Uitdribbelen met een kater en een kind

Na de kater van gisteren moet ik vandaag uitdribbelen. Ik ga mijn maandrecord niet meer verbeteren. Ik ben nog niet helemaal van het gevoel van falen af, maar ik heb verder nergens last van: goed geslapen, lage rusthartslag, geen centje pijn in mijn benen en ook niet van mijn verbrande schouders. Het lijkt zelfs lichtbruin te worden in plaats van rood op mijn huid! Ga je mee, vraag ik Vincent en die zegt ja. Hij vind 6 kilometer wel ver, maar hij mag eerst eten. Ik ga nuchter en stel het horloge in op 45 minuten zone 1. Daar ben ik aan toe.
We kletsen wat af onderweg. Vincent begrijpt een beetje hoe vervelend het voor me is dat ik moest stoppen. Hij kent nog wel een cliché: te hard begonnen zeker, mama?! Maar ik hoor van iedereen dat het onmogelijk benauwd was. Vincent wil graag door het bos als we de wijk uit zijn. Dat brengt mij helemaal tot rust. Instant. Hij herkent waar hij loopt van de avondvierdaagse. Hij herkent het van zijn kinderfeestje. Ik loop moeiteloos op een hele lage hartslag. Na 2 kilometer wordt het voor de jongen wat zwaarder en krijg ik serieuze trek. Er staan prachtig veel paarden in de Oostvaardersplassen. Vincent noemt het paarden-spitsuur. Ik denk aan alle bieflapjes die daar lopen… We komen in totaal slechts twee andere hardlopers tegen. Voor een zondagochtend half 11 is dat een waarlijk wonder! Zou het voor iedereen te benauwd zijn?
Vincent neemt de korte route stel de brug op en kan dan rustig even op mij wachten, ik loop om. Ook dan hou ik een langzaam tempo aan. Daar gaat het vandaag niet om. Ik heb spijt van de lange broek, de zon warmt de dag al aardig op. Brug op is mijn hartslag iets te hoog, maar op de brug zit het alweer heel snel onder de 135. We nemen het skeelerpad. De felle zon deert me deze ochtend niet. Dit is bekend terrein, ik ben niet alleen en we rekenen wat met de meters die we lopen. We lopen een hele kilometer over het skeelerpad en dan terug richting huis langs de Banda. Geen wedstrijdjes deze keer, daar zijn we het over eens. De jongen gaat naar binnen de douche in, en ik loop nog 4 minuten een blokje om de 45 minuten vol. Dit ging ontzettend goed! 6,5 kilometer in 45 minuten. 6:51 bij een gemiddelde hartslag van 129 is werkelijk geweldig en de beste manier om een kater en een rotgevoel over gister eruit te lopen. Het was gezellig, ik ben trots op de kleine die ‘zomaar’ effe dik 5 kilometer hardloopt. Ik werk twee boterhammen met hagelslag naar binnen in een nieuwe recordtijd!