RUNdorFinish

Ik heb een workshop schilderen gehad bij Wine Art in Roosendaal met vriendinnen. Het was leuk en mijn persoonlijke thema was hardlopen. Ik wilde een schilderijtje om aan te denken als ik loop, niet om op te hangen. Figuratief. Groen en Oranje. RUN zet ik er zeker op. Ik rij helemaal naar Roosendaal. Ik moet al vroeg op en voor achten gaan we weg. Gelukkig is de auto van Rob zo fijn dat het niet vermoeiend is en er is nauwelijks vertraging. 
En toen wilde ik ‘s avonds gaan hardlopen natuurlijk. Nu het nog prachtig weer is en nog niet regent. 3 Kwartier: 15 minuten zone1, 15 minuten zone2, 15 minuten zone1. Maar Garmin wil het niet naar mijn horloge zenden. Ik ga toch om acht uur, ben ik voor zonsondergang weer thuis.
Toughts During The RUN:
– Warm, jasje uit? Nee, de zon zakt zo, dus hou maar bij dat felle jasje; ben ik goed te zien
– Langzaam aan. Stomme Garmin, waarom syncte ie nou niet? Nu moet ik zelf de hartslag in de gaten houden CHECK laag
– Stomme mensen, Polen met een jankende baby – we zeggen vriendelijk gedag, toch niet zo stom dus
– Hoe sloom kun je een brugje over? Hartslag CHECK
– Ik had hardloopfiguurtjes geschetst. Toen zei de workshopleider dat figuren niet konden. Ik wilde het tóch. Op een klein doek. Geen finish, tijdens het lopen. Het kon. 
– Zou die meneer de spullen inladen voor de rommelmarkt of zou het iemand anders’ afval zijn die hij in zijn audi laadt? Ook goedendag meneer.
– Een doodstille VW Hybrid. Ze halen Toyota echt in bij Volkswagen. Dat staat niet in mijn Toyotaboekje 🙂
– Hartslag CHECK Dit gaat goed! Lekker rustig zonder die hinderlijke piep
– Waarom wil ik oranje? Dat is voor mij de kleur van snelheid. En Groen? Omdat het buiten is. Donkergroen eigenlijk.
– Kilometer 1 in 6:15? Haha. Moest in het begin zeker nog satellieten vinden.
– Leeg pad. Jagers en Verzamelaars in de Sieradenbuurt? Nu niet hoor.
– Een BMW Z4 met kap – die wil mijn zwager. Ik snap wel waarom, die gaat lekker hard
– Hartslag CHECK, ietsje te hoog, even inhouden
– Stilte op de Hogering! Geen auto te horen. Wat een mooie stilte!
– Alweer een kilometer. Maar ik kijk net of de timer op de telefoon wel aan staat op 15 minuten. Jawel. Kilometer twee gemist.
– Ik ben zo klaar met mijn twee kleuren verf op mijn kleine schilderdoekje. Ik ga er RUN op zetten in stoere letters. 
– Speeltuin. Foto. Niks verandert eigenlijk.
– Timer! zone 2! Maar eerst: pasfrequentie opvoeren. Dat gaat lekker samen. Gemiddelde hartslag eerste kwartier: 134
– De renster op het doek. Dat ben ik. Dit is mijn houding. Precies. Ben ik echt zo ieletjes?! Het klopt ook met de pijnpunten: de voeten, de linkerknie, daar schiet ik uit. Had ik niet onder groen en boven donkerblauw moeten doen? Maar ik zou niet weten waar de horizon dan had moeten liggen. Die twijfel hoort ook bij mij.
– Voeten hoog optrekken, best prettig. 1 Minuut. Ik doe het ongemerkt al twee…. En ik hou het even vast als ik er niet extra op let.
– Vaart. Ik neem de doorsteek wel langs de weg en stoor de vissers niet.
– De artiest gaat aan het werk met airbrush. Ja, hij weet al wat het gaat worden. Donkergroen. De zwarte lijnen komen terug. Ben ik zo slank? Wat een compliment! 
– Hartslag CHECK Hoog. Dimmen
– Andere hardlopers. Twee. Dames….. Die ken ik aan haar loopstijl! Zij zitten ook bij Just Run. Aan de loopstijl… wow   We groeten uitbundig.
– Kilometer 4 alweer? Die ging snel inderdaad met 5:52.
– Snelheid in het schilderijtje met wit. Simpel. Maar het is nog niet af. Er moet een horizon in. De horizon wordt met spuitbus te vaag. Te zwart. Dat wil ik niet. Maar wat wel? RUN erin zetten.
– Gelukkig zit ik in zone 2. Ik vind een tempo. Dit is perfect. Hartslag CHECK Niet perfect, veel te hoog, dit is zone 3. Inhouden.
– Schoenveter los. Bah. En dan is er al een half uur om getuige de timer van de telefoon. Gemiddelde hartslag na een half uur 149.
– Schoenveter strikken. Hoge pasfrequentie en lagere hartslag. Dat is nog een opgave.
– Ik ga het rondje Eilandenbuurt halen. 5 Kilometer al in ruim een half uur dus. Aardigjes.
– RUN komt niet recht te staan. Tuurlijk niet. En niet helemaal erop. Donkerblauw. Logisch. Nu nog de horizon. Er MOET een streep in. Aarzel. Twijfel. Meer letters? RUNdorfines? Hoe zet ik een lijn?
– Vliegje in mijn oog. Nieuwe hardloopdimensie. Die NIET had gehoeven. Prutsen, tranen, stilstaan. Toch daalt de hartslag niet. Stomme dooie kleine zwarte mini-vlieg.
– Hier zijn mooie bloesems. Rode kat. Honden.

 
– Het bloesempad. De bomen worden al groen. De bloesem is gevallen.
– Een streepje zet je eerst ‘voor’ en dan trek ik ‘m met wit over, zegt de workshopleider. Twee lijnen. Duidelijk. Ze passen. Nu nog de letters. Twijfel. Durf ik het? Mis ik het? Aarzel. Denk. Ja ik mis dat laatste stukje van mij. Woorden.
– Een kat die op onze Goudvis lijkt! Auw. Hij blijft zitten.
– Een bloesemblaadje dwarrelt voor mij langs. Schattig. Zacht.
– Hartslag CHECK Nog veel te hoog. Krijg ik trek? Ja ook. Moe ook. Hallo, na zo’n klein stukje, doe niet zo dom Vroeg op. Weinig eten. Lang rijden. Excuses.
– Meiden die sterker ruiken dan de bloesems. Ineens drukte. Slinger langs fiets en kinderen en hond.
– RUN – dat spreekt voor zich. Dorfines komt van endorfines, die stofjes die je aanmaakt en waar je blij van wordt. Fines klinkt als Finish. RUNdorFinish. Dat zet ik er in witte letters op “dorfinish”
– Zonsondergang. Kilometer 6 ging langzaam. Foto’s he.
– Evenaar: sport – poezie- woord – bewegen. De puzzelaar in mij zoekt het verband.
– Hartslag CHECK eindelijk goed.
– Schilderijtje signeren. anke, streep eronder.
– De lichten gaan aan, niet allemaal tegelijk!
– Lange superdunne blanke man en dikke surinaamse vrouw gezellig arm-in-arm aan de wandel. Opposites attrack!
– 7 Kilometer! In net iets meer dan 45 minuten. En bijna thuis. Best netjes.
– Wat heb ik langzaam gelopen op dit stukje, blij dat ik bijna thuis was. Nu ook. Niet langzaam, maar blij dat er weer 3 kwartier ‘in the pocket’ zit.
Ik kan wel uploaden, maar niet naar het horloge toe zenden. Stomme Garmin. Maar het was lekker om het een keer zelf aan te voelen.
Het past in de auto! Vier schilderijen, waarvan 2 echt grote! In de achterbak. En vier volwassenen er ook bij. In de Mitshubishi Outlander naast me moet de bank omlaag voor twee grote schilderijen! Het voelt net als de Skoda reclame. Ik rij relaxed weer naar huis via Gorinchem en de Literatuurwijk. Heerlijk weer buiten. Te zonnig.
7,4 kilometer in 49:20 Niet zo snel met 6:40 gemiddeld. Gemiddelde hartslag 142. Rondje om de Eilandenbuurt. Helemaal netjes rond in een vierkantje.
En toen wilde ik ‘s avonds gaan hardlopen natuurlijk. Nu het nog prachtig weer is en nog niet regent.