No Blog?

Ma 7 november:
10IJzKOUD1-F1JoNz2-5z3OKÉ-5zPOLIT1-5zWAAR4-2wAT?!-5GOEDzO4-3ENzOVRTz1
Di 8 november:
Zwemtrainer W stopt me en ik krijg van hem te horen dat mijn zwemtechniek helemaal goed is. Compliment van de week – maand – kwartaal. Ik kan mijn armen nog iets verder insteken. We zwemmen veel. Ik ben nog niet snel. W heeft nog een verrassing voor me: ik lig bijna té vlak op het water! Mijn schouders liggen iets te hoog. Voorlopig nog niets aan te doen, maar het verbaast me enorm en is onverwacht.
Wo 9 november:
Rennen door het donker. In plaats van fietsen. Laat. Met Manuel.
Do 10 november:
TVA training. het ging niet. Ik was de langzaamste op de baan (van de volwassenen). Het regende en ik vond het te zwaar. Mijn hoofd liep niet mee. Toch liep ik de kilometer ook in 5:15. Ik voelde me niet goed.
Za 12 november:
ATBles op mijn verjaardag! Het was KOUD. 4 Laagjes kleren aan. Het mulle zand. Zwaar hoor en lastig. En daarna schakelen en de heuvel niet halen. Techniekuitleg. Toen haalde ik eerst het zand wel, maar de heuvel nog niet. Daarna wel de heuvel, maar het zand niet meer… We gingen bochtjes oefenen, wat lukte. We gingen bidon-oppakken: wat niet lukte. Toen de dijk op en af fietsen. Ik kan het! Heuveltjes lukken me nu!! En de trap vind ik ook niet meer eng! Met wat ommetjes door het bos fietsten we terug. Ik was best moe. En ik moest nog snel terug naar huis fietsen om mijn verjaardag te vieren! ‘s Middags aan de appeltaart….
zo 13 november:
de Crosscup in het Kromslootpark.
NIET zenuwachtig vooraf. Helemaal niks! omdat ik zoveel vrienden en bekenden bij me had?
Boos op Vincent die niet gemotiveerd lijkt
Meteen de modder door. Deze schoenen hebben de rivier doorgewaad, deze modder gaan ze ook door! Dat was de insteek
De eerste kilometer veel te hard.
Zwaar. Glibberig.
Vol vertrouwen in mijn schoenen.
Ik genoot van de modder. De Lieve vrijwilliger. Het slootje doorploeteren. Ik ging lopend de heuvel op. Holde zonder vrees naar beneden.
En mocht nog een rondje! Ik genoot van de tijd dat ik daar liep.
geen moment heb ik me zorgen gemaakt dat ik te langzaam was of me iets van de tijd of inhalers aangetrokken. Ik deed gewoon mezelf.
Die lieve MB maakte foto’s en moedigde me aan. Ze was erg welkom!
Even dacht ik: dadelijk ben ik op de helft. Maar dat zal geen ‘al’ of ‘pas’ bij. Just go.
Modder door (even koude voeten), gras, weer modder, slootje, grasveld, heuvel op lopen, omlaag en nog s!
Ik vond het best jammer dat het laatste rondje daar was. Lekker stil en rustig. Ik was net niet de laatste.
Ik realiseerde me wel dat het met een kilootje of 5, 7 een stukje gemakkelijker zal zijn. oeps, daar moet ik aan werken.
Het was wel steeds zwaarder (te snel begonnen – leer je het nooit). Jammer dat ik de rest niet bij kon houden van TVA. Maar ik ging niet wandelen. De meneer voor mij wel.
En toen was ik er. Stralend en wel. Trots. Ik had het gedaan! Ik vond het niet erg dat het me een dik uur had gekost of dat ik zowat laatste was.
Ik had genoten van de modder! zomaar! wat een overwinning.