lopend naar de training

In het schema stond dat ik maar in Zone2 moest lopen. Zou dat nou wel kloppen? Niet zo heel erg, want dat was ook wel waar ik zin in had. Maar het was lekker weer. En ik had dan misschien geen zin in uitsloven, maar wel in hardlopen. Mijn loopmaatje SMSte dat hij om kwart voor 8 op het fietspad zou wachten en ik vroeg hem: met fiets?! En zo werd binnen 2 minuten de fiets van het programma geschrapt en zouden we naar de training toe hardlopen. Wat moet je aan als het nu nog wel 10 graden is, maar over een uur niet meer?! Jasje toch maar erover aan.
Kon ik mooi even mijn klachten kwijt bij mijn loopmaatje voor we bij de training waren. Natuurlijk komen de anderen ons wel voorbij gefietst! We waren er net zo snel als op de fiets, maar nu was 5 minuten te vroeg 5 minuten afkoelen.  Het is precies twee kilometer. Er was 1 trainer voor de hele groep. Ik hoefde mooi niet te kiezen! Het tempo vooraan lag (weer) te hoog, maar ik liep heerlijk met een medeloopster te kletsen. Sommigen van de loopgroep hebben de marathon in Rotterdam net niet in 3 uur gelopen, Zelia (ik was met haar bij Groet in Schoorl) heeft 6 uur en 20 minuten over de marathon van Parijs gedaan. Voor mij zijn de verschillen te groot en onbegrijpelijk.
We gaan rondjes om het grasveld lopen. Onderweg op het gasveld krijgen we steeds een oefening. Een skipping, een uitvalpas en jumping jacks. Het rondje om het gras loop ik steeds kletsend met de medeloopster. Dan zijn we opgewarmd en in tweetallen lopen we in tegengestelde richting van elkaar. De ene helft hard, het andere stuk langzaam. Van de 5 keer komen wij elkaar 4 keer op precies hetzelfde punt tegen! 1 Keer ren ik ietsje te hard. Inmiddels wordt het donker en ik ben blij met het jasje.
We verlaten het grasveld en wederom in een wat hoog tempo gaan we naar het volgende punt. De medeloopster voorspelde de woondome-helling, maar het wordt de brug. De AB lopers mogen omhoog hard op tempo lopen en de CD lopers omlaag. Afhankelijk van welke groep je kiest ga je het trapje op of af. De medeloopster daagt me uit en ik vergeet spontaan zone 2: we gaan hard naar boven lopen. Drie keer. Hard, maar niet te hard. Ik mag het trapje af. Bij de derde keer merkt mijn medeloopster op dat ik kleinere stappen moet nemen omhoog. Dan denk ik ook pas weer aan zone 2, maar de kleinere passen zijn een enorme hulp. We moeten het vijf keer doen. Inmiddels is de zon onder.
We lopen deze keer in een rustig tempo terug naar De Wieken. Ik heb gezellig gelopen, maar ik heb me niet uitgesloofd. Zo voelt het ook niet.We lopen nog twee kilometer terug naar huis. Raar om dat na de cooling-down te doen! Zo zitten er al met al op een gewone maandagavond ruim 12 kilometer in de beentjes.