Week-verslag van een volle week mét twee rustdagen!

Maandag 4 juli: Er stond de eerste fietstraining van de Triatlon Vereniging op het programma, maar Vincent had Aikido examen. Dat was afgelopen op hetzelfde moment dat 10 km verderop de fietstraining begon. Dus de eerste fietstraining volgt volgende week. Maar ik ging wel fietsen hoor! Ik ging gewoon zelf: muziekje mee, en anderhalf uur gaan. Ik besloot elke 5 km van tempo te wisselen. Eerst 5 kilometer rustig aan, dan 5 kilometer snel. De snelle 5 kilometers zat ik al langs de Vaart! Ik had niet echt een route in mijn hoofd, want de fietsafstanden zijn me nog niet zo bekend. Ik vond het wel erg lekker en fietste flink door tussen de 5 en 10 kilometer. Toen weer 5 kilometer rustig langs de Groene Kathedraal. Ik genoot erg van mijn tochtje. De volgende 5 snelle kilometers reed ik langs de windmolens. Met vette tegenwind. Die 5 kilometer gingen me minder gemakkelijk af! In de rustige kilometers haal ik dan 22-24 km per uur, in de snelle kilometers zit ik rond de 28 km per uur. Lange uitgestorven kaarsrechte polderwegen. Weinig inspirerend eigenlijk. Dan zijn 5 rustige kilometers tegenwind ronduit saai. Ik besloot nog een “ommetje” te maken via het Kotterbos en de brug aldaar. Dat waren de zware kilometers, maar ik ging heftig door! De laatste kilometer deed ik binnen 2 minuten, net geen 30 kilometer per uur. Toen ging de zon een beetje onder en ik hoorde het liedje van mijn vriendinnetje die op een internetloze vakantie zit. Ik pakte mijn telefoon voor een foto en wie appte mij? Mijn vriendin! Daardoor miste ik wel de bocht en was het tempo er helemaal uit, maar whatsappen op de fiets lukt me ook. In 1 uur en 25 minuten heb ik 35 kilometer gefietst.
Dinsdag 5 juli: Hardlopen.Er stond een heel programmaatje klaar, maar ik voelde mijn benen nog van de trail en misschien had ik het er niet helemaal uitgefietst. Manuel ging ook een stukje uitlopen en dat combineerden we. Gewoon een stukje rennen. Ik moet zeggen: ik was nogal gepikeerd en hoewel ik me voornam niks te zeggen, heeft die arme Manuel toch heel wat gemopper moeten aanhoren.  Echt een samenhangend verhaal heb ik ook niet verteld. We liepen langs de kassen en de plassen. Langs de paarden en de paden. Doordat ik uit mijn hummetje was, voelde het ook een beetje inspiratieloos. Ruim 10 kilometer gelopen in 1 uur en 8 minuten.
Woensdag: Rustdag 1. Die kon ik best gebruiken en die had ik ook best verdiend. Ik was namelijk voor het werk “even” op en neer gereden naar Den Haag ‘s morgens.
Donderdag: Rustdag 2. Het etentje stond al zo lang gepland, ik kon er niet omheen en kon niet bij de TVA (triatlon-vereniging-almere) zijn. Inmiddels wist ik waarom ik wat humeurig was geweest en ging het beter. Ik had mijn hardloopspullen bij en hoopte eerder te stoppen met werken en misschien voor het etentje een stukje te gaan. Maar dan ben je zo bezweet. Na het etentje dan? Me een stukje verder met de auto laten afzetten en terugrennen? Met een volle buik? Het was te gezellig, het werd te laat, het was al donker en de hardloopspullen blijven onaangeroerd liggen in de auto.
Vrijdag 8 juli: Hardlopen – duurloop Waarom het niet wilde? Was het omdat de GPS maar niet op wilde starten? Of omdat ik niet op wilde starten? Omdat ik ‘s middags moest werken en voor Vincent op tijd thuis moest zijn? Of was het omdat het regende van tijd tot tijd? Ik zal toch niet nu al overtraind zijn?? Of dat ik lopen nu niet meer leuk vindt?! Misschien kwam het omdat het Hollandse Hout in Lelystad mij maar niet kan bekoren of door de miljarden muggen. In elk geval was het gewoon niet zo. Arme Manuel: mocht hij weer met mij mee, liep er een zo mogelijk nog ongemotiveerderde Anke naast als hij dinsdag tegenkwam. We waren vaak genoeg stil, en van mijn kant uit was dat ook wel goed ook. Ik raakte de weg een beetje bijster, terwijl we deze tocht anderhalf jaar geleden toch ook al een keer liepen. Het tempo was ook bedroevend en er zaten ook verharde wegen tussen. Na 7 kilometer was ik het al helemaal beu. Maar goed: het enige sterke punt van deze loop was dat ik maar doorging, hoewel ik liefst was gaan wandelen. En dat ik Manuel niet ging uitschelden. Sorry man, als ik zo nu en dan wat onaardig was… Ik was dolblij toen ik de auto weer zag na bijna 12 kilometer volgens mijn GPS die een stukje heeft gemist. Ik had 90 minuten moeten lopen, maar het waren er 86. Ik gok dat ik van 80 minuten niet echt heb genoten. Volgende keer beter!
Zaterdag 9 juli: Fietsen én zwemmen! Ik ging samen met Vincent fietsen! Het was zijn idee om naar Hilversum te gaan. Op naar opa en oma bij de nieuwe kachel! Op zaterdagmorgen mocht mijn fietsje voorzien van nieuwe bel naar buiten en Vincent nam zijn Trekkie mee. Rustig aan gingen we. Ik had de knooppunten opgeschreven en geld voor een ijsje in Blaricum bij me. Knooppunten afstrepen is leuk. Het spoorbaanpad is niet leuk, want dat is grotendeels dicht. Maar langs de Vaart ging het goed! Over de bruggetjes. We kwamen een hele groep fietsers tegen. HoiHoiHoiHoiHoi hoorde ik Vincent achter me tegen iedereen zeggen. En toen langs de Esso door het Cirkelbos. Ik vergiste me, dacht dat het hekje eerder kwam, waardoor ik veel verder voor Vincent uit scheurde. Op het fietspad langs het Gooimeer deden we even eigen tempo, maar zo ver blijft Vincent niet achter mij… Brug op moest ik zelfs hard werken om hem bij te blijven! Op de brug keken we even en toen door naar het ijsje. Ik heb een lesje ‘stayeren’ gegeven: uit de wind fietsen. Vincent stayerde achter mij aan. In Blaricum reden we bijna verkeerd, maar het ijsje was geduldig, lekker en zeer verdiend. De Ferrari was het hoogtepunt van Vincents fietstocht! Toen over heel veel bospaadjes achter de grote huizen langs. De a1 over en toen wilde ik graag over de hei heen. Vincent vond dat best zwaar, de onverharde paadjes, maar ik vond het leuk. We kwamen bij Anna’s Hoeve en over het snelweg-fietspad (breed en goed geasfalteerd) Hilversum in. Vincent was wat moe na een slechte nacht en het tempo daalde wel. Maar oma had lekker brood! Binnen 3 kwartier hadden wij de 34 kilometer afgelegd. Rob haalde ons met auto en fietsenrek weer op. Ik had terug kunnen fietsen, maar dan was zwemmen niet meer gelukt. (en het lukte toch maar net deze maand, anders had ik drie TVA trainingen in 1 week gemist)
Zwemmen: Deze keer was er een andere instructeur die het jammer vond dat hij niet eerder wist dat ik de borstcrawl nog niet onder de knie had, want hij was bereid eerder te komen om het me te leren. Volgende week! Nu mocht ik in de langzame baan oefenen. Ik deed wat ik vorige week ook deed: flipperen met mijn benen, recht liggen, in het water liggen. Vanuit mijn heupen proberen en maar zoeken naar de juiste slag, het juiste gevoel. Het ging alweer beter. De meiden raden me aan het eens met het achtje te proberen en dan lig ik een stuk stabieler in het water! Maar dan kan ik niet flipperen en moet ik de armslag doen ik van Vincent heb geleerd. En da’s even leuk! Dat gaat iets sneller. Ik keek elke keer heel goed af bij de anderen. 1 Keer zat ik er echt goed in en toen was het even heerlijk stil en rustig met mijn hoofd in het water. Dan is het wel gaaf dat zwemmen! Ik denk dat ik op aanraden van de anderen ook op de dinsdagavond ga zwemmen. Als ik de techniek van de borstcrawl straks begrijp. Dan is het zaak om te oefenen, oefenen en oefenen. Ook de tweede keer vond ik het leuk. Apart.
Zondag 10 juli: Hardlopen Een dagje chaos verhelpen in huis: je kunt het huishouden noemen, opruimen of poetsen of strijken, maar het moest gebeuren. Ik werd er ontzettend lastig van. En toen moest ik er even uit, voor ik iemand zou gaan uitschelden. Er stond nog iets op het programma: 5 minuten zone 1, 5 minuten zone 2, 5 minuten zone 3 en dan een half uur zone 2. Tenslotte terugtellen: 5 minuten zone 3, 5 minuten zone 2 en 5 minuten zone 1. Een uur dus. Ohja, 27 graden. Kort hemdje en ik ging gewoon. Net toen ik zone 2 in mocht vroeg een lieve moeder mij naar de speeltuintjes, waardoor ik stil stond. Vond ik niet erg hoor. Zone 2 was ik al snel. En toen zone 3. Aanzetten! Dat helpt voor 2 zaken goed: een rood tomatenhoofd en even wat agressie kwijtraken. Ik liep verhard over het fietspad langs de Hogering. Geen idee hoe ver ik zou gaan. Geen idee hoe hard ook, maar die benen deden het vanzelf! Het hoofd druppelde voornamelijk. Gek genoeg ging het hartstikke goed. Op ‘mijn’ pad door het bos ontdekte ik dat ik dat hardlopen niet meer zo leuk vind omdat ik dat al kan en het fietsen en zwemmen is nog zo nieuw, daar ‘hoeft’ ik nog niks. Tamelijk ontluisterend vond ik dat voor wat betreft het hardlopen. Ik liep maar door en heel soms liep ik iets te hard voor zone 2. Maar de agressie verdween met elke zweetdruppel. Ik ging nog langs de plassen en toen mocht ik weer door naar zone 3. Ik ging wel iets minder snel, maar ik had nu ook duidelijk  meer tegenwind. In de 5 minuten zone 2 werd ik zomaar door een lange duurloper ingehaald of ik stilstond! Zo erg was het niet. Ik had er al 9 km op zitten en wilde de tien ook halen. Dus liet ik zone 1 een beetje bengelen en maakte ik een klein ommetje. Als ik die mevrouw niet had gesproken over de speeltuintjes had ik de 10km net in een uur gehaald! Nu had ik er anderhalve minuut langer voor nodig. Na 10 energieke kilometers kom ik de zondagavond met het uit-eten en een schoon huis wel door!