Een perfecte maand perfect afgesloten

In mei wilde ik graag elke dag alle doelen van de Apple Watch halen. Dat betekent elke dag een aantal bewegingscalorieen verbruiken (ongeveer 350), 30 minuten bewegen en in elk geval 12 keer eens per uur staan. Dat stadoel en beweegdoel is niet zo moeilijk, maar de calorieen vallen niet altijd mee! Wel op de dagen dat ik ga trainen, dan verdubbel ik het doel vaak, maar op de ‘rustdagen’ is het best lastig om 350 actieve calorieen te verbranden. Maar dit is al 30 dagen gelukt, al 4 perfecte weken, en al 37 dagen achter elkaar heb ik het beweegdoel gehaald.
Vandaag is de laatste dag van mei en dus de laatste dag om een perfecte maand te halen. Ik heb het beweegdoel al in de middagwandeling gehaald en het stadoel is om 7 uur binnen. Om 9 uur komt Manuel me halen voor een fartlek-training. Een wat?! Dit heeft niks te maken met scheten laten onderweg ofzo, maar het is eigenlijk een doe-maar-wat-training. Ga lopen en kijk onderweg waar je versnelt, waar je heen gaat, welke ondergrond je mee kunt pikken. Het was best warm. We liepen eerst even in. En toen gingen we versnellen op het brede grindpad. Heerlijk! Even doorrennen en proberen Manuel bij te houden. Dat lukt natuurlijk voor geen meter, maar ik kon eigenlijk ook al stoppen, want DE PERFECTE MAAND was binnen! Gehaald!!
Geen tijd om te feesten, maar ik heb wel even rust genomen. We namen het volgende grindpad, wat iets korter was en Manuel maande me nog iets harder te lopen. Hij sprint er dan zelf met gemak van door en ik doe mijn uiterste best, maar bijhouden is er niet bij. Toch ga ik behoorlijk hard en ik vind het leuk! Van de toeschouwers aan het einde mag ik eigenlijk niet stoppen, maar ik moet een paar wandelstappen uitpuffen hoor. We hobbelen verder over asfalt en dan gaan we het onverharde speeleiland over. Leuk rondje en Manuel loopt voor me steeds net iets harder. Ik ga er gewoon achteraan! Nou ja, gewoon…. Het kost mij meer moeite, maar ik klaag niet.
De hartslag gaat weer omlaag en over het asfalt gaan we nog even lantaarnpaal snel-lantaarnpaal rustig doen. Mijn verschillen zijn groter dan Manuels verschil tussen hard en zacht. Over het schelpenpad laat ik Manuel even zijn eigen tempo gaan en blijf ik in zone 3 achter hem aanlopen. Na een klein stukje asfalt steken we het bos weer in achter de Seizoenenbuurt. En dan vinden we zomaar een PRACHTIG pad door het bos. Langs water, over balkjes, modder en tussen het groen. Ik raak de weg volledig kwijt en geniet ONWIJS van deze ontdekking! Gelukkig is Manuel erbij, anders was ik ernstig trager gegaan om ervan te genieten.
Geen idee waar we weer uitkwamen, maar we gaan over het gras verder. We zijn al aardig wat kilometers op weg en ik merk dat het iets meer moeite kost, maar het is wel vreselijk leuk zo zonder opdracht, zonder hartslagbeperking. We gaan de Seizoenenbuurt in en als ik me weer wat op adem voel komen, moet Manuel een getal onder de tien roepen. Bij 7 hoort juli, dus we gaan de Julistraat op tempo door! We lopen over het schoolplein. Het is wel 500 meter de Julistraat door, dus dat is even doorwerken. Dat de foto zo wazig is, ligt ‘natuurlijk’ aan mijn tempo 🙂
Dan over de Evenaar weer langzaam aan terug. Eindelijk tijd om wat te kwebbelen. Maar het laatste stukje van de nieuwe naar de oude Albert Heijn zetten we nog een laatste sprint in. Omdat ik weet dat het de laatste mogelijkheid is om de energie eruit te lopen, let ik nog maar eens even goed op de loophouding en pers ik er nog een flinke versnelling uit. Dan wordt het wat donkerder, maar nog niet echt koeler en dribbelen we terug via Manuels huis tot we op de tien kilometer zitten. Dat kost een paar bochtjes extra, maar… dat hoort zo! Echt leuk, moeten we vaker doen zo’n fartlek-doe-maar-wat-je-leuk-vind-training!