Balanceren tussen het hoofd en de benen.

Mijn hoofd en de rest van mijn lijf zitten niet helemaal op 1 recht lijn, ze zijn niet in balans.
Volgens de trainer kun je ze niet los van elkaar zien.
Mijn hoofd heeft het te druk met allemaal zorgen en de rest van mijn lijf doet ook niet mee.
 
17uur14
het hoofd: “ik heb geen zin in hardlopen, ik heb genoeg aan mijn hoofd”
de benen: “gelijk hoofd, wij doen mee in ook geen zin”
19uur12
het hoofd: “we gaan morgen”
de benen: “zullen we vandaag een klein stukje? Eventjes maar dan?”
het hoofd: “achnee, we moeten in zone 3 lopen, dat lukt nooit!”
de benen: “laten we het gewoon dóén. wie weet is er morgen ook geen zin?!”
het hoofd geeft zich node gewonnen.
20uur17
de benen: “zone 1 is ssssssaaaaaaaahhhaaaaaaiiiiii”
het hoofd: “hardlopen is ook saai, ik heb wel iets beters te doen en ik hoeft toch niet persé, laten we stoppen”
de benen: “door naar 10 minuten zone 2, kom op, we gaan naar de manege”
20uur28
het hoofd: “zone 2 is wel goed, zullen we hierin blijven hangen?”
de benen: “dat is wel een goed idee hoor, hoofd, omdat je zo zeurt”
het hoofd: “dan voel ik aan alsof ik gewoon niet harder ga oké”
de benen: “het is wel jammer dat wij dan mee moeten doen, we doen gewoon een beetje ons best; een klein beetje harder proberen”
20uur31
het hoofd: “we kennen dit stukje toch zo intussen ook wel?”
de benen: “we kunnen echt en heus niet harder lijkt het wel, dat is raar”
Het Hart: “als jullie zo bezig zijn, dan ga ik echt niet harder hoor!“
het horloge piept en piept dat ik harder zou moeten lopen om zone 3 (vanaf hartslag 154) te halen. Ik blijf maar hangen op een hartslag van 152.
20uur40
de benen: “het is maar een half uurtje!”
het hoofd: “het is een half uur lang!”
de benen: “lekker onverhard pad”
het hoofd: “als ik maar hard genoeg denk dat het niet harder kan, dan krijg ik gelijk”
de benen: “berg op halen we het net! berg af is weer hopeloos met dat gepiep”
Het Hart: “Ik weet niet of ik nog meer moet slaan of niet, de benen vinden het goed, het hoofd wil niet. Wie moet ik nu volgen?!“
20uur44
het hoofd: “iemand volgt me, haal me in, ik ben sloom vandaag!”
de benen: “niks inhalen, deze meneer blijven we voor”
het hoofd: “zachter, zachter, zachter!”
de benen: “blijf ‘m voor”
Deze slag is voor de benen, de meneer moet uiteindelijk afhaken 🙂
20uur52
het hoofd: “moeten we nou trots zijn dat we in zone 2 zo hard kunnen lopen?”
de benen: “wat ons betreft wel, want we gaan flink op tempo hoor, aan ons ligt het niet.”
het hoofd: “nee, dat geef ik toe, het ligt aan mij, ík heb geen zin. Is het al bijna tijd?”
de benen: “je had beloofd het half uur vol te maken, kom op, over het fietspad terug.”
het hoofd: “nergens zin in, behalve in stoppen. Zelfs niet in foto’s. Zin-loos”
de benen: “dit is geen marathon hoor, dadelijk moeten we weer in die zeurderige zone 1, laat ons maar even hier in bijna-zone-drie”
20uur55
het hoofd: “de route is nog te kort ook, we moeten omrennen. ARGH een grote hond met een baas achter de kinderwagen, stoppen NU”
de benen: “het is een lieve hond, een goede baas en na drie stappen kunnen we verder rennen”
het hoofd: “stomme benen”
Ik heb geen flauw idee hoe hard ik ga. Achteraf blijkt dat ik bij een gemiddelde hartslag van 153 (net niet zone 3 dus) 5:47 minuut per kilometer (10,3 kilometer per uur) heb gelopen. Dat is 5,2 kilometer in dat half uur. Een flink tempo.
20uur57
het hoofd: “het is te warm”
de benen: “we willen nog net de Plus supermarkt halen voor zone 1 weer in beeld komt”
het hoofd: “nergens voor nodig, zone 1 is prima de luxe”
Weer wint het hoofd, maar nipt.
21uur02
de benen: “wandelen om in zone 1 te komen 🙁 zo niet leuk”
het hoofd: “wanneer was het leuk dan?!”
1 uur en 5 minuten over 10 kilometer. Met een gemiddelde van 6:32 minuut per kilometer (9,2 kilometer per uur) en een gemiddelde hartslag van 143.
Vorige keer maakte ik me zorgen toen de hartslag niet omhoog ging, nu denk ik: waarom zou ik harder gaan als het er eens een dagje niet in zit?
De balans komt wel weer recht te liggen. En hoe hard ga ik dan wel niet in zone 3?!