22 mei – fietstraining. Op de fiets heen. In de training met een HELE grote groep naar de dijk langs het gooimeer gefietst. DR en ik vroegen het na: 5 minuten snel – 5 minuten langzaam – 5 minuten snel – 5 minuten langzaam OMKEREN 5 minuten snel – 5 minuten langzaam – 5 minuten snel – 5 minuten langzaam. Ik kwam achter DR en JC te fietsen en telde de tijd af. Ik vind ca 35km/u best snel. de 5 minuten langzaam duurden langer. meneer M fietste achter ons. Wij gingen heel ver door, voorbij de stichtse brug. ik vond het heerlijk en genoot. de laatste keer snel gingen de heren ons voorbij; dat vind ik zo flauw… Was ik de laatste. Mijn best. Terugfietsen en terug naar huis fietsen. 50kilometer op de teller. Op een gewone maandagavond. En toen… moest ik de trisuit nog ophalen. Fietsend? met de auto? nee, dus LOPEND. hardlopend. klein stukje. 5 kilometer met een korte pauze ertussen. binnen een half uur. Koppeltraining voltooid. Op een gewone maandagavond.
23 mei zwemmen in buitenwater. samen met MZ, met zijn tweetjes. mijn derde, zijn tweede keer. zijn tempo. Weerwater weer. lekker rustig aan. fijn als je iets kunt zien door het brilletje. Ik vond het deze keer koeler, maar niets koud. helemaal naar de boei en toen tegen de golven in weer terug. ik vind golven nóg leuker om tegenop te boksen! dik drie kwartier gezwommen op dik 1900meter. geen last met uit het water komen, weinig moeite het wetsuit uit te trekken. top gezwommen!
24 mei – niet weer zwemmen en zeker niet in dat saaie zwembad! als vincent zwemt, ga ik hardlopen. Lekker warm buiten. naar het wedstrijdgebied van Duin. Gewoon rustig, want over een paar dagen is Duin al. Ik ging lekker. Het voelde relaxed, ik miste de kilometertijden de eerste twee keer. De derde kilometer tegen de wind in op de dijk: ik schrok me kapot: 5dertig?! Dat is wel rap! omdraaien, wind mee, duinis nog leeg. Ik ga door over het fietspad en stuit weer op de zomerweek, grr.
dáár doe ik het voor.....
Kilometer 5,6 gaan voorbij met die belachelijke tijden. dan komen de ‘moeilijke’ kilometers. Kilometer 7 onder de A6 door en ik zit (ruim) onder de 40 minuten. Ambitie neemt het over van verstand. Genieten in het kromslootpark. Hopen dat ik de A6 terug onderdoor kan, gelukkig wel. Nog 2 kilometer. Ik ga de laatste kilometer op techniek lopen: spieren voelen, stappen maken, kort grondcontact. het moet en zal nu zo snel mogelijk. 54 minuten. tien kilometer in 54 minuten. SCHAAM JE ANKE – SCHAAM JE. over 4 dagen is Duin, doe normaaaaaaal. gemiddeld hrf is 154. hoofd is ROOD
Donderdag is een rustdag. feestdag. uitpufavond. hemelvaartsdag en elfjaardag.
vrijdag maar weer dan! Ik durf niet te veel, wil vanalles, maar Vincent is vrij en die moet morgen Duin doen. Ik wil proberen hoe het is om met het trisuit aan te fietsen, zwemmen. Vincent gaat alleen mee als Manuel ook meegaat. Anders moet hij zo hard van zijn mama denk ik 😉
fietsen naar het strandje bij de noorderplas. Ik doe 1 keer een versnelling en wacht dan op de heren. Ik spring het water in zonder moeite. Ik zwem. Zonder wetsuit. Ik leg zomaar 200 metertjes af. En dan spring ik weer op de fiets. Het is heel even koud, heel even maar. We moeten heeeeeeeeeeeel laaaaaaaaannngggg wachten bij de ophaalbrug. We fietsen terug naar de dijk op het gemak. 
Ik ga nog een keer een versnelling doen en dan vind ik het ook wel weer goed. De jongens gaan ◊ijs◊ halen. Ik ren liever een klein stukje, want ik hou niet van ijs. 
Ik ga niet snel, op 500m asfalt na, dan trek ik de registers open. 3 kilometertjes.
‘s Avonds komt de leukste bonus: 
samen met Vincent buiten zwemmen. Zijn eerste keer in wetsuit. Het is even slikken als ik de rest weg zie zwemmen, maar ik blijf bij het ventje wat zo’n moeite heeft met het koude water. Ineens kan ik twee kanten op ademen. We zwemmen wat op en neer. Vincent weet het al: die zwemt met wetsuit. Ik kan ook zonder wetsuit.
Zaterdag, een bloedhete dag en Vincent doet Duin fantastisch! Hij zwemt als enige in wetsuit en doet dat GOED. Hij fietst loeihard, dat kan ik niet!! Maar lopen…. dat is een zielige vertoning. Ik ga ‘s avonds fietsen. Zo losjes mogelijk, lekker kalm aan, geen idee waarheen. Met muziek van Loreena McKennitt en een hoofd vol gedachten, visualisaties en twijfels. Ik kom langs de Vogelweg. Het gaat lekker, maar ik vind het lastig rustig aan te blijven doen. Morgen, morgen mag ik…. Ik ben een uurtje weg. Of ik er klaar voor ben? welnee….