Ik zat erover in met welke pacergroep ik mee moest gaan. Dus vroeg ik het de trainer en die meldde dat dit een training is en ik de 6 minuten per kilometer ook in mijn eentje zou halen. Dus ik moest met de groep van 5:45 mee. En dat is best een opgave voor me en ook best iets waarover ik dan in kan zitten. Lukt me dat wel? 
Vorige keer gingen we langzamer en toen haalde ik het net met 20 kilometer. Nu nog 5 kilometer meer? Ik stond best gespannen in het stadion te wachten om half 10 tot we zouden vertrekken. Voor we de auto parkeerden had ik mijn loopmaatje de moeilijke cryptogram laten zien waar ik al dagen mee bezig ben. Hij kon me niet verder helpen. Mijn loopmaatje gaat met de groep van 5:30 mee.
We lopen het stadion uit en ik loop al snel met een meid mee te kletsen die voor het eerst de marathon van Amsterdam gaat lopen. Heerlijk, om te luisteren en vragen te kunnen stellen en dat ik daar dan adem genoeg voor heb. Maar goed, dat moet toch ook wel lukken de eerste 3 รก 4 kilometer?! We gaan over de ophaalbrug langs de roeibaan. Intussen komt er een man bijlopen met wie ik aan het kletsen raak. Voor ik het weet mag ik weer eens vertellen hoe ik tot hardlopen gekomen ben. Deze meneer ontvluchtte jaren eerder een lastige peuter en nu ging hij de marathon van Amsterdam ook lopen. Er liepen ook mensen voor de marathon van New York.
via facebook
Voor ik het door had waren we het pannenkoekenhuis voorbij en de onverharde smalle paden ook en was er water bij de post. Er zaten al zomaar 6 kilometer op! Met de meneer in het blauw kletste ik daarna weer verder. Goed dat ik nog zo kon kletsen! Dan is het tempo nog prima.
Heerlijk dat je bij deze trainingslopen niet zelf op je tempo hoeft te letten. Je gaat gewoon mee. Ik vind het nog steeds geen probleem om achteraan te lopen. Er kwam een pacer bijlopen die de Iron Man gaat doen en mij kon vertellen wat de afstanden op de triatlons zijn. Er waren meer mensen in deze groep bezig met triatlon voorbereidingen. Hoe we liepen hoefde ik me ook niet druk om te maken. Het was nu wel vele malen drukker als vorige keer. Wij liepen in twee groepen. Er waren veel minder versperringen van de bomen, maar het was nu ook met andere hardlopers vele malen drukker. Al snel waren we weer bij de drinkpost en toen waren we al halverwege! Ik was verbaasd. Ik nam weer twee dextro’s en twee bekertjes water, net als de eerste keer.
De man in het blauwe shirt ging over kitesurfen kletsen en ik raakte aan de praat met een stel uit Almere Haven die samen de marathon in New York gaan lopen. Alex en Vera heten ze. Alex wil na 30 jaar revanche in New York. We liepen langs de de roeibaan. Ik vond het gewoon heerlijk. Ik hield het tempo goed vol en ik bleef maar nieuwe ‘slachtoffers’ zoeken om tegen te kletsen en te controleren of ik het nog volhield. Ik heb gister de rondjes beter bekeken en ik wist dat dit het laatste lusje was. Ik nam de mogelijkheid te baat om ietsje harder te lopen en de knappe gymleraar die voor Kika loopt te gaan uithoren over diens plannen voor de marathon in New York. En zo komt het volgende slachtoffer voorbij die traint voor een Ironman en dit soort loopjes puur voor de lol doet. Daar was alweer de laatste keer dat we konden bijtanken. Ik hield het bij twee bekertjes water en twee natgezweette dextrootjes.Ik kwam weer bij de meneer in het blauw te lopen en nu vroeg ik hem mij bezig te houden met zijn verhaal, omdat ik een beetje moe werd. Gewoon algemeen vermoeid, niet dat ik uitgeput was ofzo, maar ik werd een beetje moe. Ik had geen trek en mijn benen gingen gewoon door op hetzelfde tempo, maar ik merkte dat ik toch even een halve marathon in 2 uur en 5 minuten er doorheen aan het stampen was.
de ouderwetse tram
Dus luisterde ik laatste kilometers naar Robberts loopambities. Ik bewonderde het ouderwetse trammetje wat voorbij kwam en de kilometers telden zich op. Het was (zoals altijd) druk en onrustig in Amsterdam met fietsers, andere hardlopers, tegenliggers, politiemotoren; dat is niks voor mij. We liepen nog 1 rondje in het stadion en ik kon nog best het tempo opvoeren.
Ik was uitermate tevreden. Om de 25 kilometer te halen, heb ik nog een rondje gerend en toen zaten er precies 25 kilometer op in 2 uur en 25 minuten. 
Ik vind dat een wereldprestatie en ik was erg blij met mezelf. Ik heb nog twee rondjes uitgelopen om de 2 en een half uur vol te maken op wat rustig aanvoelde, maar nog altijd 6:12 was.Het was heel wat drukker bij de damesdouches, maar ik maakte er wel lekker even gebruik van toen het AAdrankje achter de kiezen was. Ik voelde al wat spierpijn opkomen, maar ik was maar wat trots dat ik het tempo zo goed had volgehouden. En… alles in hartslagzone 2! Een gemiddelde hartslag van 151 is echt geweldig. Ergens tussen kilometer 5 en 6 raakte het ding van de kook en tikte de 190 aan en de laatste kilometer ging ook door naar zone 3, maar dat laatste was een keuze. We moesten wachten in de verkeersdrukte van Amsterdam en raad ‘s: we hebben de puzzel bijna helemaal opgelost! Het doet ook echt iets met je hoofd, al dat ‘geestdodende’ hardlopen…. In Almere heeft het onafgebroken geregend, maar in het Amsterdamse Bos is geen druppel gevallen. Het fietsen heb ik vanwege de nattigheid achterwege gelaten, dus nu krijg ik zeker spierpijn.