Op 1 april ging ik met een hoge hartslag en stormachtige wind een rondje lopen om te kijken hoe de bloesems erbij staan. Vanmorgen was de hartslag lager (de ergste verbouwingen zijn achter de rug) en de wind heeft plaats gemaakt voor de lente. De trainer heeft nog geen nieuw schema gemaakt en door de paasdagen was dat ook nog niet echt nodig. Gisteren moest ik het hardlopen toch uitstellen. Dus vanmorgen ben ik maar weer opnieuw een bloesem-controle gaan uitvoeren. Moet er toch niet aan denken dat ik ze mis dit jaar!
Eerst een half uur in zone 1, een hele lage hartslag en een heel laag tempo. Ik had er geen moeite mee en mijn benen al helemaal niet! We begonnen heerlijk kalmpjes aan en ik kan gerust volgende week weer onder de bloesems door: ze staan nog niet in volle bloei! Als de hartslag ook maar een beetje op hol dreigde te slaan, ging ik gewoon nog langzamer joggen. Vandaag had ik geen muziek bij, dus ik werd ook niet opgejaagd.
Ik nam echter wel een andere route: weer eens een keer langs de manege vandaag. Stukje brug, stukje stad, stukje bos, stukje velden. Eerst naar de brug: deze zou ik twee keer oversteken vandaag en de eerste keer ging op zijn elfendertigst. Ik wist niet of ik eerst de velden zou nemen of eerst het bos en zelfs boven aan het trapje aarzelde ik even: het werd uiteindelijk eerst het bos! Over het onverharde pad dat de meest ontoepasselijke naam heeft van heel Almere: het Betonpad.
Dit is het betonpad
Ik liep lekker te joggen bij een hartslag van 125 slagen per minuut. Aan de linkerkant hoorde ik de auto’s op de A6, aan de rechterkant zat het bos vol prachtig fluitende vogels. Ik denk dat ik een hondenuitlaatservice tegenkwam, want 10 honden is natuurlijk wel heel erg veel…. Slechts eventjes maakte ik me toch wat zorgen over de volgende zone: ik liep nu zo lekker sloompjes, moest ik dadelijk echt harder? Maar na 4 kilometer was het eerste half uur voorbij en voor de manege begon het volgende half uur in zone 2. Ik zetten een tandje bij met in mijn achterhoofd dat ik dat toch ook een half uur moest gaan volhouden. En toen kreeg ik het wel iets warmer met mijn regenjasje aan! Ik had er korte mouwen onder, maar voor een korte broek vind ik het nog te kil.
Ik nam de route onder de hoogspanningsmasten door. In deze hartslagzone piept mijn horloge zelden. Het tempo bevalt me uitstekend, maar mijn benen hebben nog wel een eigen soort herinnering aan paasdagen vol sjouwen, klussen, verven en laminaat herleggen. De brug komt deze keer veel sneller! 
Ik mag nu het trapje op en dan loop ik een heel klein stukje dubbel. Ik heb al besloten dat ik het wandelpad neem door het Meridiaanpark, omdat ik een hekel heb aan het einde van het fietspad. Ik denk honderden gedachten terwijl mijn voeten doorroffelen. Ik las laatst van iemand die van de hak op de tak denkt en ik denk dat alle hardlopers dat doen. Zij had het idee om met een podcast Frans te gaan leren. Ik overwoog nu het idee om een voorleesverhaal mee te nemen, kijken hoe dat op de hartslag werkt! Vooralsnog liep ik me af te vragen waarom het fietspad zo nat is ineens. Dan zie ik naast me het antwoord: het moerasachtige gras ligt hoger dan de waterstroom. Maar als ik dat goed en wel heb bedacht, is het natte fietspad weer droog. Terwijl het bos ook hoger ligt: weer bedenk ik zelf het antwoord: dat bos vol boomwortels neemt natuurlijk wel het water op. En zo doordenkend kom ik op de Evenaar. Ik vraag me af of het beter gaat als vorige week en ik moet zeggen: het voelt een stuk minder onrustig. Komt het door de wind? Het zonnetje? Mezelf? Ik maak een rondje om de Seizoenenbuurt en probeer vanuit de andere kant weer thuis te komen, door het park denk ik nu.
Het decemberpad
Nu is alles weer verhard. Ik zie een beetje op tegen de intervallen aan het einde. In plaats van vier, doe ik er vandaag lekker maar drie! Als de hartslag nu al niet omhoog wil, hoe gaat dat straks dan?! Intussen erger ik me rot aan mijn telefoonhoesje wat maar blijft afzakken. Misschien moet ik nu echt constateren dat ie op is, maar ik wil er nog niet aan en knoop hem maar weer steviger vast. Ik ga binnendoor naar huis terug en dan mag ik hard. Ik zet een behoorlijke versnelling in en ga de twee minuten die dit moet duren aftellen. Het duurt wel een minuut voor mijn hartslag hoog genoeg is en na anderhalve minuut tellen zijn de twee minuten al voorbij! Ik heb dik een minuut antilliaans joggen nodig om de hartslag terug in zone 1 te krijgen. De tweede versnelling gaat in en ik denk het hele bos net te halen in twee minuten. Ik moet flink doorlopen en het zweet loopt nu over mijn ogen. Ik tel iets sneller en ben nu 15 seconden te snel met tellen. Ik voel dat ik op betonplaten ren. Mijn knieën vertellen het me. Mooi dat ik nog maar 1 keer hoeft! Ik heb namelijk enorme honger, want ik heb weer eens weinig ontbeten vanmorgen.
De laatste keer gaat een stukje door het bos achter de wijk. Ik ga nog sneller en zit qua tellen slechts 5 seconden te ver. Omdat ik spijt heb van het feit dat ik niet nog een keer mag versnellen, (hoe wispelturig kun je zijn!!!) neem ik het intervallen pad langs de trapjes: tussen de trapjes wandelen en langs de huizen sprinten. Ik vind het eigenlijk ook wel zat en ik heb mooi geen zin om de 12 kilometer vol te maken. Ik heb 80 minuten gerend en nog niet eens 12 kilometer gehaald! De gemiddelde hartslag ligt op 139, wat keurig is voor deze oefening. 
Het fijne van het feit dat ik 1 interval minder heb gedaan is dat het minder vergelijkbaar is met wat ik vorige week deed. Al gaat dat niet helemaal op: de eerste twee opdrachten zijn prima vergelijkbaar: het stuk in zone 1 was deze keer wel langzamer, maar de hartslag bleef dan ook op 130 steken, waar dat vorige week 144 was. Deze keer was de gemiddelde hartslag in zone 2 144, terwijl dat vorige keer 149 was. Het tempo echter vandaag in zone 2 lag wel ruim 20 seconden per kilometer hoger! (6:15 tegen 6:39) En gingen de intervallen de vorige keer in 4:59, 5:09 en 5:18, deze keer was het een keurig aflopende lijn van 4:52, 4:51 en 4:45. Dat is zo’n 12,5 kilometer per uur. Dus al met al valt het rapport niet veel slechter uit! Volgende week nog een keer controleren hoe het met de bloesems staat!