Rustig Kletsen en weer nieuwe schoenen!

Vanmorgen zouden mijn vriendin en ik weer eens bij gaan kletsen. En als je denkt dat wij boven de thee gaan zitten, dan heb je het mis. Wij gaan in korte broek de paden op en de lanen in. Rustig moest ik gaan vandaag. Dus ik ging op de fiets naar haar toe en even later stonden we buiten en weer even later liepen we langs het water. Al snel vroegen we ons tussen de verhalen door af wie had gedacht dat we het koud zouden krijgen, want het was heerlijk warm weer! Ik had het merkje van mijn broek geknipt en liep lekker op mijn nieuwe schoentjes. We liepen te kletsen over hardlopen natuurlijk. En over de kinderen. Over de mannen. En over schilderen (mijn vriendin is bijna professioneel huisschilder hihi). Heel rustig aan. Als ik mijn horloge in zone 1 had gezet, was er niks te piepen geweest. We draaiden de onverharde paden in. En ik maar denken dat ik overal al was geweest, nou, dit pad had ik ook nog nooit gehad! Het was mooi, heerlijk en buitengewoon gezellig. We liepen langs de manege – daar ken ik het weer en toen over het fiets-wandelpad weer onverhard verder. Het was echt heel lekker in het bos en we vertraagden nog iets omdat toch alle tijden onder de 7 minuten lagen en dat was nergens voor nodig. Ik had niet het gevoel dat de tijd heel snel ging ofzo, maar het was een prima tempo en een fijne vrijetijdsbesteding. Ik denk dat het nog geen tien seconden stil is geweest. We hebben niet alleen de beenspieren, maar ook de kaakspieren een flinke training bezorgd. We liepen voor de symmetrie onder de hoogspanningsmasten door en om niet ‘klem’ te lopen achter een mannelijke hardloper met roze schoenen! Hij liet ons ver achter zich met ons excuus dat wij over het graspad liepen. We kwamen op de tussenring die afgesloten is en van zulke drukke wegen die afgesloten zijn, kun je maar op 1 manier genieten: midden over de weg gaan lopen!
Daarna liepen we langs de Vaart en daar heb ik al vaak gelopen, maar mijn vriendin toonde mij moeiteloos alle onverharde schelpenpaden. Ik heb haar geleerd dat je ook onverhard kan lopen en zij pikt de betere paden er vervolgens uit! We moesten nog 1 keer de Vaart oversteken en toen waren we na 1 uur en 10 minuten weer bij haar huis voor een welverdiend glas water. We hadden er tien kilometer opzitten en mijn hartslag was heerlijk laag gebleven!
‘s Middags moest ik thuis zijn om op mijn pakje te wachten: ik heb nog een paar nieuwe hardloopschoenen besteld! Ascis, net als ik in de winkel aan had, maar met het grote verschil dat deze verre van roze zijn. De doos bevatte volgens het humoristische opschrift een gevaarlijk verslavende inhoud, maar ik vrees dat die waarschuwing veel en veel te laat komt! De schoenen zijn prachtig van kleur en… ze zitten perfect. Ik ga voorzichtig buiten een rondje lopen met de kaartjes er nog aan, maar deze schoenen worden de mijne. Ze lijken ontzettend op mijn tweede paar hardloopschoenen waarop ik de marathon liep (het tweede paar!!!) en die ik nu afdraag als dagelijkse schoenen. Ik heb ze aan op de foto en de nieuwe schoenen staan er tussenin. Het merk verschilt. En de demping verschilt nog veel meer! Klaar voor de verslaving…