dan ook maar 8 kilometer afgelegd. Maar ik heb wel weer zelfvertrouwen gekregen dat ik deze training best kan volgen!
Toen ik thuis van de fiets af stapte kreeg ik mail van de trainer terug. Ik had gemeld dat ik woensdag niets in het schema zag staan met het idee: dan loop ik geen vier keer in de week, maar het antwoord was: je mag best de training van het weekend of van de vrijdag verplaatsen naar woensdag. Uhm, ik blijf bij mijn goede voornemen numero uno en volg dus braaf het schema. Drie keer is het maximum deze week.
De volgende dag had ik nergens last van, al ben ik superalert op elk minuscuul pijntje in mijn enkel.
Op woensdag ben ik lekker een uur gaan wandelen!