Zone 1 = supersloom en extra langzaam, hartslag tot 135
Zone 2 = langzaam aan, hartslag tussen 135 en 148
Het stormt. Het waait hard.
En het regent en hagelt soms. Maar dat is al gebeurt toen Vincent en ik naar de AH liepen en dus erg nat en verwaaid thuis kwamen.
Dit staat in het schema. Ik voel me nog wat moe van gisteren, maar als ik vandaag ga, heb ik het gedaan! Ik heb geen enkel route-idee meer.
Regenjas. Hartslagmeter werkt weer. Buienradar belooft dat het droog blijft de komende tijd. Storm radar zegt code geel. let’s go!
Een uur. 10 minuten zone 1, 10 minuten zone 2, 10 minuten zone 1, 10 minuten zone 2, 10 minuten zone 1 en 10 minuten zone 2. Ik besluit eerst eventjes in te lopen zodat de hartslagmeter er in kan komen en niet alleen maar blijft piepen op 170 in zone 1. Dat is fijn en pas na 1,5 kilometer krijg ik het warm en dan gaat de hartslag aan het dalen. Ik klik net iets te vroeg het programmaatje aan en ga langzamer. Ik blijf hardlopen, wat er ook piept, ik blijf hardlopende bewegingen maken!
Ik ga door het park, maar in het bos waait het wat hard voor de (vallende) takken, langs het water kom ik niet vooruit. Ik slinger op en neer en dat ga ik het komende uur doen: slingeren door de wijken. Tegen de wind in kost veel hartslagen, en de wind lijkt alleen van voor te komen! Maar ook afremmen kost hartslagen. Het is voortdurend balans zoeken. Ook in zone 2. De wolken razen over me heen. Ik ga links-rechts, door parkjes, over fietspaden, langs nieuwe straatnamen. En ik ben in de naastgelegen klerutjeswijk! Niet langs de bloesems en dan komt het moeilijkste weer: van zone 2 naar zone 1. Langzamer rennen. Alle auto’s mogen voor me oversteken! Ik kom langs de vaart, maar daar waait het te hard voor zone 1. De wijk weer in. Eiland-hoppen door de Eilandenbuurt. Ik krijg trek in suikers en ik voel mijn benen nog van gisteren. Er is geen haar op mijn hoofd die eraan denkt onverharde paden te nemen! Heel, heel langzaam haal ik de persoon voor me in, die wandelt. Omdat ik weer naar zone 2 mag. Ik loop rare kronkels in de weg en lach om een poes die ijverig blaadjes najaagt. Ik kom langs de kliniek en dan gaat de zon in de verte mooi onder. 
Ik ga nog maar ‘s vertragen en slinger tussen de raar genoemde hofjes door: wie kent het Paulus de Boskabouter Hof?
Paulus de Boskabouterhof
Leuk is dat daar mensen wonen die Paulus de Boskabouter in hun glas hebben gegraveerd. Rondom de school waait het loeihard! Ik verheug me verder in het Pietje Pluis Plantsoen, blij dat ik mag afronden in zone 2. Dat maakt het net iets gemakkelijker om de wind te trotseren. Ik loop zelfs niet over het geijkte pad over de evenaar, maar slinger tussen de nieuwe huizen door. Richting de AH is de wind zo sterk dat ik bijna stilsta. Kan ik het gepiep van het horloge ook lekker niet horen door het gebulder!
In de laatste straat is de oefening voorbij. Ik ga de trapjes en hellinkjes op en af en voel mijn spieren goed. Ik ben blij dat ik het heb gedaan. Dat het droog is gebleven en dat ik niet overdreven moe ben. De suiker-trek stil ik met rozijntjes. 
Mijn telefoon is weer optimistischer als de Garmin. Echt snelle tijden heb ik niet gehaald, maar ik heb wel een keurige gemiddelde hartslag van 140. Zone 1 heb ik in respectievelijk hartslag 136, 135 en 134 gaan, zone twee elke keer gemiddeld in hartslag 145. (de laatste 136 is het uitlopen) Ik vond het deze keer alweer ietsje beter gaan, maar het blijft lastig! Ik was lekker uitgewaaid.