Een heerlijke training

Ik heb precies hetzelfde aangedaan als maandag. Alleen andere schoenen. De Brooks. In de hoop dat ze zouden helpen bij het droog blijven. Dit keer was er echt een training bij de lokatie vanaf het Oostvaarderscentrum en geen looprondje. De ‘oude’ ploeg van Almere Buiten is er ook voornamelijk. Mijn loopmaatje en ik gingen er natuurlijk lopend heen. De poort was deze keer wel open. We waren met een heel klein groepje van zo’n 16 mannen en vrouwen en 1 trainer. De trainer die normaal in Almere Stad training geeft en voorheen mijn schema maakte. Het zonnetje scheen. We gingen langzaam op weg en ik hield even in omdat ik bang was over het intervallenpad te gaan en wat intervalletjes te moeten doen, maar we gingen onverhard het bos in richting de brug. We liepen tussen het gele koolzaad door en we moesten (op eigen tempo) een rondje lopen. De medeloopster die ook de marathon in Eindhoven gaat lopen wil 3 uur 45 halen. Ik deed lekker rustig aan, maar ik ging niet eens heel zacht over de onverharde ondergrond. Ik vind dat zo heerlijk! We gingen op de langzaamsten wachten en ondertussen squatten. Daarna liepen we het rondje nog een keer. De ondergaande zon met al die lopertjes was een erg mooi gezicht. We gingen het fietspad heen en weer lopen. Hard heen, zacht terug, hard de brug op en rustig terug. Daar waar ik mijn eerste kilometer ooit liep. Ik had het niet koud in mijn regenjasje, maar eigenlijk ook niet te warm. De trainer ging op loophoudingen letten en toen ik voorbij kwam zei hij dat er tenminste nog iemand netjes liep. *TROTS* Maar het klopt wel, op mijn heerlijke nieuwe schoentjes loop ik keurig rechtop en kan ik me veel meer afzetten, wat resulteert in een korter grondcontact. Ik kan de rest ook moeiteloos bijhouden en inhalen op de stukken dat we rustig moeten lopen, maar als zij gaan sprinten heb ik meer moeite mee te komen. Dat voelt bij deze ploeg absoluut niet veroordelend. We liepen nog een rondje onverhard en ik kan ze dan helemaal moeiteloos weer bijhalen en nog een foto maken onderweg ook! We wachten tot iedereen er weer is en dan volgt een lesje loophouding. Daarna mogen we het nog een keer proberen. Ik zet nog extra af en til mijn knieën (niet al te overdreven) nog wat meer op. We mogen de brug helemaal oprennen. En dan gaan we langzaam dribbelend de brug op en over. Altijd leuk, al die stampende voeten op de brug.
We gaan drie rondjes rennen: de eerste lekker langzaam, de tweede ietsje sneller en de derde voluit hard. Dus eerst zone 1, heel rustigjes aan, daarna lekker op tempo rond de 6 minuten zone 2 en vervolgens kijk ik niet eens mijn op mijn horloge en ik sprint ook nog eens loeihard het trapje op! Bij het onverharde stukje gaat de hartslag omhoog en het tempo (ietsje) omlaag. We gaan in uitvalspas de brug weer op. De zon schijnt nog steeds en mijn schoenen houden de druppels tegen. We doen ook een uitvalspas achteruit en dat valt niet mee! Dan gaan we het andere trapje nog een paar keer op. Het zijn 46 treetjes en ik pak er een fijn ritme op. Dit trapje is beter dan dat bij de brug! We mogen ook twee treden overslaan en dan kom je helemaal snel omhoog. Heel rustig dribbelen we weer terug terwijl we een paar rek- en strekoefeningen doen. We zijn het er op de parkeerplaats unaniem over eens dat het een hele fijn training was. Afwisselend, op verschillende ondergronden, we hebben goede tips gekregen en het was heerlijk weer. Als ik mijn hart ook nog even heb gelucht, rennen we weer terug naar huis op een sukkeldrafje. Elf kilometer in the pocket. En dat het droog is gebleven ligt dus aan de Brooks schoenen! 🙂