:( => :)

Na 15 gaten klopboren (en dan hoeft ik alleen maar toe te kijken) en tig dozen uitpakken en een ochtend op de vrijmarkt staan én met een lijst van nog tiental rotklusjes, ws ik simpelweg sjachereinig. Op deze koningsdag is er geen training, maar ik moest en zou een oefening rennen in allemaal verschillende hartslagzones. Het was weer een hele puzzel met Z-tjes en gelukkig doet het uploaden naar het horloge het weer. Ik kreeg bericht terug van een medeloper die de laatste meters van de marathon heeft moeten lopen ondersteund door vrijwilligers en daardoor nét niet onder de drie uur finishte; toch zijn er weinig mensen voor wie ik meer bewondering heb.  ‘just run, no justification, no explanation‘, schreef hij en toch stond er een hartverscheurend verhaal onder. Ik liep in mijn korte mouwen naar buiten het zonnetje in, maar was snel binnen voor een jasje om erover aan te doen tegen de koude wind.
Even over drieen stond ik buiten en ik haalde mijn loopmaatje op. Ik meldde maar meteen dat ik niet de vrolijkste was. Ik had geen idee van de route, want mijn horloge en mijn hartslag was de leidraad van de dag. We liepen achter om de wijk en het valt mij op dat ik helemaal kalmeer tussen de bomen. We moesten eerst 10 minuten in mijn zone 1 lopen. Daarna mochten we lekker door naar zone 2. Die vind ik tegenwoordig het meest comfortabel. We haalden zonder moeite een pace van 5:50 min/km. Dat is ruim tien kilometer per uur. Voor het gevoel is dat nog ‘op mijn gemak’.
Toen moest ik gaan versnellen. Het werd een minuutje dacht ik, maar ik had niet goed gekeken: het was twee minuten in zone 3. Die zone kom ik bijna nooit, maar nu wel. De hartslag moet dan tussen de 154 en 164 blijven, maar ik zat er al snel boven. Raar om zachter te moeten lopen als je aan het versnellen bent. Het tempo schiet voor die twee minuten omhoog naar 4:28 min/km, dat is bijna 13,5 kilometer per uur. En toen kreeg ik het wel warm! Uitlopen moest echt in wandeltempo, anders komt mijn hart binnen een minuut niet terug in zone 1. Wandelend haal ik dat net. Nogmaals versnellen en nu moest de hartslag wel echt omhoog naar zone 4! Dat ging ook en dan haal ik een snelheid van 4:06 min/km; dat is 14,5 kilometer per uur. Let wel: ik red dat een minuut, maar ik zou dat nooit (net als mijn marathonheld) urenlang kunnen volhouden. Uitlopen en deze keer in zone 2, dus we hoefden niet te wandelen. We gingen achter de politie aan die in de bosjes aan het zoeken was geweest. De volgende versnelling hielden we de politiedames op de fiets bij! Twee minuten zone3. Deze keer ging ik nog ietsje harder als de eerste serie: 4:44 min/km (12,6 km/u). En dan te bedenken dat ik vorig jaar meestal in deze hartslagzone aan het trainen was! Dan haalde ik deze snelheden bepaald niet, dus er zit wel een soort van vooruitgang in. We werden aangemoedigd door de medeloopster waarmee ik laatst heb getraind. Zij ging vast naar de vrijmarkt op ‘r fiets! Na twee minuten terug naar zone1, maar ik heb geen meer om te gaan wandelen, dus dribbelen we heeeeeeeel kalmpjes een minuutje.
Nog een versnelling. Inmiddels waren we op de Evenaar aangekomen en ging de route rechtdoor over het voetpad. De vermoeidheid en de warmte slaat al wat toe en ik ga ietsje langzamer, maar met 4:26 min/km (13,5km/u) hoeft ik me nog niet te schamen. Rust. Ik vraag mijn loopmaatje een foto te maken en dan heb ik bij de laatste keer dat we in zone 3 gaan lopen de telefoon in het zweethandje vast. OnHanddig. 3 Hele minuten maar liefst. We rennen een respectabele 5:08 min/km (11,6 km/u) en toch heb ik het gevoel dat ik slechts flink aan het doorrennen ben; ik voel niet zozeer dat ik een gemiddelde hartslag van 162 heb. We gaan nog vijf minuten in zone 2 uitlopen. Het duurt even voor mijn hart tot rust is gekomen en dan nog hoeft ik maar ietsje te versnellen en zit ik weer te hoog met mijn hartslag. We hebben ook nog 5 minuutjes in zone 1 en dan voelt bijna als stilstaan. We cirkelen tussen de huizen door over smalle paadjes. Ik vind het goed geweest en we zijn ook rond. Ik wandel bezweet terug naar huis. Dik 7 kilometer in 3 kwartier.
De buitenlucht heeft me goed gedaan. Ik voel me een stuk minder sjachereinig en zie de rest van de middag niet meer op tegen de andere klusjes.