Bergrace Trailrun 28km

Mail aan de trainer: “Ik heb met volle teugen genoten. Ook toen ik zeiknat regende in een vette onweersbui met hagel. Ook toen ik glijdend over de modder naar beneden ging. Ook toen ik in de felle zon door het eindeloze mulle zand hobbelde. Vooral toen ik tussen de bomen op het smalle pad van de zon tussen de bladeren genoot. Vooral toen ik dwars door de grote plassen heen ging. Ik vond alles een zegen om daar te mogen wezen. Het is me bijna vier uur gelukt om alles fantastisch te vinden.” Dus over enige vorm van tempo hebben we niet meer! Over 28km bijna net zo lang doen als over een marathon….. Tsja.

Wedstrijdverslag:
=======
Wedstrijd: BergRaceTrailRun Lunteren,
Datum: 3 juli 2016
Weersomstandigheden: bewolkt, onweer, zon. Circa 20 graden
Doelstelling: Uitlopen ongeacht enige tijd en vooral genieten

• Voorbereiding (wedstrijddag)

Wat ging er goed?  Geen spanning. De eerste zwemles was enger. Ik wilde hoe dan ook uitlopen en gaf werkelijk helemaal niks om de tijd. Super Relaxed!
Wat kon er beter ? Best wel een opgave na een hele week al gesport te hebben. Vooral het zwemmen had mijn spieren een flinke optater gegeven, dus ik begon al met spierpijn.
Wat kan een ander voor mij doen? Fantastisch dat er 6 uur voor in het schema stond! Daar raakte ik dan ook helemaal niet opgefokt van.
Bij de start

• Wat ging er goed?  Ik was heel kalm. In het startvak staan met een hartslag van 75 is me nog nooit gebeurd (meestal is tie dan al boven de 100) Ik maakte me nog heel even zorgen om de heftige regen. Ik had alles bij me.

Tijdens lopen

• Wat ging er goed? Ik heb alleen maar lopen te genieten en heb me geen 1 moment laten opfokken. Ik at redelijk op tijd. Ik vond echt alles fantastisch: ook toen ik zeiknat regende, uitgleed, het mulle zand in de zon op de sahara leek en ik weer moest wandelen omhoog. Ik lachte om het onweer en vond het spannend. Ik stampte door de modder, ook al stonk het. Ik stond stil op het wondermooie paadje tussen de bomen en de zon tussen de bladeren, gewoon om even te laten doordringen hoe geweldig het was dat ik daar mocht zijn en was gekomen. Ik ‘vierde’ zelfs mijn allerlangzaamste HM ooit! (3uur en 10 minuten) Ik genoot gewoon van alles. Ik vond het heerlijk een race te mogen lopen, dan helemaal alleen te komen lopen in een prachtig landschap en als er iets gebeurt vinden ze me vast wel terug. Het enige wat ik hoeft te doen is de bordjes volgen en dat is briljant! Lekker eenzaam zwerven en volkomen veilig zijn. Lekker klimmen naar boven, glijden naar beneden of juist met de hakken in het zand omlaag. Ik sprak met de vrijwilliger in de stromende regen. Ik rende verkeerd met andere dames mee. Ik deelde de winegums met een man die ik net niet ingehaald kreeg. Ik riep MeisjeSanne onderweg na, die Held van het heldenbord. 
• Wat kon er beter? Iets met tempo 😉 ? Wie weet in de toekomst weer. Nu even niet.
• Wat kan ik daar zelf in betekenen? Proberen het tempo heel lang vol te houden, ook als het tempo niet zo hoog is door blijven rennen. Nu stopte ik wel elke keer eventjes en dan is het ritme er weer uit. Toen ik het een tijdlang had, bleef ik zeer regelmatig lopen op 7 minuten/km.
• Wat kan een ander voor mij doen? Ik vond het heel erg vervelend dat de 14km lopers (heren) me al snel voorbij gingen snellen. Dat haalde mij ontzettend uit mijn tempo. Zeker elke keer opzij stappen op de smalle paden. Dat houdt mij op. Niet zo sterk van de wedstrijdleiding, want de snelle kerels (van de 14km) startten al 6 minuten na de dames op de 28 km (twee rondjes).
• Er was 1 ronde van 14 kilometer. Sommige mensen renden die 1 keer, ik en anderen 2 keer. In de eerste ronde verheugde ik me er al op om in de tweede ronde eenzamer te kunnen lopen, met mezelf alleen te zijn. Ik was de hele tijd blij dat ik nog een rondje mocht, maar doorrennen was ook een kleine overwinning. De tweede ronde was geweldig. Het voelde alsof alles van mij was: de modder, de hagel, de stroompjes op het pad, het zand, de vogels, de vlinders, de gele bloemen, de hekjes, het kalfje. 

Na de wedstrijd

• Wat ging er goed? Ik was vooral erg tevreden dat ik 28 km zware trail had volbracht. Ik voelde me helemaal trots. Zelfs dat ik het nog net binnen de 4 uur had gedaan ook. Ik was niet eens laatste: er kwamen nog drie dames achter me! (en daarachter nog meer, maar toen was ik al weg) En hoewel de man mij toch nog had ingehaald (wat ik niet erg vond) was hij natuurlijk ook langzamer, want hij was vier minuten eerder vertrokken! 
• Wat kon er beter? Eigenlijk had ik iets sneller iets warms aan moeten doen of even rekken. Nu koelden de spieren wel erg snel af (spierpijn!)
• Wat kan een ander voor mij doen? Als ik zelf alle druk er af haal, dan moeten alle anderen dat ook doen. Manuel, Merijn: bedankt daarvoor.

Tactiek

• Wat ging er goed? Er was geen tactiek, gewoon gaan en als het niet lukte (maar dan ook echt niet), dan had ik na 1 rondje kunnen stoppen. Ik had vieze (nieuwe) gels bij me. Ik lette niet op de kilometers of voedingstijd, maar bedacht op een moment dat als ik mezelf dan toch wilde bewijzen dat ik het kon, dat ik dan ook moest eten. Hoe vies ook.

Coaching

• Wat ging er goed? Wereldzet om 6 uur in het schema te plakken. Ik neem aan dat je als trainer wel weet wat je doet?! Ik heb nog nooit eerder zoveel dagen achter elkaar gesport.
• Wat kan ik daar zelf in betekenen? Heel goed de grens blijven voelen.

Voeding

• Wat ging er goed?  Sportdrank vooraf, Genoeg brood. Genoeg reserves en vieze gels waarvan ik er van tevoren al 1 nam. Genoeg water bij me. Ik schijn het wat te leren.
• Wat kon er beter ? De winegums dichter bij de hand houden. Dat kan met deze rugzak niet en dat is knap lastig.
• Wat kan ik daar zelf in betekenen? Ik heb bedacht dat ik opzetbare zakjes moet vinden.
• Wat kan een ander voor mij doen? Idee om regelmaat aan te brengen.

Overig

• Wat ging er goed? Het was zo ontzettend mooi en ik mocht er van genieten van mezelf.
• Wat kon er beter? Heel weinig. Volgende keer zal het toch weer anders zijn.
• Wat kan ik daar zelf in betekenen? Dit me nergens druk om maken is erg gaaf. Ik verheugde me in de eerste ronde met al die inhalers op de rust in de tweede ronde. Ik nam me voor dan dwars door de plas te gaan en dat werkte bevrijdend.

 
Is je doelstelling gehaald? yep
Wat was hierin bepalend? Ik heb gewoon echt alleen maar genoten en ik vond alles geweldig. Dat besefte ik ook, waardoor er geen ruimte was voor twijfels of slechte gedachten.

Waar ben je trots op? Dat ik 28km onder zware omstandigheden een trail heb gelopen en gewoon maar doorging en dat ik het maar leuk en geweldig bleef vinden.
=======
De minpuntjes: Die inhalers, dat modder met paardenpoep en honderden voeten er doorheen STINKT, pijn in knieën en voet achteraf, de sticker op de vooruit en dat mijn schoen nu al stuk is. Weegt niet op tegen de pluspunten: even als eerste vrouw lopen omdat de rest fout loopt, bordjes mogen zoeken, de geweldige uitzichten, de lieve vrijwilligers, de tweede ronde in stilte, de geluiden van de vogels, bordjes zoeken en volgen, vrij zijn van elke verplichting, de geweldige luchten, hoe regendruppels van de bomen waaien en zilver kleuren in de zon, hekjes onderweg en de ontdekking dat je iets puur voor jezelf aan het doen bent. Al die pluspunten wegen zwaarder dan een paar minnetjes.