10 kilometer hardloopmuziek

Tegen 9 uur. Zondagmorgen. Nuchter. Na een week sjouwen, schilderen en traplopen leek dit ontspanning! Drie kwartier (of een uur) in zone 2, met een hartslag tussen de 135 en 154. Zelfde rondje als vorige week, maar vandaag met de klok mee. En met muziek aan! Mijn persoonlijke hardlooplijst. (stel dat ik het deuntje van Dora weer in mijn hoofd krijg – dankje-feestelijk! dat moet ik voorkomen)
Kilometer 1. Bruce Springsteen: Dancing in the Dark – “You can’t start a fire, you can’t start a fire without a spark” 10 juli 2012: De eerste keer 10 kilometer onafgebroken hardlopen- 80 minuten. Vandaag begon ik onverhard door het park en de hartslagmeter werkte mee. Koud. Lekker tempo. Hoezo 5:53? GPS-fout vast. Trapje op.
Kilometer 2. Avicii – Wake me Up – “Guided by a beating heart    I can’t tell where the journey will end     But I know where to start” 26 juli 2012 10 kilometer in 1 uur en 30 seconden.  Ik hoor geluiden door de muziek heen, als stemmen; het blijken duiven te zijn. Er is niemand anders behalve ik. 5:23 bij een hartslag onder de 150? Nu lijkt het hele horloge stuk! Ik doe maar geen intervallen.
Kilometer 3: He’s a Pirate – van de film Pirates of the Caribbean. 15 december 2012: 10 kilometer onder een uur bij een hartslag van 164. Geen herten, geen andere hardlopers, alleen fietsers die me bijna omfietsen. De hartslag stijgt even en zakt even snel weer. KRAMP. Kramp tijdens het rennen is totaal nieuw voor me en ik ren door, maar nu weet ik zeker dat ik het herken. Maximaal 10 stappen KRAMP. Zegt wel iets over de conditie van mijn benen. Van het verbouwen.
Kilometer 4: Amy MacDonald – This is the Life. “And you singing the song thinking this is the life” 19 april 2013: 10 kilometer in 56:45, bij een gemiddelde hartslag van 164. Weer onverhard. Ik ken het hier naast de plassen zo goed. SOWEE, die hardloopster is dik! Wat knap dat zij loopt! Ik heb een keuze en ik kies ervoor om nu iets minder hard te lopen voor mijn benen: 5:42 Yeah Right. Ik moet mijn schoen opnieuw strikken STOM.
Kilometer 5: Sheppard – Geronimo: “Well we rushed it,     Moving away too fast” 29 maart 2013: 10 kilometer binnen 58 minuten, gemiddelde hartslag 161. Het rekenen is begonnen: ik ga vandaag verder komen als vorige week in dezelfde drie kwartier, maar waar ga ik die ‘inhalen’? 5 Kilometer makkelijk binnen een half uur. Dadelijk weer het bos in, ‘mijn’ pad op. HONGER. Ja, hier doet mijn buik pijn van! Ik word zelfs misselijk, maar na een vette boer is het eruit.
Kilometer 6: Bastille – Pompeii: “If you close your eyes, does it almost feel like nothing changed at all?” 30 maart 2014: Eemnesserpolderloop 10 kilometer binnen 50 minuten! gemiddelde hartslag 160 Ik ben op een derde en het gaat voortreffelijk. Ik zie op mijn horloge alleen de kilometers langsglijden en geen melding van te-hoge-hartslag. Zal ik voor de 10 kilometer gaan?! Dan weet ik tenminste hoe ver ik sta…. Twijfel…. Hartslag omhoog…. Rustig aan… Dan ben ik ineens pas net over de helft. Ik loop iets te ver en moet omkeren. Ik kan kiezen… 3 kwartier = 8 kilometer, 10 kilometer binnen een uur…. Twijfel….
Kilometer 7: Pogues – Fairytale of New York: “I can see a better time    When all our dreams come true” 30 juli 2014: temporun in slechts denkbare mentale conditie: 56 minuten bij een hartslag van 160. Brug over. Langzaam omhoog, lekker lang omlaag. Asfalt vanaf nu. Geen auto’s in de weg. Ongeveer 40 minuten onderweg. Ja, ik ga door voor tien.Ik kan de rest van de dag nog schilderen, nu mag ik rennen.
Kilometer 8: Billy Joel – Downeaster Alexa: “Too proud to leave I worked my fingers to the bone” 28 september 2014 Eerste plaats bij 10 kilometer-wedstrijd in Almere Poort in 50 minuten en 12 seconden, maar zeer ontevreden, megahartslag van 167 Net niet gehaald in 45 minuten op 30 meter na. Ik had mijn schoenen niet extra moeten hoeven strikken, grmbl. Nu verlaat ik de route van vorige week en kies voor meer asfalt. Dag hartslagbeperking.
Kilometer 9: Amy MacDonald – Life in a Beautiful Light: “Nothing can prepare me for what I’m feeling right now.   And nobody and nothing is ever gonna bring me down, down down.” 24 januari 2015: Kidney Run 10 kilometer wedstrijd in 52:21 met een hartslag van 172. Ik zweet eindelijk. Eindelijk heb ik het gevoel hard te moeten lopen. De hartslag zal wel stijgen nu. Bochtje, dadelijk nog een stukje bos bij de wijk. Allemaal honden-uitlaters op dit uur.
Kilometer 10: The Killers – Human: “And sometimes I get nervous   When I see an open door   Close your eyes, clear your heart   Cut the cord” Ik ben dol op dit bos. Mijn hartslag gaat tot 165. Ik ga gewoon hard. En er zitten al 9 kilometer op! 5:04. Ik heb er 55 minuten en 58 seconden over gerend. Horloge aan en uit zetten niet meegeteld. Onder de 56 minuten! Een traininkje! “My sign is vital, my hands are cold   And I’m on my knees looking for the answer   Are we human or are we dancer?”
22 maart 2015: Tien kilometer hard gelopen in een training in 56 minuten en 8 seconden. Bij een gemiddelde hartslag van 152. Honderdtweeënvijftig. 152! Dat is zone 2!
Loreena Mc Kennitt – Dark Night of the Soul:   “That fire t’was led me on    and shone more bright than of the midday sun (..) it was a place where no one else could come“