Maandtotalen en Spotify Music

Vanmorgen mocht ik van mezelf alleen als ik me echt goed zou voelen: ik voelde me prima: geen pijntjes, lage (hele lage) rusthartslag; maar wel een beetje weinig geslapen door een onrustige onweersnacht. Dit was de laatste kans om het maandrecord te verbreken. Het huidige maandtotaal staat net niet op de 250 kilometer. Mijn record stamt uit augustus 2013 met 257 kilometer. Eigenlijk staat er rustweek deze week. Na de 66 kilometer vorige week is dat geen overbodige luxe. Ook dat is nét geen record, want de beste week ooit bestond uit 70 kilometer. Het opgeven op zaterdag komt me duur te staan zo… En dat kan ik niet goed hebben. Sorry trainer: iets met ambitie en hardloopzin terugveroveren na het debacle van zaterdag…. dát in combinatie met het uitproberen van Spotify Running (maar daarover dadelijk meer) maakt rennen op deze ochtend een must.
We moesten in het hospitaal langs in Almere en ik had onder mijn rok een hardloopbroek aan! Half tien was de rok uit en een regenjasje aan voor noodgevallen. Het was droog, maar zelfs nu al was het tamelijk benauwd buiten met een hoog vochtgehalte. Ik had Spotify Running aangezet: je gaat lopen op een bepaald tempo, kiest een soort muziek en dan houdt de muziek je ritme aan. 170 stappen was mijn ritme volgens Spotify. Zo ging ik EPIC op weg!
Ik liep langs een kat op zoek naar een droge route het park in – tevergeefs. Ik ging over een pad (het nathalie wood-pad) waar ik nog nooit geweest was en ik had een heerlijk, zalig steady ritme. Ik hield lekker zone 1 aan. Al snel moest het jasje uit en omgebonden worden. Ik liep langs de Meregaard en langs de Hasselbraam. Mijn tempo was helemaal rustig en kilometer na kilometer tussen de 6:15 en 6:30. En dat in zone 1 met een hartslag van rond de 130-135 slagen per minuut. Als ik een trapje op ging, hoorde ik even later de ritmeverandering terug in Spotify Running! Lollig. Ik liep langs de scholen en de zon kwam er doorheen: dat maakte de doorweekte grond nog dampender.
Er heerst rust in Almere. Stilte. Kalmte. Lawaai werd overstemd door de muziek. Dat had ik zaterdag moeten hebben! Ik liep over de fietspaden en toen moest ik lang wachten bij het stoplicht. Ik wilde niet echt de meest voor de hand liggende paden, dus voor de manege sloeg ik linksaf om even verderop het ruiterpad te nemen. Er lag wat modder wat mij even ophield, maar zo snel mogelijk pakte ik het ritme weer op. Ik schrok en gilde toen er ineens uit het niets een bulldog tegen me opsprong! Geen baasje te bekennen en ik zei nog tegen de hond: “man, jij laat me schrikken” en toen rende het beest weer weg. Ik vervolgde de onverharde weg. Het tempo gaat dan wel iets omlaag en de schoentjes worden nat, maar het is zo heerlijk ontspannend! Brug over en weer niet de meest geijkte paden door het park nemen, maar een ommetje naar de volgende brug maken. Ik liep gewoon lekker te genieten, om me heen te kijken en aan honderdduizend-en-één dingen te denken. De muziek werd wel een beetje eentonig na zo’n 50 minuten.
Inmiddels was het maandtotaal van 250 gehaald, maar ik ging nog even door tot ik thuis was en er tien kilometer op had zitten. In 1 uur en vijf minuten had ik ze erop zitten en was ik thuis. Bijna 260 kilometer in een maand! Sorry trainer: ik heb het weekprogramma overhoop gehaald en dat nog wel op de eerste dag van de rustweek. Ik beloof je (met pijn in mijn hart) dat ik morgen thuis blijf. Maar ik weet nu wel weer hoe leuk hardlopen ook kan zijn bij hitte: als je maar rustig aan doet, afleiding hebt (hoe saai de muziek ook is) en je aanpast aan de warmte.